Pinksterzondag....

29 Mei 2023

Pinksterzondag...

Mooi weer en goede moed. Laat ik eens een lange omloop maken om bij zoonlief te komen. Ietsje meer kilometers draaien en trainen dus.

Half 4 vertrokken. Daarvoor veel ge-appt en gelanterfant.

Half 4 dus vertrokken met een goed gevoel. Tijd tot 5 uur, dan is de afspraak, dat ik aan de Groningerstraat zal zijn. Is overigens niet gelukt.

Enfin, ik spuugde mezelf in mijn handen en zei stiekem: “Vooruit met de geit, Froukje”.

Ik geloof het kanaal heet “Noordwillems Kanaal” en daar begon het. Harde wind, maar...ik ben een Freizin, dus weer en wind kunnen me niks schelen.

Veel fietsers in het begin, maar hoe verder ik kwam, hoe minder publiek en begon ik mezelf af te vragen, heb je hier goed aan gedaan?

Terug was net zover, dus DOOR.

Ik kwam maar weinig mensen meer tegen, was natuurlijk mijn flesje water weer vergeten, stond klaar.....heb ik niks meer aan.

Ik hield al mijn mondvocht in mijn mond, om maar niet een droge keel te krijgen. Dat kwam achteraf gezien niet zo goed uit.

Lopen, lopen en nog eens lopen. 

Eindelijk weer een fietser; ik moet nu echt vragen of aan het eind van deze wandeling echt de Groningerstraat ligt.

De persoon stopt en ik probeer te praten en spuit er een enorme luchtbel uit. Ik schaamde me erger, dan ik kan zeggen. De fietser fietste door en ik verslikte me in mijn eigen spuug.

Trut, mopperde ik tegen mezelf. Gelukkig had ik wel pepermuntjes mee en...dat hielp.

En maar weer lopen en lopen. Er kwam geen eind aan.

Opnieuw iemand gevraagd, heel summier kwamen er fietsers langs. Deze keer had ik beet.

Inderdaad was aan het eind van dit fietspad de Groningerstraat bij de sluis.

Dat herkende ik, maar dan in omgekeerde volgorde. Dit was echt de eerste keer, dat ik deze tocht ondernam.

“Het is nog een heeeeeeeel eind”, verklaarde de mevrouw in kwestie en dat hielp me geen ene donder.

Maar...ik rechte mijn rug en liep verder. Mijn pijnlijke enkel liet me niet in de steek, de pijn verdween zelfs stukje bij beetje. Ik liep de pijn eruit. Eindelijk.

Weer een bocht en met het zicht op oneindig liep ik verder.

Half 4 vertrokken, ongeveer 5 uur de Groningerstraat bereikt.

Maar potJandorie, ook dat bleek nog een heel eind. Lopen, lopen, lopen. Ik groette zelfs niet iedereen meer. Alleen als ze me vriendelijk aankeken. Zo half om half dus.

Maar had inmiddels al een poosje voor de wind, dat voelde als een meevaller, enkel ook een stuk rustiger, dus begon ik met wat meer snelheid aan het laatste deel van de opdracht, die ik zelf verzonnen had.

Breed lachend herkende ik de weg en hield de moed erin. Nog net niet zingend.

De snelheid viel wat tegen, wel iets meer dan voorheen, maar toch. Ik dacht aan de reus met de zevenmijls laarzen en zou een schietgebedje willen doen, zou er iets mogelijk zijn mezelf sneller te vervoeren.

Maar...lieve lezers, ik heb het gehaald. Had wel inmiddels een appje gestuurd om ongeveer 5 uur, dat het wat later werd. Kwart voor 6 arriveerde ik op het adres en....het werd een fijne avond.

Een etentje (Balkan) bij zoonlief en gezin thuis en....we leven nog lang en gelukkig, hopen we...

èFVé

 

Er was eens...

22 Mei 2023

Er was eens een tijd, dat ik niet thuis kon zijn en ergens verbleef, waar ik normaal gesproken niet zou willen zijn.

In den beginne was het ook niet echt leuk, ook al leek het op vakantie, dat was het geenszins.

Maar wat moet, moet en zo ging alles zo het ging en waren er zat gebreken, tenminste in mijn ogen.

Maar Engeltjes bestaan en ik trof er eentje en niet in mijn dromen.

Haar zal ik nooit weer vergeten, maar moet er nu even over schrijven.

Zij toverde mijn verblijf in een prettig verblijf met niet alleen pret en ellende, ook voordelen.

Slapen ging door veel lawaai en slecht matras buitenmate slecht en mijn Engeltje zorgde voor een super-matras en daarvoor ben ik haar nog steeds dankbaar.

Hier volgt een foto van mijn Engeltje....

De rest van mijn tijd uitzitten was daarna geen probleem en werd het leuk, gezellig en geen slapeloze nachten meer.

Soms heb ik zo moeten lachen, dat mijn Engeltje de kamer binnenkwam en letterlijk riep: “Kan ik je nog verrassen met een heerlijk ontbijtje”.

Waarop ik slap van het lachen reageerde met: “Mijn ontbijt? Bijna alweer verwerkt, lieve Engel”.

Ik waardeerde deze Engel heel erg en soms was ze een Bengeltje, maar ook dat kon ik waarderen.

Wat ik met deze blog zeggen wil, het is nooit zo erg of er komt wel een Engeltje de situatie redden. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Dankjewel (B) Engel, je bent goed in wat je doet....1000 maal dank.

XXX  èFVé

 

 

Van alles en nog wat...

Zondag 21 Mei 2023

Van alles en nog wat.

Na een onstuimige week, van alles en nog wat belevend ben ik weer in rustiger tijden beland. Tenminste....tot nu toe.

Ik loop mijn voeten onder mijn je weet wel vandaan om maar weer die km. te halen en soms, heel soms, ga ik over een grens en ... dan moet ik inleveren.

Zo loop ik nu weer op mijn hoge schoenen en dan voelt het oké.

Dus Froukje, niet vergeten hoe fout het kan gaan, nou ... echt fout niet, maar stilstand is achteruitgang.

Kleine pijntjes accepteer ik en het wandelen met mooi weer is subliem. Bomen die bloeien, planten idem dito. Teveel om alles te fotograferen, ik laat het aan ieders fantasie over.

Ik ontvang leuke appjes van familie en vrienden en ... daar leef ik op, of leef ervan op? 

Vandaag nog weinig beleefd, behalve dat ik een uur later opstond en....al eerder werd verwacht. Ik heb zo mijn contacten over heel de wereld en de tijden lopen erg uiteen.

Gisteren was een top-dag. Heerlijk gewandeld, nog een vriend ontvangen met een heerlijk hapje.

Wie kent Rendang? Ik had er nog nooit van gehoord, maar inmiddels wel in de winkel zien liggen.

Het was verrukkelijk, echt waar en ik heb nog voor een dag over, dus tweemaal genieten.

Die dag is omgevlogen.

Ook nog bezoek van zoonlief en zoon gehad. Dat maakte, dat mijn dag uitzonderlijk voelde.

En vandaag? Nog geen plannen.

Gisteren nog een aantal foto’s van onze dochter en vriend ergens in het hoge Noorden en zo wil het leven weleens meevallen.

Vrienden en kennissen vergeten me niet en eerlijk gezegd, ik kan niet zonder.

We hadden mooie dagen en vandaag lijkt ook weer vrolijk te beginnen. De zon laat zich zien.

Ik krijg vaak prachtige foto’s, maar weet niet, of ik ze mag delen. Zal ik het stiekem toch doen?

Deze app valt wat tegen, nu ik het overlees.

Nog niet goed wakker? Laat ik het daar maar op houden.

Alle begin is moeilijke...nietwaar? 

Wel waar!

èFVé

 

Oud en Nieuw nieuws....

Dinsdag 16 Mei 2023

Alsof ik ben ontwaakt uit één of andere droom.

Veel tijd ligt er achter mij, maar hopelijk ook nog een beetje tijd in het vooruitzicht.

Ik voel me als herboren. 

Na een rusttijd van pijn en ongemak ben ik ontwaakt en leef opnieuw mijn leven.

De zon schijnt, dat helpt. Met enige achterstand begin ik aan mijn wandelingen.

Heel eenvoudig, gewoon de ene voet voor de ander zetten. Ware het niet, dat mijn linker enkel iets in gebreke is.

Door een nog onbekende oorzaak ging ik door mijn enkel en was het leed niet te overzien.

Ik kwam 10 weken in een rusttijd terecht, zonder computer en zonder iets van me af te kunnen schrijven.

Ik beleefde moeilijke tijden, maar ook leuke en nieuwe tijden. Om één te zijn in een grote groep en ook nog eigenwijs, maakte ik het mezelf erg moeilijk.

Gelukkig ligt het achter mij, hield er een geweldige jonge vriendin aan over en ga nu met rechte rug en enigszins vreemde stappen door mijn bijna nieuwe levensfase.

In ieder geval heb ik er leren puzzelen, de foto’s volgen, maar ik had er langer moeten blijven om de puzzel te voltooien.

Ik gun het mijn opvolgers.

Thuis is alles veranderd, ik lig nu in de nacht en soms overdag voor het raam in mijn eigen bed. Dat is een luxe, je eigen bed gaat boven alles.

Maar dat houdt in, dat ik de trap moet mijden, tenminste, tot de traplift komt. In tien weken tijd ben je ineens een klein iel mensje geworden, maar nog steeds met vechtlust en probeer in te halen, waar ik was gebleven. 

Heb mijn blogjes weer gevonden en probeer er wat van te maken. Geef me tijd om te leren hervatten.

Het wordt een soort van, in één, twee, drie in GODsnaam en gaat het lukken?

Voor vandaag laat ik het hierbij, alle begin is moeilijk.

XXX èFVé