Hemelvaartsdag....

30 Mei 2019

Hemelvaartsdag.

En weer overkwam ons het onverwachtse.

Sonja, onze dochter voor de mensen die haar nog niet kennen, zij maakte een afspraak met de familie in Hardegarijp (Friesland) en kwamen we gedrieën op de koffie.

Noa was blij, de rest hopelijk ook, dat horen we nadien wel.

Wij waren blij, we hebben Greet/Grytsje mogen knuffelen, maar de knuffels van de andere drie prachtige mensen liet ik me niet ontgaan. Heerlijk, als je mijn leeftijd hebt, is iedere extra knuffel van aardige mensen de moeite waard.

Dus, deze twee oude mensjes zijn door onze dochter vervoerd, niet ontvoerd, naar Hardegarijp en daar overkwam ons een aantal prachtige uren.

Na de koffie nog naar “De Dobben”en daar nog een overheerlijke lunch gehad.

Van Noa genoten, we kennen haar vanaf haar geboorte, wat groeit dat spul snel en wat is ze leuk.

En zijn we weer thuis. Een belofte klinkt me nog in de oren, we zien nicht/blogger/ Grytsje nog één keer. Laat het waar zijn en anders......dan was het onmogelijk en dat zullen we snappen.

Een foto of meerder zullen dit verhaal afsluiten. Dat is een verrassing voor ons. Ik heb ze nog niet gezien.

FrAn

Fr betekent Froukje en

An betekent Anne. Gesnopen?

Een goed begin van een mooie dag...en Woensdag

28 Mei 2019

Eindelijk dan weer. Het voelt als een goed begin van deze dag. De rugpijn zakt gestaag. Geen pijnscheuten meer, maar een zangerige pijn aldoor. Daar kan ik mee leven.

Even voor de uitleg.

Onze familie heb ik af moeten zeggen, deze vrouw haar rug ging vreselijk de fout in. Misschien door de overdreven veel boodschappen die ik haalde om iedereen het naar de zin te maken?

Wie zal het zeggen. Of de gezonde blije spanning, dat ik eindelijk mijn geliefde Greet in m’n armen kon sluiten?

Het is dus mislukt. Veel bedrust en oefeningen gedaan, mezelf zogezegd in acht genomen of gehouden, hoe je dat ook moet zeggen.

Vandaag lacht het leven me weer toe en probeer ik weer iets in woorden uit te drukken. Gelukkig hebben we Wifi en is er zodoende ook kontakt.

Voorzichtigheid is geboden, dus morgen is er weer een dag.

Een leuk gezegde, maar hoe???

Tot morgen allemaal en bedankt Grytsje/Greet voor je hulp.

FRAN

Woensdag 29 Mei 2019

Iedere dag een stapje dichter bij genezing. Dit is weer een vrije dag en de weersberichten zijn goed.

Dus deze dag eruit. Buitenlucht inademen.

Ik bracht Anne naar het busje en daar zagen me weer een aantal mannelijke schoonheden aan. Ik zeg hen weer vriendelijk goeiemorgen en krijg van iedereen een duidelijke goeie morgen retour.

Een goed begin. Ik zeg: “Mooi weer jongens, de bikini kan aan”. Als je ze dan hoort lachen en murmelen, prachtig. Zegt de man naast de chauffeur: “Trekt U ze ons dan aan?”. Ik zeg: ”Ik heb jullie maten nog niet”.

Onderwijl is de chauffeur klaar voor de start, Anne zit weer in de touwen en de rit kan beginnen. De chauffeur beklaagt zich nog even over alleen maar mannen en het betaalt ook minder. Allemaal gekheid, vrijwilligerswerk, oud papier-liefdewerk, zoiets.

Maar dat ie graag eens een ritje met vrouwen wil maken, spreekt er wel uit. “Ruilen dan maar”, is mijn enige advies en daar gaan ze.

Ik voel me goed, ho-la-di-jee.

En ik? Neem een kop koffie en ga op pad.

FRAN

Maandag/Dinsdag/Woensdag

20 Mei 2019

Maandag vandaag. Ilona helpt me door m’n werk, vooral de vloeren, die leveren me rugpijn.

Moet je niet willen.

Nicht Yvonne is weer terug in Amerika en nicht Greet is in Nederland gearriveerd.

Ik zie wel, hoe en wanneer er iets met m’n blog kan gebeuren. Voorlopig doen we rustig aan.

Vanmiddag rondje Kloosterveen voor boodschappen en daarna? We zien wel.

We zien wel, schreef ik. Komt er bij de post een overlijdensbrief. De bovenste laag in onze vrienden/kennissenkring wordt één minder. De opa van onze kleinkinderen is overleden. De eerste zover ik me kan herinneren voor onze kids.

Even slikken en weer doorgaan.

FrAn

21 Mei 2019

Badder-dag, geen Badr Hari. Gewoon een grote beurt voor Anne. Ik denk/hoop dat Tsjerk komt. Meestal op de dinsdag en het is dinsdag.

De dagen worden steeds moeilijker voor Anne. Gisteren was het alweer vrijdag, vandaag vraag ik maar niks. In de keuken hangt een bord met alle bijzonderheden en de dag, de juiste dag springt eruit met een enorme groene stip. Morgen verschuift ie weer naar een dag later. Het zou eenvoudig kunnen zijn, maar het lijkt er meer op, dat het bord ook al te moeilijk is.

Inmiddels half elf. Nog geen I care gezien. Soms zijn ze vroeg en soms niet. Zal een reden hebben, vast en zeker.

Hij kwam, zag en overwon. Onze Tsjerk, een beetje/boel laat, dat wel, waste Anne vol overtuiging en hij/het is goedgekeurd. We kunnen weer verder.

Vandaag een spannende dag. Nicht Greet/Grytsje verdiept zich in m’n verhaal: “Leve Amerika”. Ik ben zo benieuwd. Teveel foto’s denk ik.

Nog voor ik afsluit, het is haar gelukt.

Everybody happy? Jeeeeeeh.

FrAn

22 Mei 2019

Anne is alweer opgehaald. Weer alleen kereltjes in het busje. Of ik mee ga? “Jongens, een andere keer”.

Ze houden me eraan. Maar zoiets moet voorbereid, ook bij I care. Ik heb het nu beloofd. Jeetje, een hele dag tussen de jongens. Zij zijn de enigen die het willen. Allemaal zulke lachende kopjes. Hele kleine tengere mannetjes.

Tenger is die van mij ook, maar een stuk langer. En ook voorin zit de man die altijd weer vraagt of ik meega en die is forser. Ook de chauffeur is oké.

En raad eens.....ik doe het (een keer).

Pas nog een compliment over de blog van Amerika. Ook voor Sonja de duim omhoog. Ik schrijf terug: “Sonja is de beste”. Niet te verwarren met alle dames die dag natuurlijk, Sonja is de beste van mijn dochters. Ik heb er maar eentje, goed hé?

Mijn blog-beheerster kwam pas nog binnen via de app. Wat een consternatie. Ik kan met m’n vingers niks en waar is die pen???? ‘t Is gelukt onder veel gelach over en weer. “Grytsje ook jij bent de beste”.

Vanmiddag alle kleine dingen gehaald bij verschillende winkels, de markt voor paprika’s, die zoete wel te verstaan. Nog langs Jo/Ro/Des gegaan, haar pap is weer thuis.

Desmond had met rekenen de tweede prijs gehaald van de hele HAVO. Dat nodigt uit tot een kleine gift en bovendien een frikandel. Onder het mom van ........ kocht ik zelf een kroket.

Desmond was naar de tandarts geweest en was twee kiezen kwijt. Z’n bekkie is te klein voor al die rotzooi. Als baby heb je moeite en pijn om ze te krijgen en later ...... gelukkig wordt het opgelost met een beugel. Niet een leuke periode, maar Desmond is een geweldenaar. Bij de tandarts ook weer gebleken. Hij gaat het redden.

M’n nieuwe horloge nog geshowd aan m’n liefsten en ook hier zet ik de foto onder en sluit voor vandaag af met een tot morgen en gezond weer op.

Via Ilona mijn horloge op de kop getikt en de prijs is het bewijs. 

Raden mag….

FRAN

Vrijdag/Zaterdag/Zondag

17 mei 2019

Eens per 14 dagen komt de chauffeur die tot bijna onze achterdeur rijdt. Zo gemakkelijk, Anne kan zo de bus in springen. Niet helemaal waar, maar bij wijze van spreken.

Ik zag even niemand, dat bleek niet waar. Een aardig dametje schreeuwde al: “Goeiemorgen”. Ik zeg: “Ook zo’n portie” en zie dat er zelfs nog een manneke in de bus zit.

Ik zeg: “U ook alweer in de bus?”. “Ja”, knikt ie. Ik wens hen nog een leuke dag toe en het dametje roept: “Daar kunnen we zelf een heleboel aan doen”. Ik zeg: “Als U dat maar weet”.

Ze lacht en ik lach terug.

Ik benoem weer de rollator, dat de chauffeur er voorzichtig mee moet zijn en hij zegt: “Dat zei U 2 weken geleden ook al”. Ik zeg: “Nog even en ik kan mee met de bus”. “Dat wilde ik net zeggen, maar U bent me voor”.

Nog even dag zeggen en zwaaien maar en de bus draaien maar. Doei alle 3.

Ik ga voor boodschappen op pad.

FrAn

18 mei 2019

Yvonne is onderweg naar Amerika en Greet is onderweg naar Nederland.

Ze passeren elkaar niet. Ze gaan ieder een andere kant op, zo goed ik m’n aardrijkskunde nog ken. Goed ben ik er niet in, maar het zijn 2 uitersten, Australië/Amerika. Als ik goed nadenk, dan vliegen ze beiden dezelfde kant op, de één van ver, de ander naar ver.

Een oude vriend, leren kennen in Portugal, is jarig vandaag, dus even een praatje mee gemaakt. En zo begint onze dag. Vanmorgen al vroeg kwam Rita ons bezoeken, Rita van I care. Koffie met haar gedronken. Hoe het kan, weet ik niet, maar steeds maak ik fouten, juist bij haar. Koffie met enz.. Vandaag was ik voorbereid, goed van mij hé? Zeg maar ja.

Anne scharrelt in het zonnetje in z’n groot-grond-gebied rond en vermaakt zich prima. Ben nog even komen helpen. Eigenlijk hoop ik, dat de buurman z’n ogen open doet en denkt, dat kan ik niet verwachten van zo’n oudere man, dus ga ik helpen. Hij is thuis, ik zie ‘m niet. Toch had ik hem er al eens over aangesproken. Kina kom terug, we missen je.

Hopelijk zit er later op de dag nog een wandeling in, dan ben ik ook blij. Dat is nog even afwachten.

FrAn

19 mei 2019

Zondag. Mijn dag.

Het mislukt nogal eens, net als vandaag. Anne was weer in de war, moest weg, volgens hem. Was al vroeg in de weer. Lawaai te over. Dit is de enige dag dat ik tijd neem om te douchen.

Dat ga ik nu uitgebreid doen, heb er al bijna een morgen opzitten. Maar de zon schijnt, dat is oké.

We wandelden na de koffie, zelfs zonder jas. Vanmiddag maak ik foto’s van de bankjes, die we onderweg aan doen. Nu gaan we een broodje eten. Onderwijl wacht ik op binnenkomst van Yvonne en van Greet. Pas dan ben ik rustig.

Nog even een leuk extraatje, Nederland won gisteravond het Songfestival. Waar een klein lang groot in kan zijn. Niet dat wij nog op waren, we lieten het over aan de jeugdigen onder ons.

Ik moet wel zeggen, ik vond ‘m goed, steengoed.

Hier de vele foto’s van de bankjes en deze vrouw is weer dit tevreden.

De foto’s zijn van bijna alle bankjes, maar per keer doen we er normaal maar 2, hooguit 3.

Ik vind, dat de foto’s boekdelen schrijven....

FRAN

Piekernacht

24 Mei 2019

Na een nacht piekeren en een mailtje over en weer zit ik weer in m’n spoor. Er zijn plichten, veel plichten, die probeer ik na te komen. Vergeet best weleens wat, moet kunnen.

Nu snel op pad voor de lunch van zondag. We krijgen visite van vier Friezen, waarvan er eentje normaliter in Australië woont.

Zij is dezelfde als m’n blogbeheerster en als ik aan haar denk, word ik heel blij. Eindelijk zien we elkaar weer eens in het echt.

Dat zal niet vaak meer voorkomen...

De andere drie zijn ook familieleden met hun dochtertje. Ook dat wordt met haar erbij weer toppie toppie.

Hier laat ik het bij, misschien voeg ik nog foto’s toe van Greet en de kleine meid.

Noa is een performer van de hoogste klasse!

FRAN

Leve America

13 Mei 2019

Leve Amerika.

Twee nichten van mij wonen zover bij ons vandaan, maar eentje van hen kwam naar Nederland.

Wilde graag een ontmoeting en al de familie van die Vogelsang-kant zien en dat moest doorgaan.

Ik als op een na de oudste zag het even niet zitten. Ben behoorlijk gekort in vrije tijd en mijn huiskamer is te klein om 10 of zelfs 11 mensen te plaatsen. En eerlijk gezegd was ik ook bang dan de hele tijd in de keuken te moeten vertoeven en het feestje op zich te moeten missen.

We zijn allemaal dol op onze Amerikaantjes. Dus...Froukje belde af, kon maar een bepaalde dag en die dag kon dan weer niet bij anderen.

Maar.....ineens een berichtje: "Kom maar bij mij", onze dochter en dan ook nog de dag dat ik zou kunnen. Even afwachten en opnieuw berichtte ze: "Lunch tussen 12.30 en 14.30 uur?"

Voor mij kwam dat helemaal goed en daarna duimen draaien, of het de rest ook zou lukken. Ja hoor, ze kwamen allemaal en het was een top feest!

Helemaal uitweiden over het feest wordt teveel, maar de foto's spreken boekdelen. Er werd nog een yoga-les gegeven, waar ikzelf even minder goed in was. 't Ouwe mens had last van gevoelens.

Het was de geboortedag van m'n overleden zus en even stilstaan bij de mensen die niet meer onder ons waren, daar ging het fout bij mij.

Gelukkig dat ik me daarna goed oppakte en ging het feest weer op oude voet verder.

                                       Hier onder de yoga foto's.....

YOGA....

Eerlijk gezegd begon het feest vroeger en ging het zelfs wat langer door.

Zo ik achteraf heb gehoord, vond iedereen het fijn en mijn nicht uit Amerika was ook tevreden, misschien wel meer dan dat.

De foto's zeggen meer dan woorden en hieronder volgen ze...

Hier de foto's van Martin en eentje waar Martin bij op staat:

Ik sluit dit af met een goed gevoel. 

FRAN

Oogarts

16 Mei 2019

De oogarts.

Ik bracht Anne naar het busje en daar zien me toch een aantal lachende kereltjes aan.

“Allemaal mannen deze keer”, zeg ik en ze preuvelen allemaal zoiets van: “Ja”. En nog wat onhoorbaars.

Prachtig, ze zijn niet meer bang voor me, we vinden elkaar aardig, tenminste....vandaag.

Anne gaat op pad met de sleutel, zijn eigen sleutels. Ik moet vanmiddag naar de oogarts en dat kan behoorlijk uitlopen. De chauffeur weet ervan, maar wilde toch, dat ik ‘m de sleutels meegaf.

Wie duimt ermee, dat ik eerder thuis ben? Anne moet echt niet alleen in huis zijn. Doet dingen, die hij later ontkent, niet meer weet. Dat moeten we niet hebben.

Ik zwaai ze na en iedereen doet mee, hééééérlijk.

Intussen alweer van alles moeten kopen, kleinigheden van grote omvang. WC-papier en meer van die enorme dingen die niet zwaar zijn, maar groot om te vervoeren. Was net deze morgen goed voor.

Nu een broodje eten en op naar W. Z. A...

Vroeger terug dan verwacht, zelfs nog een latte nogwat gedronken. M’n blik op oneindig en toch maar gaan. Het fietsen viel tegen, alles wat ik zag, leek zo dichtbij en zo breed. Maar ik ben thuis en Anne kan komen.

Ga nu even rusten en hopelijk is mijn blik straks weer beter en anders werp ik een blik ergens anders naartoe. Zou het helpen?

Volgens de arts heb ik een bijzondere afwijking. Ach ja, ik ben nu eenmaal bijzonder. Het komt niet vaak voor. Jammer dan.

Ik herken pas de mensen, als ze stilstaan of wat zeggen, hun stemmen zitten in m’n hoofd. Dan weet ik, wie het is, maar dat went, dat heb ik al m’n hele leven. Sommige mensen noemen dat eigenwijs. Tja.....zo kun je het ook noemen. Zij die mij kennen, weten het inmiddels al.

Over 3 jaren terugkomen. Ik zei: “Als ik er dan nog ben!”.

“Daar ga ik wel van uit”, zei ze met een luide lach, ik lachte terug.

FRAN