3 Mei 2019
Anne
werkt in de tuin rondom ons huis. Ik houd een oogje in het zeil. M’n angsten
blijven, ook al gaat het al tijden goed met z’n spierziekte. Ik kan en mag niet
vergeten, dat deze man zomaar te pas en te onpas viel. De medicijnen hebben hem
terug gebracht tot wat ie nu is en dat is al dag en nacht verschil.
Toch
verblijf ik in de heilige overtuiging, dat hij, als ie twijfelt, zo kan vallen.
Z’n geloof en de pillen maken van hem best weer een krachtige man.
Helaas
zal de ziekte niet verdwijnen en dan tezamen met z’n ouderdomsziekte blijft het
voor mij een teer mannetje.
Ik pas op
hem zo goed en kwaad het me lukt. Soms met hulp van onze kinderen en
kleinkinderen voel ik me sterk. Maar ook zonder kan ik alles nog goed een
plaats geven.
Het blijft gissen, wat is goed en wat is minder goed?
Zolang
hij rondom huis verkeert, gaat het goed. Verder ga en sta ik naast hem en
brengt de rollator uitkomst.
Wandelen
lukt nog heel goed.
FRAN
No comments:
Post a Comment