Lang geleden...

22 April 2024

Lang geleden hadden we een buurvrouw/vriendin naast ons wonen. 

Een hele bijzondere vrouw. Ze was of werd onze kapster, Anne werd haar klusjesman. 

Zij en ik....wij hebben zoveel samen gedaan. We wandelden vele kilometers en wilden zelfs, toen we moe gelopen waren, een oudere mevrouw van haar rollator verwijderen en samen zo naar huis vertrekken. 

Oh, oh wat schrokken wij, dat diezelfde mevrouw ons riep. Wat wilde de stakker?

Dat we haar jas wilden dichtknopen, het lukte haar niet. Stelletje tuig, dat we waren, ook al was het maar een verzinsel. We konden er later wel om lachen. 

Het was vaak al donker en mijn vriendin/buurvrouw vond het altijd leuk bij mense naar binnen te kijken, zonder dat het opviel. Ik geef toe, het was ook leuk. 

Ook bezochten we meerdere tuincentra. Als ze me vroeg, zullen we wat leuks doen? Wist ik al het antwoord...

Tuincentra bezoeken. Viooltjes kochten we om ze in ons gezamelijk tuintje te poten en genoten daar dan van, dat wij de eersten waren en ook nog eens de mooiste viooltjes hadden. 

Simpel, maar gelukkig. Onze wandelingen waren niet de simpelste. Soms klommen we over hekken om de kortste weg te gaan. Of we gingen schommelen, waar het kon.

Twee ondeugende oude meisjes mag je ons noemen. Ook met haar in de auto kwamen we waar ik nog nooit was geweest en om snel weer terug te zijn, namen we vaak een verkeerde afslag en...dat kostte extra tijd.

Kortom we hadden het leuk. Deden sport bij haar thuis via een apparaat en zelfs manlief kregen we zover, dat had ik nooit kunnen denken. 

Maar onze buurvrouw/vriendin? Daar had mijn Anne alles voor over. Tijdens onze wandelingen zagen we bloeiende boompjes en dan de dag erna nam mijn/onze vriendien een heggenschaar mee en knipte samen met mij de mooiste takken. 

Maar de boompjes stonden wel op onbewoonbare gebieden, dus...zo netjes waren we wel. 

Toch voelde het als diefstal en namen we de minst zichtbare route, want ook de buren mochten het niet zien. Het sneue was, de takken stonden hooguit in huis 1 dag te bloeien en dan nog denkend aan wat we moesten ondernemen? Gewoon gekkenwerk. 

Ach, het was zo leuk, zo'n leuke, gekke buurvrouw te hebben en nog terugdenkend aan haar...het was een gouden tijd. 

Ik kan nog uren doorgaan en voel nog de pret. Ook toen iemand ons achtervolgde en wij elkaar bang maakten met als....vul zelf maar in. Ik moest dit even kwijt. Wij als overjarige tieners op ondernemings pad en voor de duvel niet bang. 

En...wat een spierpijn de volgende dag na die gekke kuren. De oudjes deden het nog best, durf me eens tegen te spreken. Inmiddels beide moegestreden is de rek er wel uit, maar in gedachten, ze had niet moeten verhuizen. Ik heb haar erg gemist. En zij mij misschien ook een beetje? Wie zal het zeggen....

Even een extraatje....

Voor mijn zieke zwager wilde ik nog iets van verfrissends meenemen. Die morgen was de afspraak, dat Anne en ik er zouden komen. 

In de drogisterij op zoek naar....wisten we het maar...Iets van eau de cologne? De naam? Vergeten...

Ieder in een hoek op zoek en ineens keihard door de winkel hoor ik Kina (werkelijk) schreeuwen...schrik niet... VALDOOD.

Ik gierde van het lachen. De schat bedoelde BOLDOOT. We hebben het via de winkeljuffrouw kunnen vinden en gekocht, maar wat het teweeg bracht...niet na te vertellen. 

En dan te weten, dat we, Anne en ik, afgebeld werden, hij kreeg ander bezoek. Met harde wind gingen we weer richting huis. Ik zei tegen Kina, we gaan voor de wind...

Ik liet namelijk veel windjes en was niet in de gelegenheid een WC te bezoeken. We zijn heelhuids thuis gekomen, maar vraag niet hoe...

XXX FV

Tulpen....

20 April 2024

Voorjaar tulpentijd...

Van mijn schoondochter kreeg ik 7 foto's waar ik werkelijk van moest kwijlen...

Tulpenvelden en zo dichtbij...Ooit was ik tijdelijk een inwoner van Rolde en ontdekte ze...

Maar...wat ik nu mocht zien. In de mooie dagen met zon en hoge temperaturen werden deze foto's gemaakt. 

Rolde, wat ben je mooi en...mijn schoondochter is er ooit geboren. 

Zo mooi, zo prachtig...

Zelfs onze zoon is te zien, oftewel zijn auto. 

Dat maakt de foto voor mij nog mooier. 

Helaas verwacht ik niet dat er nu nog vooel over is van al dat moois..

De regen kwam en vernietigde alles..

En hier de laatste foto van een deel van de auto en de tulpen....

Toch wilde ik deze schoonheid delen met wie maar wil. 

Dankjewel Jo, je hebt me heel blij gemaakt...

Liefs Froukje

 

 

De Bank...

26 March 2024

Mijn geliefde...Sorry, onze geliefde 3-zits bank...

Ik kan je melden, die heeft veel meegemaakt. Al tig jaren bij ons den dienste geweest. 

Eenmaal even in onze garage gewoond, maarrr er is gehuild zonder tranen. Dat kan, dat kan echt...

De Heer des Huizes was zelfs in protest tot hij wel moest toegeven. 

Het gebeurde gewoon...

Na een werkloos leven kwam hij weer liefdevol terug. 

Ik denk, hij heeft het me vergeven, want zitten en zelfs liggen voelde wederom goed, beter, best! 

Ongelooflijk lang is hij tenslotte mij nog heeeeel lang tot dienst geweest en uiteindelijk nog bij onze dochter beland. Ik hoop dat er nog foto's zijn. 

Maarrr wegens oudheid, zelfs slijtageplekken moest hij ook daar het toneel verlaten.

Ik lees net, hij wordt verbrand, nadat ie eerst door de molen der verderf is gegaan. Gelukkig is daar een foto van. Kijk en huiver. 

Het was maar een bank...maar wat voor een bank. Wat hij heeft meegemaakt, maakt menig mens niet mee. 

Na dit gemeld te hebben, neem ik liefdevol afscheid van onze zwarte, leren bank en maak een diepe buiging. 

Mijn dank is groot. 

eFVe 

Tuinland...

22 March 2024

Tuinland...

Vandaag ging ik met mijn enige, echte schoondochter op jacht naar mooie bomen, struiken en plantjes. 

We slaagden op alle fronten. 

Eerst geluncht. Foto van de plek aan beide kanten. Eten niet zichtbaar, maar wel heerlijk. Het LEEK veel te veel, maar al pratend en genietend bleef er niks over.

Overheeeeerlijk!

Ook geslaagd met planten, struiken en boompje...geen foto's helaas. 

De tijd vloog voorbij. Onderweg naar huis kwamen we langs de Aldi en ik kraaide het uit. Wat wilde ik daar graag even winkelen.

Jo ging akkoord en kochten we beiden nog boodschappen. 

Heerlijk, achterlijk, dat wel, dat ik daar al heel blij van werd. 

Zo ben ik altijd al geweest en ik denk zo zal ik wel blijven. 

Lieve Johanna, het was heerlijk, eerlijk... Wat kochten we? Je mag er naar raden.

Simpele ziel, naam Froukje Vogelzang. Thuis van weggeweest, voeten omhoog en lekker luieren. 

XXX FV 

Gouden taxi...

15 March 2024

De taxi is goud waard.

Gisteren was het weer zo'n middag - 2 uur was the planning, het liep heel goed, 2 uur ging ik. 

Deze keer was het Natalie die me haalde en onderweg pikten we nog iemand op. Toevallig kom ik deze mevrouw bijna alle keren tegen in de taxi en we leren elkaar steeds beter kennen. 

Een heel mooi mensje met prachtige bruine ogen. Ook met rollator. Maar, ik heb altijd plannen, dus alleen de taxi doen we samen. 

Deze keer sprak ik in de stad af met kleindochter Anouk en het werd een tof zamenzijn. 

We kochten voor haar een horloge, ze was er blij mee, nog voor haar verjaardag.

Ik bracht haar naar de winkel waar ze vrijwilligerswerk doet. Kleding...mooie kleding, niet nieuw. 

Gelijk zag ik natuurlijk iets, wat ik broodnodig had en Anouk hielp me met vallen en opstaan. Grapje, het lukte goed, maar de prachtige, pauwblauwe broek was te wijd bij mijn bovenbenen, billen zogezegd. Zooooo jaamerrrr...

Ik raad het iedere dame even aan bij fa. Pluim een kijkje te gaan nemen. De moeite waard. 

Anouk en de dame in de winkel gegroet en daar ging ik weer. Verder de hort op. 

Nog even rondgesneupt in de Oudestraat en Scapino naar de rode schoenen gezochte. Niks natuurlijk. 

Maar ik ben een volhouder, ik blijf kijken in alle zaken. Inmiddels was er alweer tijd voorbij gevlogen en ging ik de boodschappen halen bij Dirk v.d. Broek. 

Ik mag alvast korting vragen na deze reclame. Ik kom er graag. Alles gekocht wat ik nodig was, verder geen bekenden gezien. Maar dat kan gauw. Als ik echt mensen wil herkennen, moeten ze even blijven stilstaan, want echt, ik herken niemand...

Reageer alleen op mijn naam en...die is niet genoemd. Op naar de Hema, daar begint mijn benenwerk en eindigt het ook. Het duurde niet lang, daar kwam mijn reisgenootje ook alweer aan en teutten we de tijd weer aan elkaar. 

Voor we het wisten waren we weer thuis en dan plof ik in mijn luie stoel en ben blij dat ik mijn eten al had voorbereid. 

Wat heel gezellig is, ik deel met een buurvrouw/vriendin nogal eens een hapje. Niks op de weegschaal, maar voor alleen eten koken wordt vaak teveel. Gelukkig genieten we er beiden erg van en ook leren zelfs van elkaar, wat lekker is en waar het te koop is. 

Of ik me weleens verveel? Ben je gek, ik kom tijd tekort. Bovendien was het een prachtige zonnige middag. 

En Anouk...we doen het nog eens over? De armbandjes houd je tegoed. Knuffels voor jouw, groetjes voor de dame van de thee..

Over en uit...

XXX FV

Een uitje...

11 March 2024

Vrijdag....8 Maart, eindelijk weer een behoorlijk, leuk uitje met de taxi..

Twee uur was de afspraak met een speling van 15 minuten. Kwart voor twee, daar was ze. Leuk, lief en gezellig. 

We haalden nog iemand op en heel toevallig herkende ik al haar stem, toen ze gebeld werd. Voor we het door hadden was daar de Hema, het parkeerterrein. 

Ik had een briefje mee, wat en waar ik wilde zijn. Dus zei, tot een andere keer, ik heb plichten! 

En daar ging het ouwe mens. Door de Hema gelijk naar waar ik wilde zijn. Slaagde voor de helft, maar...ik had nog tijd zat. 

Onderwijl naar rode hoge schoenen zoekend, nul komma nul, helaas. Het was frisjes, dus....doorlopen Froukje, maande ik mezelf. Het was fijn, nieuwe gebouwen rijzen de pan uit met grote letters...TE KOOP. 

Ik hoop dat het zal lukken, want eerlijk gezegd, bijna alle winkels hebben uitverkoop. Doet me denken aan de tijden dat Anne en ik in Frankrijk waren. Jaren geleden en Frankrijk bestaat nog, dus overleeft Assen ook (?).

Niet gevonden wat ik zocht, maar wel een stevige wandeling. Wel nog een winkel aangedaan en vroeg een dame of ze de deur voor me wilde openen. Ja hoor, dat wilde ze wel. Een dubbele glazen deur. Ze ging er op af en duvelde zowat naar binnen. 

Beide zagen we niet dat de deur open was en hoe we na de schrik samen hebben gelachen, niet normaal...

Zo beleef je nog eens wat. Ik zal het niet snel vergeten. Uiteindelijk al redelijk vroeg naar mijn favoriete kroketzaak en wilde me achter in de zaak verstoppen, tot een bekende stem me stopte. 

Mijn medereiziger, ook achter een lekker hapje. Ik ging zonder te vragen bij haar zitten en...we hebben gekwebbeld, tot ze bezorgd zei...moet jij niet naar de Hema?

De tijd was niet ver van de afspraak en groette ik haar; een jonge man opende de deur en daar rende ik achter mijn rollator richting Hema en...de taxi kwam al aangereden. 

De man kende ik en zo te merken, hij mij. Ik zei, ik ben je naam kwijt, maar kennen wij elkaar niet? 

Ja, zei hij, ik ben Ruuth. Ah, zei ik, de man met de mooie schoenen. 

We waren samen en hij maakte van de gelegenheid gebruik mij alles over zijn schoenen hobby te vertellen..prachtig!

Al snel was ik thuis, niet helemaal tevreden, hopend voor Zondag nog een mogelijkheid te verzinnen, te halen wat ik vandaag gemist heb. 

Plofte in mijn luie stoel en dacht, het was weer heerlijk...

èFVé

Verstopping...

20 Februari 2024

Verstopt douche-putje. 

Al tijden zat ik met een verstopt douche-putje. Wat een geklooi. Allerlei hulpmiddelen geprobeerd, tot ik besloot me dan maar te behelpen. 

Maarrr ik bleef er wel over zeuren, totdat zoonlief me uit de brand hielp en me een telefoon nummer gaf. 

Hij kwam, zag en overwon. Dus....moeilijkheden met douche putjes, wasbakken of dergelijke? Bel mij en ik geef je de oplossing. 

Nee, we noemen geen namen, namen noemen we niet. 

Dankjewel, ik kan weer douchen. Wat wel een handige tip was?

Mijn dochter belde onderwijl en zei: "Je kunt weer douchen, maar wacht even totdat die meneer weg is..."

Dat heb ik gedaan...

Dankjewel, in eerste instantie mijn zoon met direct daaropvolgend mijn dochter. 

Ik kan niet zonder hen. Mijn dank is groot...

èFVé