Met een goed gevoel...

30 Mei 2020

Met de zon hoog aan de hemel en fluitende vogeltjes sta ik op.

Had al wat extra tijd genomen, zo kan ie wel weer.

Even wat zomers aangetrokken, ook daar word ik vrolijk van. Snel naar beneden. Anne ligt nog in diepe slaap. Even schrik ik dan, dit komt zelden voor, z’n ademhaling is duidelijk zichtbaar, dus weg schrik.

Op m’n tenen sluip ik door het huis, dek de tafel en ben nu weer boven.

Zo ongelijk. Gistermorgen sjouwde hij al voor zes uur door de keet en was heel laat gaan slapen. Wat een zegen, zo’n nacht er achteraan.

Straks komt iemand van I care Anne wassen, ik zal ‘m nu toch moeten wekken.

Met een goed gevoel loop ik de trap af en ga ‘m wekken met een knuffel. Afgesproken.

Alvast fijne Pinksterdagen, voor ik het vergeet.

Alles gaat/loopt op rolletjes. We zijn alweer uren later. Anne heeft de was-beurt doorstaan.

Ina was de gelukkige. Vriend Henk uit Australië heeft gebeld. We aten gebakken koekjes bij de koffie van Jeanette.

Het leven is zo gek nog niet en bovenal, Anne doet het heel goed. Fit en vrij is ie alweer aan het gardening (tuinieren).

Laat ik dan ook lief zijn en bak een hamburger op brood tussen de middag.

Deze wordt het, ooit aten we dat ook in Portugal, misschien ietsje anders, maar toch...... 

Een goed idee is het halve werk.

Dat zal lekker smaken? Hap hap hap.

Hoe goed ik probeerde Portugese koks na te doen, de hamburgers waren te dik en beide eieren, ieder eentje, vielen er vanaf.

Ik heb er foto’s van gemaakt en naar hier verzonden, maar tot op heden zijn ze niet binnen gekomen. Niet dat het wat zal hinderen, want ze waren verre van mooi.

Ze smaakten goed en daar ging het om. Ik wilde zo graag het Portugal-gevoel weer naar boven halen. We zijn er wel 25 jaren lang met de caravan naar toe gereisd. Ik noemde het ons tweede Vaderland.

Uiteindelijk kwamen ze binnen, de mislukte lekkernij.

Pas nog naar het Larix-bosje gelopen en kwamen onze ex-buurvrouw Aukje met onze (ex)klusjesman tegen. De Corona hield ons ver van elkaar, toch even een woordenwisseling. Het gaat hen goed, ons dus ook.

Voor nu vind ik het genoeg, de keuken is warm, warmer, heetst. Daarna zit ik en komt me niet veel meer uit m’n handen, dus zeg maar dag met je handje

Mijn gevoel van en over deze dag is nog steeds een goed gevoel.

Goed hé?

Zo kan het dus ook...

FrAn

Kapster Sonja...

29 Mei 2020

Vandaag zijn we uit de brand, bij wijze van spreken.

Regelen met de kapper wilde maar niet lukken. Ten einde raad gooide ik een appje naar de familie en kwam er eentje uit de bus, onze dochter Sonja.

Ze kwam, zag en knipte. Hieronder de foto’s.

Het kriebelt nog wat na, toch best tevreden met het resultaat mochten we haar niet eens knuffelen.

Ze droeg zelfs heel professioneel een mondkapje en een schortje uit/van de zorg.

Onze dochter. Waar zouden we zonder haar zijn?

Eerst het ouwe mens, Pa-Anne keurde het goed en ging ook zitten.

Onze kapsters hebben het te druk met een inhaalslag, zodat we in nood aan de bel trokken bij........de familie.

Dankjewel Sonja, de knuffels houd je tegoed.

Daarna geprobeerd een eind te wandelen, maar Anne liet het afweten.

De fysio was ook nog geweest, dus is ie misschien echt moe? Toch is ie alweer druk met wat ie liever doet. Vandaag staat wandelen niet hoog in het vaandel.

Het is iedere dag weer aftasten wat ie wel of niet wil en soms haal ik ‘m over en raakt ie op dreef en soms niet.

Betekent wel, dat ook ik huisarrest heb.

Tot zover en niet verder.

FRAN

Froukje...

28 Mei 2020

Vandaag benoem ik Froukje. Deze naam bestaat uit 4 mensen.

Hoe dat kan? Dat is de vraag.

Mijn Anne is dementerend, Froukje Vogelsang is z’n mantelzorgster en daar staat en valt alles mee.

Dementie wordt erger naarmate de tijd verstrijkt.

 

Is ook niet peilbaar. Froukje Vogelsang is de beste hulp, volgens diezelfde Anne. Waar dat mens dan verder de hele dag is? Ik zou het niet weten.

Er wordt dagelijks gewandeld en soms is het de goeie Froukje, maar het komt voor, dat het Froukje nr. 2 is. Die mag dan wel toevallig Froukje heten, maar kan niet tippen aan Froukje nr. 1.

Ik stop ze dus maar onder nummers, want daar is Anne zelf mee begonnen.

In de nacht, met nood, zal ik maar zeggen, komt de zuster langs, ook toevallig Froukje genaamd. Ik wist niet, dat er zoveel Froukjes hier in huis zijn.

Misschien kunnen we vriendinnen worden of overleggen, hoe nu verder?

‘s Avonds raakt Anne altijd van het padje, zogezegd en wil naar huis. Dan kan Froukje praten zoveel ze kan, maar zij is oliedom en snapt er niks van.

Eigenlijk zou Froukje dan met hem een rondje moeten lopen en gewoon hier weer naar binnen stappen en dan is ie thuis?

Froukje nr. 3 durft dat niet, misschien is ie nog niet zo erg in de war. Soms weet ie veel en soms is alles weg en is ie zo verdrietig, niks meer te weten, terwijl andere dagen er nog zoveel is blijven hangen.

Is hier nog een touw aan vast te knopen? Froukje nr. 4 is er zelden, die mag hem wassen, als ie doorweekt uit de tuin komt, na een kwartiertje bladvegen.

Vandaag is ie gewassen door Kirsten en nu is ie de tuin in, veel tuin hebben we niet en veel doet ie ook niet, maar iedere handeling lijkt teveel.

Kirsten zien we vaker, zij en Anne kunnen goed overweg en Froukje en Kirsten kunnen het ook goed vinden.

Welk nummer dan aan Froukje hangt, is me nog niet duidelijk. Maar deze Kirsten helpt ons met raad en daad en daar is deze Froukje haar erg dankbaar voor.

Froukje Vogelsang zet er nu maar een punt achter en zij belooft, dat er morgen weer een normale blog komt, maar deze blog moesten de Froukjes even kwijt.

Met dank aan alle 4 Froukjes...

FrAn