De Vierackers

25 Mei 2020

Vandaag werd ik gebeld met het heuglijke nieuws, dat de Vierackers heel voorzichtig weer open gaat en dat Anne en z’n vriend, zo het nu lijkt, mogen komen.

Ik spring een gat in de lucht. Misschien waarderen we elkaar dan weer wat beter, want .... als we moe zijn, blijft het moeilijk het geduld te bewaren.

Soms is Anne alles kwijt en soms is ie zo helder en dat samen maakt het moeilijk in welke uitvoering we zitten.

Hieperdepiep hoera. Liesbeth belde, we zien en spreken haar morgen.

Dan is er voor mij weer ruimte om niet alleen boodschappen te halen, maar ook de arts te bezoeken en de kapper, dat laatste is bovendien erg nodig.

Het leven voelt zo gek nog niet, de vooruitzichten zijn geweldig, dankje Liesbeth voor je telefoontje.

De hulp is weer huiswaarts en ik probeer Anne over te halen om te wandelen. Ik bedenk een boodschap, dat wil ie meestal wel en dan....als we eenmaal onderweg zijn, wil ie wel wandelen.

Lunch zit erin en ik ben klaar voor de start.

Gewandeld met een goed gevoel. Twee keer gezeten en dan is het wel te doen. En dan is er thee en trek ik me terug. Tot straks.

Lekker gegeten, Anne voelt zich helaas niet zo lekker. Ik bekijk het van een afstandje en naarmate de avond verliep, ging het al wat beter. Hij at zelfs een koekje en dronk z’n vitamine-drankje. Ik geloof, hij voelde zich hier weer niet thuis. Wilde weer vluchten.

Het is me toch gelukt, hij ligt er weer in en heb ik alles moeten doen, helpen met uitkleden, met alles. We duiken in bed, alle slaap die ik pak, is meegenomen. Meestal begint bij hem de dag weer om 6 uur.

Ook al ga ik er niet in mee, ik ben wel wakker en luister, wat hij zoal doet. Wil gewoon niet toegeven aan 6 uur opstaan.

Morgen is er weer een dag.

FRAN