Een wandeling op zondag en ... zin in maandag

3/4 Mei 2020

Vanmiddag nog gewandeld, een wandelingetje bedacht, brievenbus en glas wegbrengen en zo wandelden we nog een heel eind verder.

Als Anne eerst maar onderweg is. Tot nu toe kan ik steeds iets verzinnen, waardoor we het begin maken.

We werden aangesproken door een blije man. Had langs de kant van zijn buren en hemzelf een prachtig hek met bloeiende planten er omheen. Van die aparte bakken, die dus het hek omsluiten. Hij wilde weten, wat we ervan vonden.

Wij vol lof even pochen en ik daarna: “Nu is de kunst, alles in bloei te houden”. Z’n vrouw begon hartelijk te lachen. De man keek ons wat ontdaan aan en ik adviseerde hem er dagelijks even mee te praten. Hij begreep de hint en moest ook lachen.

Wij, ik dus, wilden weer verder en ik bedenk me niet en zeg: “We gaan weer, we moeten de trein nog halen”. De man heel bezorgd: “Oh ja? Maar dan moeten jullie de andere kant op”. Ik kon alleen maar lachen en kwam niet uit m’n woorden. Eindelijk had hij het door en vervolgden wij onze wandeling, wat een hele lange werd. 

Nog een chauffeur van de Vierackers ontmoet en mee gebabbeld, tot we echt wel moe waren van het staan en richting huis gingen.

We hadden wel ergens gerust, Anne op de rollator, ik er naast staan. Ik ben moe, erg moe.

En dan is er thee.

De thee met twee digestive-koekjes zit er weer in. Vol vreugde nog even met m’n tablet gewerkt en nu is koken aan de beurt.

Zal ik eens wat verklappen?

Het wordt een opwarmertje, pasta met allerlei gekleurde groentes. Moet kunnen, het ruikt al lekker, wat wil je nog meer. Wel jammer, dat Anne niks ruikt.

Maar....ik ruik dubbel en m’n schoonvader zei altijd, samen zijn Mem en ik één. Zal ik het zo ook maar bekijken.

Wat heel jammer is, volgens Anne was ik het niet, die met hem wandelde, hij moet er erg om lachen, dat ik dat denk. En hoe ik alles weet? Dat is me verteld, dan is het makkelijk om te herhalen, zegt die Anne van mij.

Toch stoort me dat nog altijd. Froukje 2 is voor het werk en de dingen die moeten, Froukje 1 doet hele leuke dingen met hem. “Oh nee, dat ben jij niet”.

Ik laat het maar zo en toch stoort het me. Daar ben ik toch een mens voor, wil toch wel graag gezien worden, voor wat ik waard ben.

Ik ben moe, dat zal het zijn. Dus deze dag is mij niet helemaal gelukt, zo ik had gewild. Morgen weer opnieuw beginnen? Het zal wel moeten.

Vanavond nog even dom naar de TV kijken: “Boer zoekt vrouw” en dan is de avond weer voor bij.

Tot morgen...

Het is nog avond, ik moet nog even wat lozen. Anne was in een onmogelijke bui en snapte niet, waarom ze z’n bed hier naartoe hadden gesleept, hij wilde hier niet naar bed en ik was wel helemaal gek, dat ik dacht alles zeker te weten.

Mijn voorgenomen gedrag had ik even niks aan. Ik moet hem de baas blijven en heb behoorlijk opgetreden.

De Directrice was ik, ooit zei hij dat tegen mij, nu mag het, zo ernstig ik hem tegemoet trad.

Hij ligt erin, wilde me niet meer aanzien en nu moet ik gaan slapen? Ik mag wel even een poos bijkomen. Vandaar, dat ik dit nog intik.

Morgen nieuwe kansen? Ik mag het hopen.

Nu echt tot morgen.

Vannacht niks gehoord. Ben zelfs een beetje bang, straks meer.

Straks is nu en alles lijkt weer als normaal, ik schrijf wel ALS normaal. Normaal herken ik niet meer.

De hulp komt zo en vlieg ik op m’n e-bike even naar de Jumbo. De eerste keer sinds de Corona uitbrak. Holadiejee.

Terug van weggeweest en voel me blij, even de frisse lucht opsnuiven en vrij als een vogel fietste ik de wereld in.

Boodschappen, zoiets normaals, wat kun je daar al blij van zijn. 

Alles weer in huis, Ilona stofzuigt en mevrouw maakt haar blog zover, dat ze straks alleen nog hoeft af te sluiten.

Maandag, wat ben je welkom, Anne scharrelt buiten om, voor in de tuin en ik? Ik ben blij.

Wandelen hooft vandaag niet, het oudje is er al uit geweest en Anne scharrelt heel blij in de tuin rond. Echt een grote tuin hebben we niet, maar toch wel te groot voor Anne. Hij doet z’n best en vandaag loopt Froukje 1, of Froukje 2 niet te zeuren, ze is er al uit geweest.

Met een blij gevoel sluit ik af en morgen is er weer ander nieuws.

Vandaag herdenkingsdag...

FRAN