Lente...

7/8 Mei 2020

Lente...

Voor deze prachtige struik/boom wilde Anne op de foto en daar was ik het helemaal mee eens. 

We hadden een prachtige wandeling, mooi weer en allebei in een supergoeie stemming.

Ik als Froukje 1 wist me goed te gedragen en zo vervolgden we de dag tot en met de avond.

Vanavond wilde Anne er even vandoor en ging ook werkelijk naar buiten met mij op z’n hielen. Hij keek heel raar naar mij en ik zei, dat ik hem niet kon missen, Froukje 1 dus.

Anne kwam terug en we hebben er nog een poosje over gepraat en hij bleef hier.

De sleutel snel gepakt, deur op slot, sleutel verborgen. Het zal me toch niet gebeuren.

De hele avond was ie onrustig. De TV heeft hem weinig meer te bieden. Morgen maar even wat anders verzinnen, maar dat is morgen.

We gaan nu naar bed.

Onze lunch vond ie erg lekker, vooral de karbonade, zo gaar als boter.

Het is inmiddels half elf en ook ik maak me klaar voor de nacht. Ik ben erg tevreden, zo alles gegaan is met Anne en ik hoop op vervolging van zo’n mooie zonnige dag zonder wanklank, wat Anne betreft. Froukje 1 gaat slapen.

Heb ik toch nog profijt van m’n acteertalent (tussen haakjes) en speel de rol van Froukje 1. Ik bedenk er nu bij, wat Anne graag zou willen horen. Wat een eng mens ben ik hé???

Het werd een roerige nacht. Straks meer, ik ben klaar voor de start.

Hij slaapt nog, ik laat ‘m even. Zo jammer hem nu te wekken.

Hier boven is nog best het één en ander te doen.

Inmiddels de tijd weer ingehaald, Anne is weer schoon en fris en drinken we onze koffie met boerencake. Heerlijk, soms valt het er zo goed in. Jaren niet gedurfd te eten en nu eet ik bijna alles, behalve zout. Toch zit er in veel dingen zout en daar geniet ik van.

Anne proeft weinig en vindt een beetje kruiden best lekker.

De assistente van Dokter Verboom belde, of we een afspraak moesten plannen of dat het nog uitgesteld zou kunnen. Uitstellen dus. Ik zei: “Dokter Verboom heeft mijn blog en daar zou hij kunnen lezen, hoe het hier gaat”.

Een hele leuke reactie van de assistente, dat ze de blog zo leuk vond en meteen even zou gaan lezen. Daar word ik weer helemaal warm van van binnen. Soms zijn ze echt niet MOOI of leuk te noemen, maar meestal geef ik er wel een positieve draai aan.

Deze blog Lente te noemen, is wel heel gewaagd, nu we beiden al compleet in de Herfst zitten, met de Winter op onze hielen.

We lieten ons de lunch weer heerlijk smaken, doen de stappers aan en gaan. Waarheen leidt de weg die we moeten gaan?

Pas terug en beiden vielen we als het ware in onze stoelen. We hebben zolang gelopen, twee keer gerust. Anne doet het beter dan dit ouwe mens. Hij mocht/moest de route bepalen. Helaas koos hij op het laatst een omweg.

Eigenwijs zijn we geboren en eigenwijs zullen we sterven. Met het sterven wachten we nog even.

Straks eten we stamppot met rode kool, uien en kruidnagel, gehakt en puree. Ik denk, dat ik deze blog afsluit, zodat ik vanavond de trap niet meer hoef te doen.

Zo probeer ik met Anne mee te dansen, iedere kleur heeft een nummer.

Vandaag ben ik best wel een keer Froukje 2 geweest, nou en....... ik ga zelfs akkoord.

Zolang de 3 maar wegblijft en daar schijn ik zelf baas over te zijn.

FRAN