Even snel...

3 Mei 2020

Uitgeslapen?

Alsnog, met onderbrekingen. Anne was erg onrustig vannacht en vanmorgen. De WC was het hoofddoel, dus niet mopperen. De fles staat in handbereik, deze keer was de WC de gewenste.

Mijn wekkertje/klokje deed weer eens onaardig en liep af middernacht en stopte nooit en te nimmer. Dat stomme ding.

Dus weer een plek zoeken, waar ik haar niet kan horen. Gelukt.

Uiteindelijk, ongeveer 6 uur, werd het wat rustiger. Ja...dat had je gedacht. Anne liep maar heen en weer en de deur maar kraken en piepen. Gelukkig wel, zo kan ik peilen, waar hij zich bevindt.

Kwart voor acht werd het echt rustig en eigenlijk iedere morgen, als ik alles boven heb gedaan, ga ik dan pas die tijd naar beneden. Ik besloot nog even na te luieren zonder luier.

Met een schok werd ik wakker, ik was in slaap gevallen, inmiddels bijna negen uur. Rennen dus. Alles normaal, Anne leest de krant en ik vraag hem, of ie een goeie nacht heeft gehad.

We verplaatsen ons naar de keuken en ik was hem en vraag hem het hemd van z’n lijf.

Volgens Anne had ie aan de overkant geslapen bij “Weet je wel?”. Ik kijk vast nadenkend en hij zegt: “Die daarnaast, je weet wel!”. Even later: “Of daarboven”.

Ik vraag of ie hier niet meer wil slapen en hij zegt: “Ik heb hier geslapen, dat andere was voor twaalf uur”. Ik knip begrijpend met een kreun van: “Oh ja”.

Hij praat nog wat verder over haar en ik begrijp, dat het Froukje is. Dat mens zit me danig in de weg, maar ken haar wel goed. Die Froukje.

“Weet je wel”, herhaalt Anne, ”haar van boven”. Ik denk gelijk aan Albert Mol, wie kent ‘m niet? Hij schreef het boekje “Haar van boven”.

Ik mag douchen en dat is nu net gebeurd en haast ik me naar Anne, het is koffietijd.

En wie komt er door de achterdeur? 

Onze dochter met de boodschappen.

Geweldig, ze heeft weer haar best gedaan.

Van alles weer in huis, alhoewel ik maandag (morgen dus) nog even naar de Jumbo vlucht voor kleinigheden.

Ik verheug me er nu al op. 

Ilona past dan op. Ilona is onze hulp in bange dagen.

Sonja dronk hier koffie en is weer richting Jan en ik ben met de was aan het prutsen.

Anne veegt achter alles aan, maakt het weer netjes en ik hang de was op.

Het is alweer lunchtijd, de uren vliegen me door de vingers. Dat komt ervan, als je je verslaapt.

De lunch zit erin en het smaakte weer supergoed.

Vanavond nog even bedenken wat ons diner zal worden, maar voor vandaag zet ik een grote punt achter m’n blog en dan maar weer tot morgen.

FRAN