Luie Froukje-dag...

23 Mei 2020

Vanmorgen normale tijd opgestaan. Anne vroeg: “ Is die andere mevrouw nog niet wakker?”.

Ik vraag door, wie hij bedoelt en hij zegt: “Die hier boven slaapt”.

Ik denk even na, hoe ga ik verder? Ik probeer te vertellen, dat ik boven niemand tegen gekomen ben, dus boven is niemand meer. “Oh”, zegt hij.

Zo beginnen we de dag.

Faustina wast hem, ze was laat en bleef dus niet koffie of theedrinken. Voor ons is ze nieuw, maar ze werkt officieel in Beilen. Ze is tot nu toe de enige met een mondkapje.

Er wordt dus ook weinig gepraat in de keuken.

Waarom Yuwen niet kwam, is me niet duidelijk, ik vraag er verder maar niet naar. Yuwen heeft een Chinese uitstraling en Faustina een Afrikaans. Zegt allemaal niks, ze zijn goed in hun werk. Ik noteer dit om het te onthouden voor mezelf. Moeilijke namen.

Vandaag wordt/is een koelere dag, dus kunnen we wat verder wandelen, ik zie er al naar uit, nu Anne nog.

Mijn neef vraagt, wie ik vandaag ben en ik ben er nog niet achter. Prompt krijg ik van hem een overzicht, waaruit ik kan kiezen, waar ik vandaag onder val. Hij kiest de blauwe en ik constateer dat ik rood draag en dol ben op paars. Rood en blauw samen maakt paars, dus ga ik akkoord.

Het is alweer zaterdag, dus wordt er niet een maaltijd gekookt. Hooguit een hamburger op brood, dat mag, dan nog en een kop soep erbij. Moet kunnen eens per week.

Anne is rustig, meldde vanmorgen, dat ie zich beroerd voelde. Zo zag hij er niet uit en dan neem ik even afstand. Hij is rustig en leest de krant, drinkt z’n koffie en koek erbij en in alles constateer ik, hij is niet ziek.

Let wat extra op hem, je kunt er niet altijd op aan, of anders, je kunt er nimmer en nooit op aan. Als ik er in meega, kan ie zomaar zich echt ziek voelen.

Zo vervelend het nooit echt te weten en hij mist misschien die mevrouw, die hier boven zou hebben geslapen.

We gaan een broodje eten. Echt lui wil ik niet zijn en kook er een eitje bij.

We lieten het ons goed smaken en praten over een wandeling. Helaas ziet Anne de bui weer hangen. Mooie witte wolken maken voor hem het weer van deze dag. Ik zal met een goed argument moeten komen, wil ik er mooi weer in zien en hem overtuigen, dat een wandeling best fijn is. De zon komt en gaat, dat bouwt geen vertrouwen op.

Volgens de buienradar geen regen deze dag boven Assen. Ik geloof erin, Anne ook? We zullen het zien en beleven.

Ik ben gewoon m’n jas aan gaan doen en heb gevraagd, of ie er al klaar voor was. En ja hoor, even z’n hondje uitlaten, jas aan en gaan. Net om de hoek wonen mensen, nog net geen buren, waar we weleens een praatje mee maken.

Je wilt niet weten, hoe dicht je dan bij elkaar komt met gedachten en belevenissen. Het was weer een fijne ontmoeting. Al had hij pech met z’n heg, waar een vlindermot of zoiets in is gaan wonen, al langer dan hij vermoedde.

Dat is pure pech, hij heeft de tuin altijd heel mooi en netjes.

Het rondje was in kei-harde wind, voor vandaag zijn we genezen. Anne doet het goed, wat zeg ik? Anne doet het héél goed.

Ik ga ‘m zo even verwennen met een stukje boterkoek bij de thee en dan is deze middag al bijna weer voorbij. 

Verder weinig nieuws, straks nog even soep en hamburger klaar toveren en lekker eten is daarna verplicht en dan stopt mijn blog weer voor vandaag.

De avonden zijn niet leuk om over te schrijven, dan is Anne het spoor totaal bijster en ik kan niet vertellen, hoe erg dat voelt.

Hij ziet er nog redelijk tot goed uit en toch is hij het niet meer. Ik herken hem dan totaal niet meer. Dan volgt er een strijd, wat me zo tegen staat.

Ik kan er niet in meegaan, wat ie allemaal wil.

Hier laat ik het bij...

Liefs voor hen die het waard zijn en alvast welterusten.

XXX FROUKJE