Uit en thuis...

30 November 2019

Gisteren overkwam me iets heel leuks.

Soms zegt men: Van je familie moet je ‘t maar hebben.

Ik kreeg iets heel goeds van m’n familie. M’n neef en z’n vrouw en zus kwamen op bezoek.

Toevallig zou Sonja ook komen en hadden we met z’n vijven een super-dag. Mag ik niet voor hen spreken? Ik doe het wel.

Ze kwamen ook zelf voor verschillende winkels naar Assen en wat hebben we genoten. Nog een snackje op z’n tijd en daar gingen we weer.

Ik ben de tel kwijt, ik denk drie winkels hebben we gehad en kwamen in tijdnood.

Ik ben altijd onrustig als Anne moet thuiskomen van de opvang, maar deze keer zou er geen vuiltje aan de lucht zijn, want Anne kwam pas om vijf uur thuis. Ik was er al een poos.

Helaas hebben we geen foto’s genomen, puur vergeten door genieten met wat we deden en tegenkwamen.

Ik heb nog wat leuks gekocht, door Sonja op geattendeerd. Die foto maak ik nog en doe ‘m erbij.

Mijn vreugde kan niet op. Een soort kussen, een paarse, prachtig en een zachte. Alles in één. 

En .... die gaat mee naar bed, eerst even wassen en dan is ie echt van mij.

Mijn dag vloog om, wat een feest, dus lieve mensen, van je familie kun je het krijgen, het geluksgevoel.

FRAN

Kattengejank...

28 November 2019

Zit ik heerlijk aan m’n verdiende kopje koffie-latte, hoor ik een poes huilen.

Daar kan ik niet tegen. Loop meteen naar het raam, even de situatie in overschouw nemen.

Gelijk rent er een enorme dikke kater bij ons uit de tuin naar de overkant en zie ik leven onder de auto van de overburen.

Stil is ze, verliefd?

Vast, ik hoor nu niks meer en ook die dikkerd geeft geen geluidjes meer.

Van mij mogen ze, beter dan dat er een poes in NOOD was. Dan ben ik de eerste, die probeert een oplossing te vinden.

Echt nodig? Ben ik nu niet. Ze hebben elkaar gevonden. 

Onder die zwarte auto zitten ze, of liggen of stoeien ze. Foto vanuit ons huis genomen.

Meestal gaan ze dan nog veel harder tekeer, deze twee doen het echt stiekem.

Ook katten gaan op mensen lijken?

Liggen ze in katzwijm? 

Kon zomaar eens wezen.

FRAN

Lévi

27 November 2019

Vandaag was een bijzondere dag.

Een moeilijke dag. Anne, en ook ik, heeft/hebben de hele nacht gehoest. Bekaf zijn we opgestaan. Durfden niet te wandelen.

Een deel van die dag is al in m’n blog van gisteren gemeld. Maar de verdere dag beschrijf ik hier.

Van onze dochter kregen we een appje, dat er een kadootje zou arriveren. Altijd leuk, een echte verrassing zelfs.

Onze bel is en blijft een probleem, of we even een briefje wilden ophangen, dat de bezorger achterom zou moeten komen vanwege de bel. Meteen heb ik dat gedaan, nog om huis heen gelopen om te zien of het goed te lezen was.

Goed? Nee, dat is niet het juiste woord. We hebben bewerkt glas in de deur en dat vertroebelt de leesbaarheid.

Samen hebben we zitten uitkijken. En wat zou er kunnen komen?

Uiteindelijk appte Sonja, dat het ook door de brievenbus zou kunnen, dus werden onze zorgen opslag opgeheven en hadden we geen omkijken meer. Ik heb nog wel even een balletje opgegooid, wat het eventueel zou kunnen zijn, maar daar trapte dochterlief niet in.

Later op de middag hoorde ik de brievenbus, er werd met moeite iets doorheen gewurmd. Ik snel er op af. En tot m’n grote vreugde was er een doos. Het kon maar net door de brievenbus. Blij als een kind scheurde ik de doos open.

Het was gestuurd aan A.v.d.Meulen, maar ik kon niet wachten met uitpakken.

Het boekje van Levi Weemoedt, waarnaar ik zo verlangde.

In de wereld draait door was hij aanwezig en de teksten die hij toen bezigde, waren zo grandioos, zo mooi, alles in gedichtvorm. Sarcastisch is het woord. Ieder gedichtje heeft die uitslag.

Prachtig. Ik heb snel z’n naam genoteerd, deze man moet ik nooit weer vergeten, die past bij mij of vult me aan zogezegd. 

         

Vanaf dat het hier op de mat viel, ben ik er in gaan lezen. Even gegeten, daarna dit even schrijven en daarna? Lezen natuurlijk.

Ik lees het niet, ik vreet het.

De foto is tijdens DWDD gemaakt.

Sonja, lieve schat, wat een mooi kado voor pap, maar nog meer voor mij. Ik wed, dat ook jij ervan kunt genieten.

Lévi ..... ik heb je...

FRAN

 

De Natuur

27 November 2019

De natuur regels zoveel dingen, maar met verkoudheid is het mis.

‘s Nachts is het ergst. Waarom heeft de natuur dat niet beter geregeld? Nacht is voor de rust toch?

Komt nu niks van in.

Laat mij maar even, ik dram overal tegenin. Weer een hoestnacht en dan dubbel, hij en ik.

Herstellende? Hoe herstellende, geef ons heden ons dagelijks brood en ook graag rustige nachten. Overdag hebben we als gepensioneerde mensen tijd genoeg.

We wachten op de was-hulp, Rita geheten. Daarna de wasmachine aan, zodat Anne weer schone poloshirts met lange mouwen heeft.

Nu mopper ik overal op. Ik las even een pauze in.

Onze Rita is geweest, dronk koffie en verdween weer snel, op naar de volgende cliënt. Mooie auto trouwens, Rita, dat voelt vast geweldig.

Anne zit er weer netjes bij en ik doe ook m’n best. Kunnen we wandelen? Is het geoorloofd met die nare hoest? Koorts hebben we niet. Maar ook de zon is er niet, het lokt dan ook minder.

Gezond oud worden is fijn, maar wie overkomt dat?

Oud zijn met gebreken is minder fijn en in die categorie horen wij thuis.

Simpelweg een rot-streek.

FRAN