Hier wonen we niet...of toch wel?

4 November 2019

Gisteravond maakte ik Anne klaar voor de nacht en vertelde, dat de volgende dag weer Vierackers-dag zal zijn, zegt hij: “Maar dan moeten we wel hier weg. Hier wonen we niet”.

Ik vertel, dat we hier inmiddels 55 jaren wonen. Anne zegt: ”Maar niet in dit huis, ze komen me hier niet halen”.

Ik stelde hem gerust en beloofde hem, dat ze hier hem komen halen en hij niet eerder uit bed hoeft tot ik bij hem kom. Dan hebben we nog tijd genoeg en dat gelooft hij, zo lijkt het.

Verder was de dag goed, wel af en toe even vragen of over dingen, maar doorgaans was dit een hele goeie dag.

Soms beginnen de dagen wat slordig, vooral de maandag? Zullen we dat er maar van maken?

Anne was gewassen, kleedde zichzelf aan en kwam eten. Alles ging perfect, maar z’n trui was weg.

Waar we ook zochten, onvindbaar.

Ik dacht, waarom zo moeilijk doen, die trui komt wel weer en pak een andere trui, passend bij z’n polo met lange mouw.

Op de één of andere manier zag ik iets onder de polo en ... dat bleek de trui te zijn. Met korte mouw-polo is dat direct te zien, maar nu dus niet.

Omkleden moest en viel niet goed in de smaak. Uiteindelijk gelukt en was Anne weer het Heertje.

Ach, we lachen er maar om, ik moet wat beter opletten. Mij is geleerd, dat alles wat hij zelf kan doen, hem laten doen. Soms toch beter opletten, Froukje.

Gelukkig wonen we weer hier en zo willen we het houden. Anne is weer fris en vrolijk naar de Vierackers en ik (zei de gek) ga voor boodschappen. De hulp was goed half elf al klaar, dus heb ik tijd zat.

En wat bedacht ik? Mijn echte hulp bellen en met haar afspreken in Kloosterveste en ja hoor, ze kan. Dat maakt me blij en haar ook, hoop ik. Nog twee weken en ze komt me weer helpen?

Inmiddels is Anne weer thuis, echt thuis.

Sonja kwam eten en deze dag is bijna voorbij.

FRAN