Wat mooi was,werd moeilijk...

8/9 November 2019

De dag dat zo mooi leek te eindigen, werd op het eind minder goed, zelfs moeilijk.

Met onze kleinzoon, ook wel “Ons Goud” genoemd in vroeger jaren, beleefde ik een leuke tijd.

We gingen samen lunchen en daarna assisteerde hij mij bij de boodschapjes bij Aldi. Niet veel deze keer en gezamenlijk fietsten we terug naar zijn huis. Ik wilde graag poes Zoë nog even aaien. Ze kent me niet zo goed, dus echt contact had ik niet, maar genoot wel even van die prachtig mooie poes.

Daarna naar huis gefietst en gewacht op Anne. We dronken samen thee, daarna kookte ik het eten en alles leek oké. Tot Anne vanavond ineens zei: “Wat is het nu rustig, zijn ze weg?”.

Ik moet er even over nadenken, weet , dat we niemand anders gezien hebben, maar Anne weet het zeker. Zo laten we het dan maar.

Er was een dichter bij DWDD, erg cynisch. Zo leuk en lachwekkend. Helemaal Anne z’n stijl, maar hij reageerde helemaal niet. Ik vroeg, of ie het wel kon verstaan. Hij verzekerde me, dat ie alles kon horen. Toch bleef ik het vreemd vinden.

Ineens zegt ie: “Morgen komt iemand me wassen om 11 uur”. Ik verbeter voorzichtig dat Tsjerk komt en wel om even over 10 uur. Anne raakt helemaal in de war. “Er is gebeld, daar eerder”.

Ik had geen telefoon gehoord, begreep er niet alles van.

Probeerde hem te vertellen, dat we thuis zijn en Tsjerk echt hier komt om hem te wassen. Hij kijkt me heel wild aan.

Het is niet echt de moeite waard, ik laat het zo. We kijken naar the Voice en Anne valt in slaap. Wordt weer wakker en zegt, dat ie wel thuis moet zijn, als ze morgen komen.

Ik zeg voorzichtig, dat hij even geslapen heeft en misschien daardoor wat in de war is, dat we thuis zijn en dat ik Froukje ben. Moeilijk te begrijpen voor Anne. Ik vraag of ie erg moe is en of we naar bed moeten. “Ja”, zegt ie vol overgave.

Dus de TV uit. Heel langzaam alle handelingen gedaan, zie ik voor de zekerheid nog in z’n pillenbakje, een soort automatisme en ontdek de pil nog aanwezig.

Die moest er dus nog in. Water gepakt en heel voorzichtig de pil en water met een kleine preek gegeven.

Het rare is, dat ik zeker weet, dat hij appelmoes pakte en de pil, tenminste zo leek het. Maar had ‘m dus niet genomen en wel de appelmoes. Vreselijk, ik kan ‘m nu in niks meer vertrouwen.

Enfin, de pil zit er in, hij ligt op bed. Ik tik m’n belevenis en hoop, dat het moeheid bij Anne is, zodat morgen alles weer gewoon is. Ik doe er een schietgebedje bij, dat ie maar lekker mag slapen, maar voel me er niet prettig/rustig onder.

We hebben niet gewandeld, dat kan het niet zijn. Ook wat Anneke/Vierackers had geschreven leek niet echt een drukke dag.

Accepteren Froukje, rustig naar bed gaan en je oren de kost geven, het gaat je lukken. Na deze nacht komt weer de dag. Dat is een stuk gemakkelijker.

Zonder plaatje deze keer.

FRAN