Breien...

24 November 2019

Onze Anouk haar vriendin verwacht binnenkort haar tweede kindje.

Fien is de eerste en de tweede komt binnenkort.

Anouk had bedacht, ik brei een truitje voor de baby. Weer een meisje, dus rose.

Ze wilde even wat informatie bij oma halen. Oma die gebreid heeft, tot ze erbij neerviel, letterlijk. Oma kreeg/moest een open-hart-operatie en haar brei-lust zakte af en is tot nu toe niet terug gekomen.

Alles doe ik in perioden.

In het verleden naaide ik alles wat los en vast zat. Vond er veel voldoening in. Maar tijdens de periode van kleinkinderen, weg naaien, oma ging breien.

Het was goed voor m’n handen en als tijd-verdrijf. Albums vol foto’s met haar breiwerken erin staan hier te stralen, alhoewel niemand er meer inkijkt. 

Tot vanmorgen dus. Anouk kwam, zag en overwon. Garen, pennen, alles had ze bij zich en is zelfs even gaan proef-breien.

Ooit heeft ze weleens geprobeerd te breien, maar de duur van brei-werkjes duurden altijd te lang.

Deze keer zal het lukken. Ik gun haar die lol zo. Ik heb het altijd met plezier gedaan, was ook ouder dan onze Anouk nu.

Anouk bracht croissants mee en gedrieën hebben we ze geconsumeerd. Heerlijk, nog dankjewel lieve schat.

Inmiddels is Anouk weer naar huis met goeie moed en was ik zo flauw iets te roepen.

Iets over de duur van haar breien. Niet leuk, precies weet ik het niet meer, maar daar heb ik spijt van. Het was als lolletje bedoeld, maar is dat het ook?

Voor haar niet, want lachend riep ze in mijn richting: “Flauw hoor!!!!!!”.

Van je oma moet je het maar hebben...

Oma FRAN