Soms zit het mee en soms zit het tegen...

30 Maart 2022

Zaterdag begon de ellende.

Even nieuwe batterijen plaatsen in het kastje voor de verwarming. Ware het niet, dat het geen nieuwe bleken te zijn, dus de werking ook nul komma nul.

Wel even, maar geloof me....kort.

Volgende dag....nieuwe batterijen, maarrr, ook tijdelijke werking. Dan toch het kastje niet goed.

Inmiddels maandag, dus de installateur laten komen. 

Volgens hem, kastje kan niks mis mee zijn. Hij liet de temperaturen naar omhoog gaan en weer terug, iets wat ik iedere dag al deed en de verwarming ging branden.

Ware het niet, dat ie nu, inmiddels woensdag, nog steeds halfweg de dag zoiets heeft van...doe het nu gauw zelf en ... zit Froukje ‘s avonds met de jas aan.

TV ook nog geen pest aan, kan aan mij liggen, want alles valt even tegen en dan is het heerlijk nog even verder te gaan met afbreken.

De installateur gebeld en hij belt me terug i.v.m. een nieuw kastje. 

Geregeld dus.

De douche....

Ik douche al minder vaak vanwege van alles, maar als het water dan niet wegloopt, kun je zelfs in de douche verzuipen? Dat valt wat mee, maar wassen bij de kraan?

Het lukt, maar ook dat moet goed.

Straks ook daarvoor de installateur vragen?

De RADIO.

Omdat ik alleen ben en een leuke zender op de radio had, had zeg ik, zong ik keihard mee en voelde me er wat warmer door, totdat Ziggo de boodschap gaf, dat er dingen veranderen en weg mooie liedjes....

 

Is dat pesten of is dat pesten? Het zal niet, maar zo voelt het even. Geen radio meer.

Ach, ik ben een ouwe zeur. Het houdt niet op.

Heb mijn eigen e-fiets om laten bouwen tot een 3-wiel-fiets en dacht er zo op weg te kunnen fietsen. Mooi niet. Ik schiet alle kanten op, behalve de goeie.

Iedere dag komt onze zoon langs me enig idee te geven, hoe ik het zou moeten voelen/snappen.

Ik voel en snap alles, maar nog weigert de fiets me te volgen, ik ben zijn slaaf, zo voelt het.

Ik ging vooruit, dus wilde Ronald de volgende dag verrassen en fietste hem tegemoet. Pardon? Dat was de bedoeling, maar ik maakte alleen een achtje, heel knap, maar onbedoeld.

Ben weer terug op één. Laat iedereen die wil mijn fiets uitproberen, een buurvrouw reed er zo op weg, wel mopperend, maar dat mag, ik zag, dat het haar lukte.

Toen waren mijn beide buurmannen aan de beurt, en beiden konden er niks van, net als ik. Jongens, jongens, wat voelt dat goed.

Ronald fietst er zo mee weg. Zit het mee of zit het tegen?

Gisteren nog blad geveegd achter ons huis en gisteravond de afvalbak bij de weg, in de veronderstelling te zijn, dat ie vandaag, donderdag, geleegd gaat worden.

Maar ware het niet, dat het vandaag woensdag is. Dus wordt ie niet geleegd. Wel heb ik alle buren overstuur en zetten allen ook hun bak bij de weg.

Vanmorgen heel stiekem de mijne weggehaald en daar moest ik wel even om lachen.

Deden ze me allemaal na en hadden zij pech.

Hopelijk wordt voor mij vandaag nog wel wat opgelost en probeer ik alsnog weer mijn fietsles bij Ronald te vervolgen.

Ben ik nu zo stom of is de fiets vervelend. Ik ben eigenlijk heel blij, dat meerder mensen het niet lukt, mijn gevaarte de baas te zijn. Voelt al kameraadschap. 

Dit alles moest ik even kwijt en hoop vanavond eindelijk weer zonder jas de TV uitzending te kunnen zien, ook al zag ik, dat er voor mij niet veel soeps op de buis te zien is.

Maar dan zit ik er wel zonder jas en kan ook vroeg naar bed gaan.

 

Genoeg gezeurd?

Voelt zo héérlijk, alles er even uit te gooien, maar de hoop heb ik nog niet opgegeven.

èFVé

 

Denken is anders dan doen...

26 Maart 2022

Van alles kan ik bedenken, maar het ook daadwerkelijk doen of kunnen doen, ontbreekt.

Het gaat hier even over mijn 3-wiel-e-fiets. Een mooie fiets, ware het niet, dat het me niet lukt erop te blijven zitten, als het ding zijn eigen koers vaart, bij wijze van spreken.

Alles in de nacht al overdacht. Geprobeerd te fietsen, toen de fiets arriveerde, wat grandioos mislukte.

Volgende stap. Iemand kwam langs en dit ouwe mens waagde zich er opnieuw aan, helaas, de angst wordt per keer groter.

Weer een volgende dag, onze zoon komt langs om z’n moeder te helpen. “Graag” zegt moeke. In heb het het grootste vertrouwen, zijn denken en doen waardeer ik erg.

Ingeval hij dat nog niet weet, leest hij het hier.

Hij komt, ziet en overwint, fietst er zo mee weg, wel na gezegd hebbend, dat het niet eenvoudig zal zijn voor mij.

Niet eenvoudig? Niet te doen.

Maarrr proberen moet, dus samen naar een rustige plek, ik met de rollator en hij op mijn nieuwe 3-wiel-e-fiets.

 Rijdt prachtig voor me uit en ik denk nog, dat moet jij toch ook kunnen, Froukje.

Froukje probeerde het en sprong gelijk weer van de fiets, omdat het kreng een eigen leven leidt en voor mij is dan Leiden in last.

Ik kom erachter, dat mijn denken en doen niet hetzelfde zijn, als die van onze zoon.

Ik ben weer thuis, fiets weer achter slot en grendel en morgen weer een kans.

Tenminste, als ik het aandurf. 

Zo ik me nu voel, kan ik beter meteen afbellen, maar wie weet, wie me vannacht weer de kracht geeft door te zetten.

Maar, als ik terug denk aan zopas, dan zou iemand, die niks aan z’n hart mankeert, er iets van/aan kunnen krijgen en aangezien mijn hart al oud is en al in reparatie is geweest en door dit proberen zo hard tekeer gaat.....is het dan wel zo’n goed idee.

Ik moet wel eerlijk melden, ik had hem, mijn hart dus, weer snel onder controle, maar als dit al bij nog geen 10 meter me al overkomt...... Ik wil de fiets om eindelijk weer eens buiten Assen te kunnen zijn.

Dit ouwe mens loopt overal naartoe, haalt met gemak 6 kilometer, maar op de fiets nog geen 10 meter, wat moet ik dan met die fiets.

Ik denk dus even hardop.

Morgen nog een kans geven? Ronald, onze zoon, geeft me die kans. Benutten of afbellen? Hij zal het begrijpen, hij kent en herkent zijn moeder.

Ik geef het nog een nacht de kans. Goed nadenken en misschien zelfs dromen?

èFVé

 

 

Oogarts/Kringloop

24 Maart 2022

Vroeg uit de veren, snel in de kleren.

Afspraak met de oogarts en met Koen. Met onze Koen om er te komen, maar Koen deed veel meer. Ondersteunde me, zodat ik de rollator thuis kon later.

Zo lastig, zo’n groot voertuig, terwijl je 4 onderzoeken moet en van kamer tot kamer gaat.

Koen mocht niet blijven en ging zijner weegs en ik verbleef met velen in de wachtkamer van de oogartsenpraktijk.

Mijn oogarts en ze was erg welwillend en ik waardeer haar echt.

Heeft me de verzekering gegeven, dat mijn ogen het goed doen voor mijn leeftijd, maar dat hield wel in, dat ik mijn bril nu dagelijks MOET dragen en niet alleen voor veraf.

In het verleden was ie voor de autoritten, dat is veranderd. Nu is de bril m’n dagelijks maatje geworden en dat is even wennen.

Als ik alles mag geloven, zijn mijn ogen nog voor 90 % goed met de bril die ik nog heb, maar met een kleine aanpassing zou dat zelfs tot 100% kunnen gaan.

Ik kreeg een recept mee, maar heb geen haast.

Voor dichtbij geen bril nodig, maar veraf is wel heel dichtbij gekomen.

Het is even een weetje en daar kan ik mee leven.

De dag verliep verder als geolied. Koen bracht me waar hij en ik wilden zijn, maar eerst was er koffie voor mij Latte-nogwat en als lunch een gebakje. Tja, verschil moet er zijn. Koen had alleen drinken en thuis al geluncht.

Koen mocht namelijk niet blijven en kwam dus terug nadat ik alle 4 kamers en het gesprek met de oogarts had doorlopen.

Mijn zicht was bar slecht, maar wazig was het daarvoor ook al. Koen vergezelde me met me een arm te geven. Wat een zegen, kleinkinderen.

Voor de Coronatest was Anouk al mee en assisteerde me en nu haar broer Koen.

Het werd dus duidelijk een feestje, ware het niet, dat het licht in “het goed” zo raar werkte op mijn ogen, ik geen kleur kon onderscheiden.

Daar hadden we trek van gekregen en kochten ons kibbeling. 

En lieten ons het goed smaken.

Het was dus een super-dag geworden. Koen bracht me naar huis en ik kroop op bed.

Moe en blij van alles was er veel te verwerken en nu pas ga ik mijn kibbeling eten en zit de dag er echt op.

Met dank aan Koen, het mooie weer en een perfecte meting, stopt hier mijn dag.

Deze dag heeft voor mij nog een ander gevoelig tintje, het is de overlijdensdag van mijn enige, echte Vader en hij voelde erbij. Was ook dol op 2de handsspullen.

In zijn tijd ging het anders, zeker weten, dat hij zou hebben genoten.

Om nooit te vergeten: 24 Maart 2022.

èFVé