Scaloppa/pizza/stamppot

30 November 2020

Gisteravond at ik geen stamppotje. 

Onze kleindochter trakteerde me op Scaloppa Gorgonzola met broccoli en stokbrood. En dat was me daar toch een portie lekker.

Ik hoop de foto nog van haar te krijgen en voeg hem dan toe.

Ik had haar al een poos niet gezien, dus was dit een dubbel portie geluk. Dankjewel liefje. 

Als alles gaat, zo we bedoelen, komt ze volgende week ergens bij mij eten, dan trakteer ik. Lekker toetje na.

Vanmorgen m’n hulp weer in huis, drinken we samen koffie, rent ze door huis en .... daarna eten we samen één zelf belegde pizza. Was heerlijk. Af en toe trakteer ik haar. Smullen we samen.

Geen foto van de pizza, even niet aan gedacht, was te snel op. Een goed teken.

Deze dag zit vol verrassingen, Ronald belde en ga ik met hem mee naar Anne. Vinden we beiden leuk en Anne meestal ook wel, dat weten we nooit zeker.

Het heeft vannacht gevroren en de zon komt er niet door, dus koud blijft het vandaag. Het moet wennen

Vandaag kunnen dus m’n zit-schoenen aan, zien er prachtig uit, maar wandelen? Vergeet het maar. Wie mooi wil zijn....de rest is bekend.

Ronald haalde me net na vier uur en Anne leek al uit te kijken. Hij was wat stilletjes in ‘t begin, maar toen ie eenmaal los was, moest je goed luisteren, wilde je hem kunnen volgen.

Z’n gehoor was slecht en daar had ie zijn eigen uitleg aan verbonden. In grote lijnen zit er waarheid in, maar we kunnen niet geloven, dat ie daarvoor naar Leeuwarden moest of dat een arts vandaar naar hier kwam. Die volgorde raakte ik even kwijt.

Daarna was ie bekaf, net wat teveel lawaai in z’n hoofd. Ik heb nog wat vicks in z’n nek gedaan en z’n handen ingewreven en hij liet alles toe en zag de goeie bedoelingen.

Ook doordat Ronald het ermee eens was.

Dat was het weer voor vandaag. Nu ga ik aan de warme pot. Deze keer wel de stamppot andijvie met toegevoegde waarde van rul gehakt en geraspte kaas. En dan is deze dag bijna weer voorbij.

Dit verhaal stopt hier in ieder geval.

Ik ga in stilte nog even genieten van m’n warme hap en morgen ben ik er weer.

FrAn

 

Vol zon...maar berekoud...

29 November 2020

De zon straalt, binnen is het heerlijk, buiten een stuk kouder. Zou het nog wennen? Het verandert nu zo snel.

Heerlijk kunnen uitslapen na een geweldige nacht. Dat kan ik niet van iedere nacht zeggen, het kan wel, maar is dan niet de waarheid.

Vanmorgen alweer een zwaar putje gedaan. Om de twee weken leeg ik m’n campingtoiletje en dat is me een zware jongen. Tree voor tree begeef ik me de trap af.

Altijd beter dan vier tot vijf keer in de nacht naar beneden moeten.

Een beetje een raar verhaal, ik stop even.

Pas een heerlijk kadetje gegeten met een gebakken eitje met daarop geraspte kaas. Was goed te doen.

Ik zou willen fietsen, maar de kou houdt me nog een beetje tegen.

Pas een nieuwe fiets, dus het kriebelt behoorlijk. 

M’n rondje gefietst, wat moet dat wennen.

Het is prachtig weer, de zon staat laag, soms zie je niks voor je ogen. Sinds de staar-operatie zijn dat de moeilijkste uren. Toch een zonnebril opzetten, lijkt mij.

Weinig mensen tegen gekomen, wat jeugd bij de skate-baan, verder kun je ze op één hand tellen.

Voelt nu wel goed, ik heb het gedaan. Ook even rechterbochtjes kunnen oefenen. Eentje grandioos door de drek, maar het liep goed af.

Ik fiets nog steeds op eco-stand, de zuinigste heb ik me laten vertellen en de snelste hoef ik niet meer zo nodig. Begin te wennen aan mijn leeftijd, wie had dat gedacht.

Voor nu sluit ik dit verhaal af. Straks nog even een lekker potje stamppot andijvie met rul-gehakt, wie doet je wat?

Ik moest nog even aan Anne denken, toen hij gisteren vroeg: “Ben je op de brommer?”.

Als hij mij zou zien fietsen, wist ie wel beter, maar toch, het klonk wel geinig.

FRAN

 

Luie Zaterdag...

 

28 November 2020

Niet vroeg opgestaan, geen echte plannen, behalve m’n accu ruilen bij de fietsenzaak en Anne bezoeken.

Nu aan de koffie, koffie met koek.

Vandaag een opwarmertje als lunch, weer echt genieten. Daarna op pad naar Anne.

Alweer enkele dagen geleden, dat ik bij hem was.

Deze keer neem ik speculaasjes mee. Het is tenslotte bijna Sinterklaas.

Terug van weggeweest. Anne was in een prima stemming.

De kapster was geweest en ze was er aardig handig in, maar volgens hem knipte ze hem wel bijna kaal.

Ze had gezegd: “Zo kan het weer lekker groeien”.

Volgens Anne had ze daar wel gelijk in. Hij had geen rekening gekregen en ik vertelde hem, dat ze die mij wel sturen en ik het voor hem zal betalen.

Hij vroeg me nog, wanneer Kina geweest was en ik probeerde hem te vertellen, dat Kina af en toe belt en altijd de groeten doet.

Ik kon ze dus weer meenemen en Kina de groeten terug geven. Bij deze Kina...

Het was super-koud op de fiets en gelukkig wilde Anne niet wandelen.

Deze keer geen thee met een koekje, ik hoop toch echt, dat Anne wel z’n natje kreeg.

Dit is het weer voor vandaag. Anne zwetste er weer op los en dat zijn de leukste momenten. 

Ik heb van en met hem genoten en stiekem hebben we geknuffeld. Hij kan dat bij het afscheid niet laten.

Moeilijk hoor...

FrAn