15 November 2020
Twee dagen uit beeld, moet kunnen.
Misschien weer oké door de tomatensoep van Sonja, in ieder geval een deel door haar liefde.
Als ik niet in orde ben, zal ik niet direct m’n kinderen waarschuwen. Als het weer goed gaat, is het vroeg genoeg. Maar als ze toevalligerwijs vragen , naar hoe het gaat, zal ik het toch moeten vertellen.
M’n bloggenoten van dagelijkse berichten wisten nog eerder, dat ik uit de running was.
Letterlijk was ik in de running, maar dat is een ander onderdeel, ook letterlijk.
In ieder geval, de zon schijnt, ik voel me een stuk beter, fitter zelfs en hier ben ik weer in volle omvang.
Laat opgestaan, nu pas gedoucht, het is tien uur.
Gisteren niet naar Anne geweest, Sonja nam het over en vandaag laat ik het ook afweten.
Nog even aansterken. Morgen ga ik hopelijk met Ronald en daarna kan ik wel weer fietsen, toch???
Anne was oké, ik hoorde zelfs niks over z’n doofheid.
De was draai ik vandaag en neem het pas woensdag weer mee. Wat een zorgen hé? Ach, ik heet in principe nog mantelzorger, dus zal ik het ook nog een beetje willen voelen.
Morgen, dat is ver weg voor deze zieke mensen.
Gisteren te dichtbij. Ik zou weleens in die koppies willen kijken en de puzzel willen maken, die nu grandioos uit elkaar ligt.
De was hangt en ik ga tomatensoep eten en daarna??? Raad eens?
Rusten, heerlijk dat het kan en mag.
Tot de volgende keer...
XXX FrAn
No comments:
Post a Comment