Dag vier en Anne

7 November 2020

Bloeddruk meten. Batterijen leeg?

Oplaadbare batterijen. Heb ik zo’n oplaadding? Zo ja, jaren niet gebruikt.

Eerst maar gewoon aan m’n dagelijkse rituelen beginnen.

Wel een oplaadstation gevonden, maar de verkeerde maat batterijen. Het is weekend.

Maandag dus op naar de arts/assistentes en in overleg een nieuwe poging van een week met nieuwe batterijen/volle batterijen.

Het weer is goed, de tas met was en kranten voor Anne staat klaar. Ik neem nog even een hapje, drankje en pillen tot me en snel op de fiets naar Anne in de hoop, dat we even kunnen wandelen. Wie duimt er mee?

En....we hebben gewandeld. Best lang en ver voor ons doen. We zijn gaan rusten en Anne wilde zelfs graag. Ik bleef zo stil als een muisje en wachtte tot hij weer terug op de wereld was.

Ik dacht na mijn bezoek nog een rondje te fietsen, maar de lust ontbrak.

Anne wist niet meer, waar hij was. Ik schreef het op de krant en hij vroeg mij, waar ik woonde. “Assen”, zei ik. Hij wilde ook naar Assen, de sjaal kwam om.

Uiteindelijk heeft Annemieke hem over genomen, het leek alweer wat anders, toen hij de huiskamer zag. Gelukkig maar.

We zwaaiden naar elkaar, tot ik bij de ingang/liftgebouw was. Het weer was intussen anders, ik ben nog wel even gaan fietsen, maar niet mijn favoriete rondje. Moet ik toch weer eens doen.

 Arboretum, ik weet het nog goed. Zo mooi. Eens vind ik de tijd.

Voor vandaag ben ik er klaar mee.

FrAn