Honderd procent? Niet echt...

16 November 2020

Honderd procent hoeft ook echt niet meer, een beetje meer spirit zou genoeg zijn. We gaan er voor, gewoon alles weer doen en we zien wel, waar het schip strandt.

Plichten zijn er al, drie stuks vanmiddag, eigenlijk vier.

 Hopelijk met Ronald naar Anne, het is me al te lang geleden, dat ik Anne zag.

Ilona rent door de benedenverdieping met de stofzuiger.

Ik zit/loop dan in de weg, vandaar dat ik even aan m’n blog kan werken. 

Als beloning voor een prachtige shawl/sjaal eten we samen pannenkoeken, of is het toch panne-koeken?

Nog niet gemeld, ze bracht voor mij een prachtige gehaakte sjaal mee. De kleur is even wennen, bij zwart zal ie geweldig staan. 

Ooit kreeg ze van mij het garen, niet om voor mij iets te maken, gewoon om aardig te zijn. Ze haakt zulke mooie dingen en zelf is ze donker met bruine ogen.

Oh jee, weet ik dat wel zeker? Zo meteen nog even goed kijken. Geel zou haar heel mooi staan.

Haar ogen zijn donker-groen, heel mooi. Ongeveer deze kleur, zie foto.

Van Ronald al een appje, met hem ga ik naar Anne, dus nu snel even het rondje doen, Apotheek, Bruna en Jumbo. En dan even rust nemen en om vier uur met Ronald mee.

 Moet lukken, het is net één uur.

Weer thuis van weggeweest. Bij de Post.nl kreeg ik een grote envelop van mijn beste vriend in Australië.

Dan weet ik het al, het zijn kalenders. Is er eentje bij met poezen, voor mij, bedacht ik meteen.

Zit er zelfs een envelopje achterop met geld voor een versnapering voor Froukje v.d. Meulen-Vogelsang. Dat kan niet missen, dat ben ik. Ik ben er ontroerd van.

Dankjewel allerliefste vriend.

De andere beide kalenders laat ik Sonja eentje kiezen en de ander gaat naar Sylvia. Johanna gaf aan, dat ze ieder jaar al een kalender krijgt, ik denk van haar werk. Sylvia zal er blij mee zijn.

Je hebt me enorm verrast, Henk.

Voor nu heb ik even geen nieuws meer, dit is wel het hoogtepunt van de dag.

FRAN