Uitputtingsslag

5 November 2020

Wat ik al veel eerder wilde doen, deed ik vanmorgen. Een bed verwisselen en dat viel niet mee. Maar waar een wil is, is een weg en ........ het lukte.

Dus pas laat m’n bloeddruk gemeten, dat kwam even zo uit. Ik kan toch moeilijk in een hoekje gaan zitten. Moet toch gewoon leven en soms even wat meer inspanning. Niemand zal de noodzaak ervan inzien, dus dan vraag ik het ook maar niet. Ik ben tevreden met het resultaat.

Nog even over m’n Vader. Hij was een geinponem. Ik speelde in een toneelvereniging en als er dan een leuke zinspeling in voorkwam, lachte mijn Vader niet, nee .... hij brulde. Voor mij een teken, dat het geslaagd was. Mijn Moeder vond het ergerlijk, zo’n man met kabaal naast haar, maar ik genoot.

Dit wilde ik nog even kwijt, om mijn Pap vooral goed neer te zetten. Hij was een vrolijke Frans en ik hield zielsveel van hem. Ik heb gezegd.

Mijn Moeder? Zij was een behulpzaam type, hielp iedereen om haar heen en op latere leeftijd loste ook graag alles zelf op.

Als haar heg, een grote, geknipt moest worden, stond ze zes uur ‘s morgens op, om vooral niet te laten zien, dat ze het zelf deed en niet eentje van haar kinderen. We woonden allemaal ver bij haar vandaan.

Tuurlijk kwamen we vaak, maar wat miste ze ons, had zo’n heimwee naar vroeger tijden. Het was bij ons thuis een huize-inval. Ik ben de jongste en nam iedereen mee naar huis.

Zo deden ook m’n zussen en broer, dus was er van alles te beleven. En toen ........ was ze ineens alleen. Niks moeilijker dan dat.

Nu ben ik alleen, wel met op de achtergrond Anne, maar toch? Het voelt als alleen. Ik weet eigenlijk niet, hoe ik het vind. Het ligt me eigenlijk wel, zelf alles doen, behalve de administratieve toestand.

Aanvragen van weet ik wat en het juiste loket ervoor te vinden. Iedereen is ook zo moeilijk te bereiken en moet er zoveel ingevuld worden.

Ik zou het moeten kunnen na jaren op kantoor te hebben gezeten, maar leuk vinden is een ander verhaal. Het voelt als schooien, als ik om een recht vraag. Voor een ander iets regelen voelt veel eenvoudiger.

Zonder man in huis is toch alles anders, maar als die man niet meer “DE MAN” is, die hij was, beginnen de problemen pas echt.

Ik wil er niet meer over nadenken. Probeer er wat van te maken vandaag en hier stopt m’n blog. Morgen belicht ik weer een andere hoek, er zijn er vele.

FRAN