Vandaag en gisteren...

28 Juli 2022

Gisteren was ook een alles behalve normale dag, die zit achter ons.

Vandaag is een nieuwe dag en daar ga ik even over schrijven.

In alle rust opgestaan, nog appjes beantwoord en nieuwe ingevoerd.

Voor de middag waren er nieuwe plannen. Op mijn driewielfiets naar Anne.

Zo gezegd zo gedaan. Met een beetje tegenzin verlaat ik dit huis, stap op mijn driewieler en ga heeeeeeeel voorzichtig de afrit af.

Ik mag hopen, dat niemand het gezien heeft, want de angst straalde er vanaf.

Richting de Vaart en ik had het weer te pakken. Zulke geplaveide wegen? Kom maar op. Het liep als een driewieler hoort te gaan.

Toen naar Anne. Net als altijd zit hij weer naast zijn vriendin Sonja en .... hij slaapt. Slechte nacht gehad? Wie zal het zeggen.

Het gaat steeds niet zo goed met mijn zorgenkind.

Ik maak hem wakker en hij veert op, zo te zien heeft hij er zin in/aan.

Samen verblijven we maar net in zijn kamer of hij moet hoesten en krijgt, zo ik dacht, slijm in zijn mond en hij gebaart, dat het niet goed gaat.

Ik breng hem naar het toilet en hij moet enorm spugen. Dus weer mis, terwijl, als ik bel, goeie berichten krijg.

Ik vraag het Nicky, een stageloopster en zij dacht ook, dat hij de nacht goed was doorgekomen. We laten het maar zo.

Wel wijst zij mij erop, dat op de stoel onder de tafel een bak staat om spuug in op te vangen.

Ik had Anne er al naar gevraagd, hij had heel andere gegevens gegeven.

Dommerd die ik ben, hij verzint immers alles ter plekke.

Nicky zal het doorgeven en ik krijg Anne weer in zijn luie stoel en ook het voetenbankje erbij. Hij valt gelijk in slaap.

Was het een goeie nacht? Ik ga twijfelen.

Ik blijf zitten tot ik er ongeveer anderhalf uur ben geweest en word ook al slaperig.

Anne wordt wakker van mij en we overleggen.

Hij vraagt nog even, waar ik woon en ik vertel hem dat.

Breng hem inmiddels weer naar de huiskamer en dan zit er ene Aly.

Ook haar ken ik niet, dus doe weer mijn verhaal. Alles zal genoteerd worden. Wel doen hé?

Ik laat het los, ga naar de lift, kijk nog, geen Anne voor het raam.

Beneden gekomen, samen met een dame met de fiets, niet fietsend in de lift natuurlijk. Dat zou je bijna kunnen denken.

Beneden nog even een gesprek met een man en vrouw, wachtend op iemand die hen komt halen en ik vertel, dat ik boodschappen ga doen en wijs op mijn fiets, dat dat de mijne is en ik zo terug ben.

Ik was zo terug, mijn rollator missend, dus de boodschappen in een doosje en zo kom ik toch heel over en doe de handel in de fietstas.

De meneer helpt me de deur open te houden, want dat is en blijft een toer met die enorme driewieler.

Ik ga naar buiten, groet de mensjes en fiets naar huis.

Dit is de eerste tocht zonder gebreken geweest. Ik moet nog aan bepaalde geluiden wennen, ik houd het in de gaten.

En nu koken, Froukje. Bloemkool deze keer, met aardappelen, gehaktbal en jus.

Weer voor twee dagen. Misschien komt Annie toevallig langs, of Aukje. Zou ook wel heel toevallig zijn.

Achteraf was gisteren een moeilijker dag, maar die houd ik voor me.

Vandaag is vandaag en dit moest ik even kwijt. 

Hoe gaat het nu verder met Anne? Hij is al zo’n poos van slag.

Niet klagen, maar dragen? Morgen maar weer bellen.

èFVé

 

 

Driewieler te koop?

23 July 2022 

Driewieler te koop?

Ik geef hem nog één kans. Gisteren met die fiets naar manlief in Kloosterveste.

Het begon al niet zo goed, de afrit ging ik scheef af, wetende, dat dat de goeie manier was. Al remmend begon ik eraan.

Ik moet rechtsaf, maar de fiets ging linksaf. Wat een rot gevoel. 

Froukje, zal jij het wel ooit leren?

Afijn, deze ouwe vrouw gaat rechtsaf langs de Vaart, geen greintje pijn en zij wordt al aardig moedig.

Wel pech, de brug ging open/dicht, maar net hoe je het bekijkt.

Keurig stond ik bij de streep, maar iedereen dacht anders.

Ineens een drukte, of iedereen die kant op moest. 

Ze gingen voor me staan, ook rechts langs het fietspad langs het water en nog achter mij.

Ik maar gebaren. GA MAAR, tot het veilig was en zo fietste ik linksaf naar veilig gebied.

Het weer was een stuk frisser, maar het was droog. 

Alles verliep goed en ook langs Groenland. Daar moet ik binnenkort nog naartoe, beloofde ik mezelf en fietste verder.

Richting Kloosterveste over het bruggetje, nog voor het klimmende deel, krak zei de fiets en daar stond dat ouwe mens.

Bijna gehaald, maar nog net niet.

Snel de telefoon gepakt en het kaartje van de fietsenmaker, die tevens de fiets verkocht en vermaakt heeft, gezocht. Mensen fietsen allemaal keurig langs mij, zelfs niet groetend.

Gelukkig kwam er van rechts een aardige mevrouw naar me toe op een Scootmobiel.

Ze vroeg, of er iets was en ik vertelde het haar. Zij was gelijk bereid de fietsenmaker te bereiken, vlakbij dus en het duurde niet lang, daar zag ik de beide jongens al aankomen.

Inmiddels kwam me ook nog buurvrouw Roelie te hulp toevalligerwijs.

Ineens hulp te over. Eén van de jongens zag het meteen, loste het voor nu op en moest ik dus fietsend naar Anne.

Daar heb ik hen gebeld via hun kaartje en kwamen zij de fiets halen en ik verbleef al die tijd bij Anne.

Gelukkig ging het met hem een stuk beter en hebben we wonder boven wonder een behoorlijk gesprek gehad.

Ik had zo met hem van doen, maar kan weinig voor hem betekenen.

Nog nooit was ie zo helder, wat kon ik doen? Voelde me zo akelig.

Maar dan, tijd om te gaan. Nog even me afgemeld, mijn vriendin Biena dag gezegd. Bientje was boos, dat de leiding niet beter op Anne paste, “De dokter mot komme”.

De arts was al geweest en ik vind de leiding het ook wel goed doen, maar Biena is Biena en past op Anne. 

Ene Sonja, ook een lieverd, past ook op Anne en dat accepteert Anne, zij gaat voor alles.

Zwaai naar de rest en deze keer zwaaien ze allemaal 6 stuks, terug en Biena roept nog wat, wat ik niet versta. Een pure Grunniger.

Daar sta ik dan, buiten zonder fiets. Eerst maar naar de Lidl, was ik toch al van plan.

Winkelwagen gepakt en goed kunnen slagen.

Ook nog een dikke bloemkool voor 99 cent.

Wel veel te groot, maar in gedachten had ik al een oplossing, delen met een buurvrouw voor 50 cent, niet gek toch?

Dat deed ik vroeger met m’n vriendin altijd.

Met de winkelwagen naar de fietsenmaker en mijn fiets stond al klaar. Ik geloofde er niet in en zei iets in die richting.

Hoe ik dan naar huis moest? Met de winkelwagen met boodschappen.

Geen sprake van, ik de fiets, boodschappen in de fietstas, ze hielpen me en daar ging ik weer, niet vol vertrouwen, maar heb thuis gehaald.

Helaas is Zondag de volgende keer en zijn de winkels dicht. 

Laat me asjeblieft niet weer wat overkomen....

En...de bloemkool dus voor de helft kunnen verkopen aan buurvrouw Annie.

Thuis nog lang nagedacht over Anne zijn helderheid, de foute fiets en nu is dit ouwe mens klaar voor de koffie.

Het is inmiddels een dag later en moest het melden.

èFVé

 

De kip en het ei

21 Juli 2022

Vandaag....

Deze dag was de eerste dag met verkoeling, maar binnen haalde het kwik nog 30 graden.

Wij hadden een feestje, de buurtdames en ik. RAAF uit het verleden.

Deze keer bij onze buurvrouw op nr. 17, als ik me niet vergis.

Alles kon buiten geschieden. Met een kopje koffie ... met gebak begon ons feestje.

Daarna nog een kaal kopje, maar die werd ingehaald door een ontzettende traktatie.

Daar tussendoor kwebbelden we maar raak en het was dan ook al een poos geleden, dat we met z'n vieren bij elkaar waren.

We proberen het eens per maand, soms wat langer, maar trouw waren we en zijn we gebleven.

Onze leeftijden lopen ver uiteen, maar we accepteren elkaar heel goed.

Dat was zo en dat is zo en dat blijft zo.

Nu de ontzettende traktatie. Niet langer raden, wie ons herkent door de naam RAAF, weet inmiddels wat ons nagerecht was, is en altijd zal blijven, tenminste....ik met mate.

Komt ie.....IJS met advocaat en slagroom.

Een gouden combinatie. Ik probeerde in het verleden er een soort gebakken ei van te maken.

Wit rondom en een kwakje advocaat in de/het midden. Was leuk om te zien en voor deze vrouw ook mogelijk.

Aangezien ik bij mijn pillen geen alcohol verdraag, mag ik dus niet over die streep gaan, maar....het is altijd goed gegaan en vandaag, na al die lange warme dagen en nachten dus niet.

Voor mij een kwestie van oversteken en tot nu toe heb ik altijd de eindstreep gehaald zonder rollator. Vandaag ging het anders.

Binnen in huis, erg warm nog, werd ik lui, zo noemde ik het. Het werd per minuut erger, dus snel even een soepje, zo dacht ik.

Was goed te eten. Mijn ogen werden steeds lastiger. Iedere dag app ik om die tijd met voor mij een belangrijk iemand en deze keer ging het grandioos mis.

Het vervelende was, ik had naar mijn echtgenoot in de Akkers gemoeten, gewild.

Alles wat ik zou kunnen, niet fietsen met mijn ogen half open.

Lieve allemaal, alsof het zo moet zijn, onze dochter appte, of ik meeging naar Pa en ik greep mijn kans.

Legde snel uit, dat mijn ogen liefst dicht wilden en ik graag naar bed wilde gaan.

Heerlijk, goed gevonden en eindelijk kon ik gaan liggen.

Geslapen als een grooooooootte en nu eindelijk weer wakker. Helder is niet het woord, maar het kan er mee door.

Dit, wat zo anders begon, eindigde hier met een nodige slaap van, wat was het, drie uren? Valt mee toch?

Ik durf het haast niet te melden, was dit dronken zijn?

Waar het begon met koffie en eindigde met de kip en het ei, stopte het hier.

Zo kan het niet weer, maar ........ we gaan vrolijk verder.

Een andere maat, dames, kan dat? Jullie mijn deel erbij.

Tot in Augustus, voor je ‘t weet, is het zover.

XXX Froukje