Mijn kleindochter en ik (zei de gek)

6 Juli 2022 

Het komt soms voor, dat ik een telefoontje krijg van mijn allerliefste kleindochter, zo noemt ze zichzelf, als ze me opbelt.

En zo was het deze week ook weer een keer. Daarna gebeuren de meest leuke dingen en ik ben overal voor in.

Zo gingen we eerst iets eten in Roden, niet ver van ons doel vandaan.

Maarrr....aangezien we beiden geen GROTE maag hebben, duurde onze keus even.

Toch besloten om één menu te kiezen en dan een bord extra, zodat we kunnen delen. Het probleem was, er waren drie stukjes kip bij, maar daar maken wij geen oorlog over, Anouk moet er nog van groeien.

Maar wat ons verwonderde, we kregen, wat we kozen, maarrr, er waren vier stukjes kip bij. Zo aaaaaaaardig. Dat treffen wij dan weer.

Anouk beslist, waar we naartoe gaan en ik bied geen tegenspraak.

Dit ouwe mens is blij, dat ze belt, dat ze komt en dat ze dingen met me doet.

We zijn dus in twee zaken geweest, hadden veel contact met medemensen met dezelfde instelling en Anouk past gewoon overal. Ze heeft dan ook in de zorg gewerkt.

Nu min of meer in de kleding en daarvoor in een sportschoenenzaak en weet van sportschoenen alle prijzen en wat ze niet weet, zoekt ze op op haar telefoon. Ik zou niet weten hoe, ben eerder bang voor alle handelingen, er kan iets ontwricht raken.

Ik leer het nooit, ik zweer het je.

Anouk is jong, mooi en nergens bang voor. Waar ze bang voor zal zijn.....spring ik erin, beloofd.

Ze kocht geweldige schoenen.

Daar bleef het niet bij, we gingen en kwamen overal in een leuke plaats om je te bewegen en kochten hier en daar een kleinigheid.

Nog moet ik toegeven, vandaag had ik geen geluk, maar zo ik nu door het leven ga, is ook geen eer aan te behalen.

Ouderdom leuk? Ouderdom foeilelijk, tenminste...niet bij iedereen.

Anouk daarentegen straalt. Het was leuk, gezellig en ook nog de gesprekken met bijzondere mensen. Ja heus, ze bestaan en overal kun je ze treffen.

 

 Uitleggen wat voor types? Onmogelijk, van alles, laat dat genoeg zijn.

Anouk haalde me, reed me en ondersteunde me en bracht me uiteindelijk weer veilig thuis.

Moe maar voldaan at ik nog iets ongeregelds en na een poosje kastje-kijken was het bedtijd en ging ik tevreden een etage hoger en zelfs nu denk ik er nog aan.

Gek hé? Helemaal niet, het werkt nog na, zo heb je veel aan zo’n dagje, eigenlijk alleen een middag, uit.

Anouk, bedankt, allerliefste kleindochter. Ik heb er maar één, dus kan met goed fatsoen die uitspraak gerust waarmaken.

XXX èFVé