De Bank...

26 March 2024

Mijn geliefde...Sorry, onze geliefde 3-zits bank...

Ik kan je melden, die heeft veel meegemaakt. Al tig jaren bij ons den dienste geweest. 

Eenmaal even in onze garage gewoond, maarrr er is gehuild zonder tranen. Dat kan, dat kan echt...

De Heer des Huizes was zelfs in protest tot hij wel moest toegeven. 

Het gebeurde gewoon...

Na een werkloos leven kwam hij weer liefdevol terug. 

Ik denk, hij heeft het me vergeven, want zitten en zelfs liggen voelde wederom goed, beter, best! 

Ongelooflijk lang is hij tenslotte mij nog heeeeel lang tot dienst geweest en uiteindelijk nog bij onze dochter beland. Ik hoop dat er nog foto's zijn. 

Maarrr wegens oudheid, zelfs slijtageplekken moest hij ook daar het toneel verlaten.

Ik lees net, hij wordt verbrand, nadat ie eerst door de molen der verderf is gegaan. Gelukkig is daar een foto van. Kijk en huiver. 

Het was maar een bank...maar wat voor een bank. Wat hij heeft meegemaakt, maakt menig mens niet mee. 

Na dit gemeld te hebben, neem ik liefdevol afscheid van onze zwarte, leren bank en maak een diepe buiging. 

Mijn dank is groot. 

eFVe 

Tuinland...

22 March 2024

Tuinland...

Vandaag ging ik met mijn enige, echte schoondochter op jacht naar mooie bomen, struiken en plantjes. 

We slaagden op alle fronten. 

Eerst geluncht. Foto van de plek aan beide kanten. Eten niet zichtbaar, maar wel heerlijk. Het LEEK veel te veel, maar al pratend en genietend bleef er niks over.

Overheeeeerlijk!

Ook geslaagd met planten, struiken en boompje...geen foto's helaas. 

De tijd vloog voorbij. Onderweg naar huis kwamen we langs de Aldi en ik kraaide het uit. Wat wilde ik daar graag even winkelen.

Jo ging akkoord en kochten we beiden nog boodschappen. 

Heerlijk, achterlijk, dat wel, dat ik daar al heel blij van werd. 

Zo ben ik altijd al geweest en ik denk zo zal ik wel blijven. 

Lieve Johanna, het was heerlijk, eerlijk... Wat kochten we? Je mag er naar raden.

Simpele ziel, naam Froukje Vogelzang. Thuis van weggeweest, voeten omhoog en lekker luieren. 

XXX FV 

Gouden taxi...

15 March 2024

De taxi is goud waard.

Gisteren was het weer zo'n middag - 2 uur was the planning, het liep heel goed, 2 uur ging ik. 

Deze keer was het Natalie die me haalde en onderweg pikten we nog iemand op. Toevallig kom ik deze mevrouw bijna alle keren tegen in de taxi en we leren elkaar steeds beter kennen. 

Een heel mooi mensje met prachtige bruine ogen. Ook met rollator. Maar, ik heb altijd plannen, dus alleen de taxi doen we samen. 

Deze keer sprak ik in de stad af met kleindochter Anouk en het werd een tof zamenzijn. 

We kochten voor haar een horloge, ze was er blij mee, nog voor haar verjaardag.

Ik bracht haar naar de winkel waar ze vrijwilligerswerk doet. Kleding...mooie kleding, niet nieuw. 

Gelijk zag ik natuurlijk iets, wat ik broodnodig had en Anouk hielp me met vallen en opstaan. Grapje, het lukte goed, maar de prachtige, pauwblauwe broek was te wijd bij mijn bovenbenen, billen zogezegd. Zooooo jaamerrrr...

Ik raad het iedere dame even aan bij fa. Pluim een kijkje te gaan nemen. De moeite waard. 

Anouk en de dame in de winkel gegroet en daar ging ik weer. Verder de hort op. 

Nog even rondgesneupt in de Oudestraat en Scapino naar de rode schoenen gezochte. Niks natuurlijk. 

Maar ik ben een volhouder, ik blijf kijken in alle zaken. Inmiddels was er alweer tijd voorbij gevlogen en ging ik de boodschappen halen bij Dirk v.d. Broek. 

Ik mag alvast korting vragen na deze reclame. Ik kom er graag. Alles gekocht wat ik nodig was, verder geen bekenden gezien. Maar dat kan gauw. Als ik echt mensen wil herkennen, moeten ze even blijven stilstaan, want echt, ik herken niemand...

Reageer alleen op mijn naam en...die is niet genoemd. Op naar de Hema, daar begint mijn benenwerk en eindigt het ook. Het duurde niet lang, daar kwam mijn reisgenootje ook alweer aan en teutten we de tijd weer aan elkaar. 

Voor we het wisten waren we weer thuis en dan plof ik in mijn luie stoel en ben blij dat ik mijn eten al had voorbereid. 

Wat heel gezellig is, ik deel met een buurvrouw/vriendin nogal eens een hapje. Niks op de weegschaal, maar voor alleen eten koken wordt vaak teveel. Gelukkig genieten we er beiden erg van en ook leren zelfs van elkaar, wat lekker is en waar het te koop is. 

Of ik me weleens verveel? Ben je gek, ik kom tijd tekort. Bovendien was het een prachtige zonnige middag. 

En Anouk...we doen het nog eens over? De armbandjes houd je tegoed. Knuffels voor jouw, groetjes voor de dame van de thee..

Over en uit...

XXX FV

Een uitje...

11 March 2024

Vrijdag....8 Maart, eindelijk weer een behoorlijk, leuk uitje met de taxi..

Twee uur was de afspraak met een speling van 15 minuten. Kwart voor twee, daar was ze. Leuk, lief en gezellig. 

We haalden nog iemand op en heel toevallig herkende ik al haar stem, toen ze gebeld werd. Voor we het door hadden was daar de Hema, het parkeerterrein. 

Ik had een briefje mee, wat en waar ik wilde zijn. Dus zei, tot een andere keer, ik heb plichten! 

En daar ging het ouwe mens. Door de Hema gelijk naar waar ik wilde zijn. Slaagde voor de helft, maar...ik had nog tijd zat. 

Onderwijl naar rode hoge schoenen zoekend, nul komma nul, helaas. Het was frisjes, dus....doorlopen Froukje, maande ik mezelf. Het was fijn, nieuwe gebouwen rijzen de pan uit met grote letters...TE KOOP. 

Ik hoop dat het zal lukken, want eerlijk gezegd, bijna alle winkels hebben uitverkoop. Doet me denken aan de tijden dat Anne en ik in Frankrijk waren. Jaren geleden en Frankrijk bestaat nog, dus overleeft Assen ook (?).

Niet gevonden wat ik zocht, maar wel een stevige wandeling. Wel nog een winkel aangedaan en vroeg een dame of ze de deur voor me wilde openen. Ja hoor, dat wilde ze wel. Een dubbele glazen deur. Ze ging er op af en duvelde zowat naar binnen. 

Beide zagen we niet dat de deur open was en hoe we na de schrik samen hebben gelachen, niet normaal...

Zo beleef je nog eens wat. Ik zal het niet snel vergeten. Uiteindelijk al redelijk vroeg naar mijn favoriete kroketzaak en wilde me achter in de zaak verstoppen, tot een bekende stem me stopte. 

Mijn medereiziger, ook achter een lekker hapje. Ik ging zonder te vragen bij haar zitten en...we hebben gekwebbeld, tot ze bezorgd zei...moet jij niet naar de Hema?

De tijd was niet ver van de afspraak en groette ik haar; een jonge man opende de deur en daar rende ik achter mijn rollator richting Hema en...de taxi kwam al aangereden. 

De man kende ik en zo te merken, hij mij. Ik zei, ik ben je naam kwijt, maar kennen wij elkaar niet? 

Ja, zei hij, ik ben Ruuth. Ah, zei ik, de man met de mooie schoenen. 

We waren samen en hij maakte van de gelegenheid gebruik mij alles over zijn schoenen hobby te vertellen..prachtig!

Al snel was ik thuis, niet helemaal tevreden, hopend voor Zondag nog een mogelijkheid te verzinnen, te halen wat ik vandaag gemist heb. 

Plofte in mijn luie stoel en dacht, het was weer heerlijk...

èFVé