Erg vroeg/niet fit/verjaardag

31 Oktober 2020

Het is nog erg vroeg in de morgen, dat/als voor mij deze dag begint.

Er is een feestje op komst. Een verjaardag en het is weekend. Als het weer nu ook nog meewerkt, dan is dit een goed begin.

Gisteren was al heel goed. Familie kwam over en deden we alles, wat we leuk vonden, dat was goed gelukt.

Ik tel m’n zegeningen, helaas geen foto’s.

 Nu, nog in de nacht, ben ik al onrustig met wat allemaal nog moet. Ik dacht, even wat lozen in m’n blog en dan voelt het al als een goed begin.

Het is goed vier uur, iedereen slaapt nog? In Nederland mag je dat aannemen, maar Australië leeft allang weer.

Ook daar hebben we familie en vrienden, m’n blogmaatje, die dit verzorgt....., een verre vriend......

Voorlopig laat ik het hier bij en probeer ik m’n slaap opnieuw te pakken.

En dat is gelukt. Uren later zit ik hier nu. Sonja stuur ik een app, langs deze blog-weg duurt het te lang. Die wordt pas morgen publiekelijk gebracht.

Ik voel me goed en ga er weer tegenaan. De was is gevouwen en klaar voor de fietstocht naar Anne. Nu ikzelf nog.

Terug van weggeweest. Anne was verre van fit. De wasdame vertelde, dat hij nog erg zelfstandig was en Annemiek voegde eraan toe, dat hij het liefst heeft, dan ze doen in volgorde en snelheid zo hij het wil.

Ik vroeg zoiets als....is het vervelend? Oh nee, helemaal niet. Hij blijkt al vroeg aan het rommelen te zijn geweest. Zocht zakdoeken. Ik dus ook op zoek en vond nog vijf pakjes in z’n rollator-tas.

Hij verstopt alles, is bang, dat ze het pikken en vergeet dan, waar hij ze verstopt heeft en denkt, dat ze gestolen zijn.

We hebben een poos stil gezeten en heb ik hem de tijd gegund, dat ie zelf weer begon te praten en hij vertelde, dat ie misschien niet goed geslapen had. Daar houden we het op.

Inmiddels zag ie wel allemaal weer dingen, die niet konden. De stoplichten met vele auto’s. Nu ben ik ook niet helemaal helder, vooral met veraf-zien en speelde het spelletje mee.

Annemieke bracht me koffie en zou Anne halen, als er gegeten moest worden. Zo gezegd, zo gedaan. Anne weer ge-ellenboogd, het wordt inmiddels een werkwoord en hij verdween naar de eettafel. Nog even gezwaaid en ben ik blij, weer thuis te zijn.

Even m’n lunch en daarna ben ik er klaar voor, de verjaardag van onze Sonja.

Sonja zou me halen, een kleine verandering inmiddels, Anouk neemt dat over. Zie ik haar ook weer eens en.....met haar nieuwe auto.

Ik hoop er een foto van te mogen maken en hierin te mogen tonen.

Het leven, zelfs met Corona, voelt even heel goed.

 

Ik heb genoten, Anouk had taart gebakken en kookte met hulp van Sonja ook het eten. Intussen ben ik gaan puzzelen met af en toe hulp van Jan.

Nog voor we gingen eten, zijn we een rondje met Thor gaan lopen. Wat is het daar gloepens mooi. Nu vooral met die herfsttinten. Wat wonen ze er prachtig en wat fijn dat het zelfs in Assen is geworden.

Voordien werd rondom Assen, wel in Drenthe, gekeken naar huizen en mogelijkheden.

Helaas zijn er geen foto’s gemaakt en daarvoor is het nu te laat.

Welterusten iedereen. Het was een fijne dag.

FrAn

 

Andere bezoekdag...

29 Oktober 2020

Vandaag komt onze Johanna me halen en gaan we samen naar Anne. Eerst moet ik even bellen, of we wel samen mogen komen.

Tussen drie uur en half vier gaan we richting Kloosterakker en hopen Anne in een goeie bui aan te treffen. 

Soms is ie blij, soms verdrietig en ook wel in zichzelf gekeerd. Ik geloof, dat ik de enige ben, die moeite heeft met z’n stemmingen. Hoop hem blij te zien, een bewijs, dat ie op de goeie plek zit. Meer kan ik niet voor hem betekenen.

Sonja was er gisteren en dat voelde goed, dus vol goeie moed gaan Jo en ik straks op pad.

Johanna was mooi op tijd en Anne, Johanna en ik deden een spelletje. Had ik daarvan maar een foto genomen, want ik ken de naam niet.

Het vulde een deel van de tijd.

Anne was erg onrustig, dacht steeds te moeten eten ergens naartoe of zoiets. Toch hadden we wat tijd gewonnen door het spelletje en hij deed dapper mee.

Alleen kan hij het ook doen, ik ben vergeten dat uit te leggen. Volgende keer dan maar.

Uiteindelijk was het zover en moesten we gaan. Anne zichtbaar blij en wij ook wel een beetje.

We hebben deze middag nog aangevuld met een rondje in de Action en dat maakte het een beetje goed.

Ik bracht hem een aantal coltruien voor de koude dagen en een dekentje voor warme benen.

Sonja had me verteld, dat hij het fijn had gevonden, even verwennen. Vandaag voelde dat weer anders. De deken is niet gebruikt, een andere keer misschien?

Deze keer geen foto van het spel, voor vandaag is dat niet gelukt. Niet aan gedacht zelfs.

Ondanks het korte bezoekje was het een leuk uitje, even met m’n schoondochter samen te zijn. Doen we niks te vaak. Doen we het nog een keer over, Johanna?

Johanna kwam nog een bekende tegen, die achteraf geen bekende bleek te zijn. Die stomme mondkapjes!

Ik moet eerlijk toegeven, het uitje naar Action was leuk. Een leuke combinatie, eerst Anne en daarna de Action. In ieder geval voor elck wat wils.

Het voelde wat raar met de waszak in zo’n winkelbak op wielen. Ik heb zelfs even iets moeten laten zien aan de jongeman achter de kassa.

Maar goed, dat ie niet tot onderen is gegaan, geen schone was immers.

XXX FRAN

 

Paddenstoelen

27 Oktober 2020

Van alle kanten krijg ik paddenstoelen binnen en vind ze zo prachtig.

Dat moet ik nu delen. Ik doe ze allemaal door elkaar, dus niet te herkennen door m’n lieve blog-lezers en/of lezeressen. Of wel, natuurlijk!

Nee, we noemen geen namen, namen noemen we niet. Ik moet toegeven, de meeste weet ik ook niet te benoemen. Wel de Heksenkring, die is zo apart. Krijgt even extra aandacht.

Verder vandaag alweer verwend met groentesoep van Aukje. Ik wilde het bewaren, het was nog warm en ik kon het niet aan en snoepte er gelijk een soepkop vol van. Heerlijk, nog bedankt Aukje.

Sonja komt vandaag eten en ik heb het al voorbereid. Dan hebben we meer tijd voor een praatje, soms ook zo broodnodig.

Hier de foto van m’n in wording zijnde etentje met Sonja.

Nu een poos even pauze voor deze vrouw, tenminste....je weet maar nooit, wat nog langskomt.

Sonja kwam eten en volgden we op TV Mark Rutte en die andere kwast. De man met de mooie schoenen.

De paddenstoelen foto’s komen van de familie, de warme en de kouwe kant. Dat laatste meer als grapje bedoeld. Allen heel erg bedankt, dit moeten we delen, zo mooi en zoveel.

Liefs, 

FRAN

 

Champignonsoep

26 Oktober 2020

Gisteren weer te enthousiast geweest en champignonsoep gekookt.

De champignons, die ik nog had, waren de baardharen vrij donker en op aanraden van m’n vriendin weggegooid en snel op m’n e-bike op naar Jumbo.

Ik moest en zou champignons-soep koken. Sinds Anne hier niet meer woont, kan ik alles koken. Voor hem had ik altijd een molentje, om de boel fijn te maken. Sommige groentes waren ook niet aan hem besteed en moest ik stiekem werken, zodat hij ze wel kreeg.

Nu is ie stukken gemakkelijker en heb ik mij voor niks zo uitgesloofd. Het was goed, als hij maar bleef eten.

De soep is klaar en lekkerrr. Mijn hulp en ik nuttigen zo meteen een soepkop vol. Foto volgt.

Onze zoon gaat vanmiddag naar Anne, daar is ie vast blij mee. Ik hoop gewoon, dat onze kinderen in ieder geval wekelijks gaan, zodat Anne ze onthoudt. 

Ik hoor ‘m nog zeggen, terwijl ik vroeg: “Waar denk je aan?”. Hij staarde naar de grond en het was ijzig stil. Zegt hij: “Ik wil niet denken, want ik weet niks meer”.

Dat ging me door merg en been. Wat een rot-ziekte en hij is wel zo intelligent, dat hij het zelf door heeft.

Vriend Theo kwam langs en dat was even heel leuk, zo leerde hij ook nog even Ronald kennen. Ze wisten beiden van het bestaan af, maar nu is er ook een plaatje bij.

Theo dronk koffie met mij en kreeg mee, wat hem beloofd was en ik kreeg een prachtig mandje met prachtige plantjes. Ik word altijd verwend door hem en hoop, dat wat hij meekreeg voor hem als verwennen voelde.

Theo vertrok en Ronald en ik ook. Wij naar Pa-Anne. Anne was druk aan het aardappel schillen en wij haalden hem er bij weg. Ik zag, dat ie dat moeilijk vond, maar leidster Annemarie gaf de oplossing.

Met z’n drieën nog heerlijk geteut. Eigenlijk was Anne alleen aan het woord. Wat een verschil bij zaterdag. Hij had weer zoveel beleefd, dat ik het amper kan navertellen. Friezen die gehaald en gebracht werden. Een grote man die nogal moeilijk was. 

Z’n rijbewijs, dat niet verlengd werd en dan nog het vliegtuig waar de Friezen mee gingen en kwamen.

Ook nog feest. Ik ging er heerlijk in mee en Ronald genoot zichtbaar. Anne was zoooooooo vrolijk. Wilde ons weer helemaal bij de deur uitlaten. Iets wat ik eigenlijk liever niet heb. Annemarie kwam ons te hulp en nam hem mee.

Door een groot zijraam stonden ze beiden te zwaaien, een raam in de huiskamer. Als ie dat onthoudt, wordt het een stuk gemakkelijker om bij hem vandaan te gaan.

Nu ga ik voor de tweede keer vandaag aan de Champignonsoep en laat het me smaken. Mijn dag kan niet meer stuk.

Nog snel even naar Action geweest, Ronald bleef wachten en rennend ging ik door de winkel.

Nieuwsgierig wat ik daar zo nodig moest kopen? Chips voor onze jeugd.

Alleen die Croky zijn lekker en die had ik al een poos niet. Met Anne’s was door de winkel voelt een beetje moeilijk.

Bij Lidl doe ik het wel, maar dan in een winkelkar en als men dan zou vragen, wat ik in de tas had, zou ik zeggen: “Kijk en ruik zelf maar”. Hahaha. Dat zullen ze wel laten.

En ik laat het hierbij. Zin in soep en fijn, dat mijn blog-maatje Greet er weer is.

Tot morgen maar weer...

FRAN