12 Oktober 2020
Inmiddels hangt de was en is mijn hulp alweer foetsie.
Zij en ik aten na de werkzaamheden hier samen bonensoep. Ik kreeg van haar een heerlijk Lavendel zeepje. Ze is echt een lieve meid en doet de hoge en lage klusjes. Daar tussenin probeer ik in de rest van de week bij te houden.
Dochter Sonja en haar Jan hebben me bevrijd van de wildgroei van de vlinderstruik. Ik weet niet meer precies hoeveel er alweer extra waren, maar ze zijn foetsie.
Mijn tuin is om op te poepen zo lelijk. Nu ook erg nat, dus wachten met om hulp vragen. Er moet gesnoeid worden, onkruid weg getrokken en de tuin nog omgespit, klaar gemaakt voor de winter. Ik kan het allemaal goed verzinnen, maar helaas durf ik er echt niet aan te beginnen.
Mijn rug is me heilig. Als dat weer misgaat, ben ik zo een week verder en de pijn, ik moet er niet aan denken.
Graag wil ik tweemaal per week Anne bezoeken, dat is toch niks teveel. Wandelen samen zit er al bijna niet meer in. Anne ziet allemaal muizenissen en dan die rivieren om het gebouw en de zee erachter. Het speelt allemaal mee met die wolken.
Hij heeft de sterkste verhalen erover. Was altijd al erg met het weer bezig, maar z’n fantasieën gaan nu wel erg ver.
Het regent vaak en dan kan het echt niet. En even samen een boodschap, dat vindt ie vaak heel leuk, maar sinds de corona weer opbloeit, is dat onmogelijk.
Ik denk dat m’n bla-bla zo wel weer genoeg is, lekker even zo’n uitlaatklep, fijn dat ik er mag zijn.
Ik denk dat m’n bla-bla zo wel weer genoeg is, lekker even zo’n uitlaatklep, fijn dat ik er mag zijn.
Vanavond eet ik het restje bahmie van Zaterdag met een gebakken ei en pindasaus. Ik verheug me er nu al op.
Eigenlijk mag ik niet klagen. M’n eten smaakt me iedere dag weer super. Soms overdrijf ik en dan is de WC aan de beurt.
Bonensoep even uit m’n ogen. Het was heerlijk, maar samen met Ilona is het even één van de laatste keren.
Volgende week ergens nog een keer uit de diepvries en zo doen we dat. Ik maak altijd teveel. Kan er ook niet teveel mee leuren, dan lijkt het misschien, dat ik zielig ben en de mensen nodig ben door hen steeds te trakteren.
Enfin, bahmie is maar een beetje, dus niet te delen.
Dit was/is mijn Maandag, er zijn nog uren te gaan.
FRAN
No comments:
Post a Comment