Inspanning

16 Oktober 2020

Na eerst koffievisite te hebben gehad, ga ik omstreeks 2 uur wandelen met een bekende van weleer.

Ze woonde bijna tegenover ons en haar zoon was de vriend van de mijne.

Even aftasten, hoe onze looptechniek werkt.

De koffievisite was een leuk poosje en praatten we nog over Anne en z’n vriend van de Vierackers.

Deze dame is een potige tante en was bij tijd en wijlen Anne’s hulp in bange dagen. Zij prikte hem door, voor de vernauwing in z’n plasbuis.

Hij noemde haar richting mij dan de dokter en noemde de priksessie een operatie. Vandaag heb ik haar dat gemeld en ze groeide zichtbaar.

Als ze hem daarna, een volgende keer, gewoon hielp bij z’n wassen, was ze gewoon weer de zuster.

Tot nu toe is zij de enige, die me bezocht heeft. Beloftes te over, ik snap, dat het niet te doen is. Tijd vliegt en zij vliegen mee.

Mocht ik na vanmiddag moe zijn van de forse wandeling, dan zal hier niet veel geschreven worden, vandaar dat ik nu al een begin maak.

Mijn lunch zit erin en ik ben dol op die eet-momenten, al houd ik me wel aan de regels, niet overdrijven, gezond blijven eten.

Of hadden ze niet luxe mogen zijn? Leg het me uit, ik verdwaal in die heerlijke crackers en probeer ze allemaal.

Tot zover.

Om ongeveer twee uur starten we onze wandeling en ik hoop er het beste van.

Net terug van weggeweest. We liepen 2, 75 km., dus bijna 3 km.

Daarna nog even met een buurvrouw verderop gepraat en zo blijven we wat bij, wat de buurt betreft.

We liepen langs de woonboten aan een water, ik ben de naam vergeten, een dorp op zich.

De foto is vanaf de waterkant, wij liepen echt langs hun woonplek. Daarvan kan ik geen foto’s vinden en ik geef hen gelijk.

Deze zomer was er veel buitengebeuren, maar vandaag de dag niet.

Nog langs de Brandweerkazerne en nu thuis.

Voor vandaag scheiden hier onze wegen.

XXX FRAN