Corona/vrije dag/wandelen/paddenstoelen en Anne/regen en lui-zijn...

21 Oktober 2020

Gisteren nergens aan toe gekomen en bovendien is m’n steun en toeverlaat niet thuis en kan m’n blog niet voltooien. Ik schrijf van nu af aan iedere dag een stukje. 

De foto is van gisteren, letterlijk. Zo vierden we onze trouwdag met anderhalve meter en een mondkapje.

Wel heb ik taart afgegeven en aten Anne en ik op zijn kamer een stukje. We werden op koffie getrakteerd.

Dit was gisteren. ‘s Avonds nog gedineerd bij onze dochter en vriend en dat was uit de kunst.

Even dacht ik, dat ik vandaag niks hoef qua eten, maarrr, niks is minder waar, ik draai weer op volle toeren.

Samen met nog drie buurvrouwen kwamen we bij elkaar voor koffie en dat was zoooooooo leuk. Echt genieten. Een volgende afspraak staat. Wel een eind verderop, dat is zo we het willen.

Ik was zo brutaal om een eis te stellen, tien uur koffiedrinken tot twaalf uur. ‘s Middags wil ik graag naar Anne en dat werd, zo voelde het, geaccepteerd. Errrg hé. Kom ik er als nieuweling bij en eis al dingen.

Zo ook met wandelen met ex-buurvrouw Aukje. We lopen ongeveer dezelfde snelheid en geven niet gauw op, maar dan wil ik ook graag weer naar huis. Dus alleen wandelen, daarna ieder voor zich.

Misschien kunnen we elkaar buitendien wel een keer ontmoeten, maar na een lange wandeling zit ik graag uitgeteld in m’n luie stoel.

Ik begin de buurt te waarderen, koken af en toe voor elkaar en dat is FIJN. Het is even rustig, want anders kom ik niet door m’n spullen heen, die ik gekocht heb. Ik ben aan de beurt bij Aukje, Annie heeft al weer iets gehad en zo modderen we met plezier en met goeie stemming verder.

22 Oktober 2020

Een vrije dag. Onze dochter bezoekt haar Vader en ik doe allemaal privédingetjes.

Vrijheid/blijheid.

Vanmorgen al vroeg een plasje weggebracht en nu maar hopen, dat de uitslag goed is en blijft. Wat een gedonder.

De zon schijnt en dan kriebelt het bij mij. Ik pak zo de fiets en fiets de wereld in. Ver weg van Corona, zelfs zonder mondkapje. Neem wel een paar mee. Heb ik altijd bij me.

Het went, maar die krengen passen zo slecht, als ik maar vooruit blijf kijken en m’n hoofd stilhoudt, anders valt ie voor m’n ogen.

Een prachtige bos bloemen siert m’n tafel, ik doe er een foto bij. Nog vanwege onze trouwdag.

Met recht een vrije dag te noemen, ik heb niks meer gedaan. Sonja bracht spinazie mee, meteen ermee aan de slag gegaan, dat kun je geen werk noemen, dat is leuk om te doen.

Dat eet ik vandaag. Ik ben een gelukkig mens.

23 oktober 2020

Onze vriendin in Groningen is jarig. Ik mag hopen, dat ze een leuke dag heeft. Met Corona is het al een stuk minder.

Zij was mijn wandelvriendin en naaste buur. Vanmiddag wandel ik ook met een ex-buurvrouw, die tegenover me woonde en nu om de hoek. Beiden geen atleten en met lopen aan elkaar gewaagd. Nu nog even een droge middag bestellen en we kunnen gaan.   

Goeie herinneringen aan de Kiekshop. Zo leuk, even een kijkje nemen met nicht, neef en z’n vrouw.

Onze wandeling is bedoeld door die straat te gaan.

Wandeling voltooid, 5 kilometer en 34 meter gelopen. Voor de Kringloopwinkel stond een lange rij mensen, we zijn er aan voorbij gegaan.

Terugweg hebben we vele paddenstoelen gezien. Een volgende keer toon ik ze. Voor nu moet ik languit. Ik loop te weinig, toch voor herhaling vatbaar.

24 Oktober 2020

Ik was zo van plan vroeger op te staan en toch niet gelukt. ‘s 

Nachts denk ik teveel aan allerlei dingen, die ik nog moet regelen en pas normaal kan leven, als alles loopt zo het zou moeten en voor mij enigszins gunstig is.

Alweer Zaterdag. Vandaag ga ik de was weer naar Anne brengen en misschien met hem wandelen, mits het weer het toelaat.

Helaas zie ik geen kans, hem te laten genieten van natuur en/of Paddenstoelen. Ze zijn er niet te vinden rondom het woongebied. Al was het alleen voor die keer, vergeten doet ie het toch weer. Maar lichtpuntjes in zijn leven zou ik hem zo gunnen.

Hier dan toch de paddenstoelen, die wij gisteren tegenkwamen, mooie, gekke, rare, maar allen bijzonder. Ik raak dan bijna in extase. M’n ex-buurvrouw bleef er erg nuchter onder, maar gunde me m’n emoties/opwinding.

Kom net bij Anne vandaan, een dikke tas met was heen en eentje terug.

Hij was niet zo praterig, maar vertelde wel, dat hij op de grens van Nederland/Frankrijk was geweest met de trein.

 

Op bezoek bij Annemarie. Ik vraag of hij haar aardig vindt. “Ach, het gaat wel”, is z’n antwoord. Hij geeft niet gauw toe, dat ie iemand aardig vindt, maar dat ie over haar droomt, zegt genoeg.

Vannacht om ongeveer één uur was er lawaai en is ie gaan kijken. Een grote knul stond er te schreeuwen en nog een ploeg achter hem en die zaten aan alle knoppen. Ik zeg, “Wat vreemd Anne, heb je ‘t verteld aan Annemarie?”. 

Ze deed er niet veel mee, vertelde hij. Ik zeg nog: “Ze was er niet bij, dan is het moeilijk te begrijpen”. Dat was het goeie antwoord, Annemarie is weer oké.

Annemarie vertelde mij, dat ie altijd aan het opruimen is en dingen verscheurt. Ik zei, dat ie dat thuis ook graag deed en dat hij het ook wel weer opruimt. Dat was waar.

Maarrr....hij gaf de rotzooi, de verscheurde handel stiekem met mij mee, zodat Annemarie niet ziet, wat ie stuk gemaakt heeft. Eén zakje heb ik al weggegooid, de andere wil ik nog even doorneuzen.

En.....we hebben gewandeld en naar het sportcentrum van Desmond geweest. Het leek, dat z’n fiets daar stonds en ik maar loeren. Iemand binnen reageerde en haalde z’n schouders op en ik volgde z’n voorbeeld en liepen we weer verder. Soms gaat Desmond zaterdags, maar ook wel op zondag. Was leuk geweest voor Anne even te kunnen zwaaien.

De foto van Desmond kreeg ik mee, daar moet een andere voor komen, hij kan Desmond zo niet goed zien en ik ben het met hem eens.

Misschien lukt het Ronald met een foto van Des, desnoods alleen z’n bovenlijf en natuurlijk z’n hoofd, dan is ie duidelijker. Hij noemde alle namen, alleen Desmond, die was niet goed te zien.

Jammer, dat m’n blog pas maandag geplaatst kan worden, dan leest Ronald het laat en wordt het pas ergens achter in de week? 

Snel nog even door de Lidl gerend en meegenomen wat ik wilde en dan is het tijd voor koken. Boerenkool is de bedoeling. Lekker en gezond, toch? Rul gehakt en spekjes en worst, dan kom ik er goed mee weg en geef ook wat aan Aukje, m’n wandelmaatje.

Heeft ze wel verdiend. Tot morgen ergens.

25 Oktober 2020

De trouwdag van mijn vriendin Ypie met gemaal Bouke, net als bij ons, ook 59 jaar. We trouwden 5 dagen na elkaar. Iets om nooit te vergeten? Hoe zouden zij het vieren?

We hebben vandaag een uur speling, maar nu zal ik toch echt moeten gaan douchen. Zit hier in m’n ondergoed, zogenaamd, the lady in black. Zo kun je de dag niet beginnen. Het wordt een paarse outfit vandaag. Purple rain, zoiets.

Inmiddels alweer uren verder, de lunch zit erin. Stiekem hoop ik, dat Desmond even langs komt. Ook zou ik het geweldig vinden, dat Anouk, Koen en Maartje de weg naar hier zouden kunnen vinden. Voor Maartje heb ik nog verjaardag-geld liggen.

Hopen mag, maar weten zit er niet in, ze zijn zo welkom.

Laat ik in slaap zijn gevallen in m’n luie stoel, het ouwe mens.

FRAN