23 Maart 2021
Vandaag is mijn nicht Yvonne jarig. Ik denk, ze ligt nog plat. Even via een app feliciteren.
Eindelijk weer eens een rustiger nacht, zelfs fijn gedroomd, maar het bed lijkt onbewogen. Zo ken ik mezelf weer.
Erg vroeg ben ik niet, half negen is zo’n beetje m’n opsta-tijd. Als het later in de tijd warmen en mooier weer wordt, zal ik er overdenken vroeger m’n nestje te verlaten. Dan roept de natuur, de vogeltjes fluiten en de zon schijnt.
Eens is het weer zover.
Gisteren opnieuw bij Anne vandaan gelopen. Ro/Jo gingen naar hem en ik lifte mee. Dus opnieuw 2 1/2 km. gelopen. Misschien wordt het niet meer?
Stijf als een plank klom ik gisteravond in bed, wat een ouwe taart.
24 Maart 2020
De geboortedatum van mijn pap. Aan hem zal ik altijd terug denken op een bijzondere manier. Hij bleef jong in gedachten en soms ook in doen.
Als ik aan vroeger denk, wat vonden m’n vrienden en vriendinnen het altijd een toffe man. Hij haalde iedereen naar binnen en mijn mam de gezellige huisvrouw laten spelen, rennen met koffie of iets dergelijks.
Ik was jong, toen hij al ging hemelen, dan kon ik hem nog niet missen. We zaten met humor vaak op één lijn.
Pas even m’n schotel voor vanavond in voor-behandeling. Zo apart at ik nog niet vaak, proberen mag.
Kastanje-paddenstoelen, wortel, ui, paprika’s in drie kleuren, ui en een teentje knoflook.
Vlees? Alvast gebakken, shoarmavlees, komt er pas op ‘t laatst bij, anders gaan de kruiden verloren.
Uiteindelijk alles onder de rode wijn 0% dompelen. Als dat niet lekker wordt. Ik kwijl nu al en dan alles in de slow-cooker vijf tot zes uren. Rijst of iets van aardappeltjes.
Dat zal lekker smaken....hap hap hap.
25 Maart 2021
Acht uur opgestaan en nu hier. Mijn hapje was uit de kunst. Ronald kwam, zag en ging, mijn hapje was klaar. Altijd fijn met zoonlief te babbelen. Hij is ook altijd bereid mij te assisteren, waar dingetjes fout gaan.
Hapje was dus heerlijk en natuurlijk weer veel teveel. Morgen nog maar een keertje, vandaag even wat anders.
De zon schijnt weer prachtig en hopen, dat het zo blijft. Vanmiddag de was naar en van Anne behandelen. Hopelijk wil hij dan ook weer eens een stukje wandelen. Echt mooi is het niet in zijn omgeving en verder zal niet lukken zo’n eerste keer.
We zullen het zien en beleven.
Vervolg...
Nog voor ik op pad ga naar Anne, kwam Dora van I care even langs. Wat heerlijk, we kunnen erg lachen en praten, ik heb haar erg gemist. We zijn elkaar niet vergeten, dat voelt zoooooooo goed.
Anne was goed te gebruiken, zo noem je dat toch? Wel veel stiltes. Later ging het beter en vertelde hij, dat er een jong meisje was komen werken, 11-12 jaar oud.
Ook dat hij nooit getrouwd is geweest en ook nooit zal trouwen. Dat was in zijn verkeringstijd ook zo, maar toch? Uiteindelijk viel ie voor mij. Weet er nu niks meer van. Vroeg of ik getrouwd was. Ik beweerde, dat ik dat niet meer wist.
Onze foto is inderdaad verdwenen. Ro en Jo vertelden het al, ik meende, dat ie nog steeds op tafel stond, nee...hij is weer foetsie. Ik laat het zo.
Nog snel een boodschapje gedaan voor nu. Gebakken aardappeltjes met rauwkost. Osseworst erbij of shoarmavlees? Ik denk er nog even overna.
In de winkel sprak een oudere man me aan en vertelde, dat ie de eerste prik kreeg. Ik heel geïnteresseerd: ” Wat goed, ik heb al eentje gehad”. Een andere jongere man sluit zich aan en zegt: ”Dat kan ik wel zien”.
Ik begin heel hard te lachen. Ik met m’n ruige haren zie er uit als eentje van 100 jaar. Ik zeg: “En jij dan”. Zo mag ik praten als 100 jarige tegen een jonge knul.
Ik zeg: ”Zit je nog niet in die leeftijdsgroep? “. Hij schrikt en zegt: “Ik ben 60”. “Goed zo”, zeg ik en we lachen gedrieën alsof er een hele leuke grap verteld wordt.
Steeds kwam ik de jongens weer tegen en meestal bij dezelfde vakken. Weer lachen. Bijna had ik verkering.
Deze dag zit er bijna weer op.
Gisteravond zo’n vreselijk deel van de serie gezien over Ruinerwold. Je hart draait in je lijf. Vreselijk.
Toch lekker geslapen.
èFVé/FrAn
