Medicijn

10 Maart 2021

Om acht uur opgestaan en dat vind ik heel knap van mezelf. Meestal half negen stap ik uit bed en soms zelfs negen uur. Vooruitgang?

Gisteren voor drie maanden pillen gehaald. Ik vroeg nog: “Is alles er?”. “Ja hoor”, kreeg ik als antwoord.

Meestal zie ik het na, als ik ze in de fietstas stop, soms wil ik m’n leven beteren en vertrouw erop, wat me gezegd is.

Thuis gekomen niet meteen nagezien. Eerst m’n Kofta gekookt/gebakken. De eerste keer.

‘s Avonds toch nog even de boel rangschikken en .... er mist een medicijn. Dat valt me dan weer zo tegen. Vandaag heb ik geen tijd.

Vanmiddag naar Anne en daarna komt Ronald nog wat dingetjes voor me regelen.

Wat een geklaag weer. Dat helpt me, dan is de eerste frustratie al verwerkt.

De pillen laat ik nu bezorgen, sorry!!!!!!!! Eén pakje, moeten ze nu voor rijden.

Nu de was nog even van het wasrek halen voor Anne, opvouwen en in de tas doen. Daarna is mijn dag begonnen.

Beestenboel nr. 3 komt morgen dan wel.

In ieder geval is geregeld, de medicijnen komen na vijf uur, weer een zorg minder.

M’n puzzel is gemaakt en gelukt, de krant is gelezen, de tomatensoep staat klaar om verwarmd te worden en m’n fiets in de steigers. Na de soep naar Anne, wie weet, wat hij weer allemaal heeft meegemaakt.

Voor mij werkt de Kofta van gisteravond best goed. Af en toe is het zelfs rennen, jeetje!!!

Tomatensoep is er goed voor en deze is heel gezond. Heb voor de Kofta rijst gekookt en dat vocht gebruikte ik voor de soep. Ik pruts altijd wel wat en ik kan je zeggen, het smaakte heerlijk. De rijst van de Kofta is geen gewone rijst, maakte de soep iets anders dan gewoonlijk en .... dikker.

Nu verlaat ik dit pand om Anne even te gaan pesten.

Misschien tot straks.

Terug van weggeweest. Anne was erg rustig en niet echt blij. Wel toen ik kwam, hij liet me zelfs schrikken, stond achter de deur. Dat was leuk, maar verder had ie een gefronst koppie en ik uiteindelijk maar vragen, of ie ergens mee zat.

“Ja, ik zit ergens mee. Dagelijks komt hier een auto, die op benzine rijdt, maar niet op autobenzine. Dan is er iemand en brengt de post. En dan willen ze hier dat ik het rondbreng”. Ik zei: “Vind je dat niet leuk?”. “Iedere dag”, zei hij nog eens duidelijk.

Uiteindelijk zei ik: “Je hoeft niks te doen, wat je niet leuk vindt, je bent met Pensioen”. Hij fleurde helemaal op.

Even later komt Annemieke vertellen, dat ze met hem de post heeft rond gebracht en dat ie dat zo leuk vond. Daar moest ik even over nadenken. Wat is dan waar en wat is niet waar.

Ik heb het maar bij hen gelaten, want toen ik Anne vroeg, of ie leuke dingen met Annemieke deed, zei hij volmondig: “Ja”.

Ik ging er niet verder mee aan de slag en zei nog wel, dat ik zelf ook met pensioen was, maar soms nog weleens wat moet doen en ook wil doen. Helemaal mee eens.

Hij had duidelijk problemen met een jongen, een lange jongen. Later vertelde hij, dat het zo’n leuke vent was. Snap jij het nog? Ik wel, hijzelf nog niet.

Half vier, eigenlijk nog vijf minuten voor, stapte ik op aanraden van Anne op.

Knuffelde hem stiekem op z’n kamer en daarvan fleurde hij helemaal op. Ik zei, dat ie niks moest zeggen en hij schudde heel hard “nee” met z’n hoofd.

Zwaaide weer voor het raam in de huiskamer en daar ging Froukje weer.

Om mezelf nog even te verrassen kocht ik een pecanbroodje, kosten zestig cent en dit ouwe mens is weer blij.

Terugrijdend begon het zachtjes te regenen, de wind was weer erg aanwezig.

Ronald komt zo, hier stopt het voor mij.

Nog even dit, Anne was bij de kapper geweest, nu ik nog.

FrAn