Hier zit ik dan...

19 Maart 2021

Het gaat me goed, het gaat me beter. Niet te snel van stapel lopen, dat probeer ik.

De rugpijn is bijna voorbij/over.

Hier zit ik dan. Mijn besluit staat nog niet vast, toch denk ik erover om met m’n blog te stoppen. 

Ben inmiddels een ander persoon dan in den beginne en dat is aan m’n blog te merken.

Een poosje stoppen en hopen op vering in lijf en hersenen? Op mijn leeftijd?

Zo moeilijk om te ontdekken, dat je krachten achteruitgaan en je eenzaam overblijft. M’n wandelingetjes waren leuk met iemand erbij.

Ook dat lijkt me niet meer te lukken. M’n gang is er eentje van een slak. Alleen kan ik sneller, maar met praten en gezelligheid zit er geen gang meer in. 

Ook op de fiets is dat zo, zelfs met de e-bike. Longen en/of hart kunnen het niet bijhouden.

Opnieuw de woorden: Hier zit ik dan. Nog denkend heel wat te kunnen en nu zo afhankelijk te worden.

Ik zal dit missen, iedere dag even m’n hart/gedachten legen. Voor mezelf zou ik verder kunnen gaan?!

Ah jakkes, wat een stom verhaal. Ik stop voor nu met m’n blog, kom ik terug?

Wie zal het zeggen....

èFVé/FrAn/Froukje