20 Maart 2021
Gisteren sloot ik voor een tijdje m’n blog af. Wist het zeker en voelde me zo eenzaam. Dat had ik eerder moeten bedenken.
Achterom kwam een jongeman me opzoeken. Richard, een oude vlam van Sonja. Hij kwam voor de koffie en zich even opwarmen.
Was erg fijn en zoooooooo op tijd. Het werd gezellig.
Het was niet vroeg in de ochtend meer en Richard en ik leken geen haast te hebben. Telefoon.
Rita van I care, zo leuk. Zij was één van de trouwe wasdames van/voor Anne en bleef altijd koffiedrinken. Had ik erg goeie herinneringen aan. Ze wilde komen. Nog even uitgesteld, want deze dag was vol. Ik had een afspraak met kleinzoon Koen.
Hoe toevallig dit allemaal. Dora, een jongere wasdame van Anne wilde ook komen. Kon ook niet.
En nog voor Richard het pand verliet, belde m’n ex-buurvrouw, of ik trek had in een wandelingetje.
Lieve allemaal, waarom juist die dag. Verdeel het een beetje, ik mis de aanspraak en moest ze dus opschuiven. Zonder een nieuwe afspraak sloot ik af, zwaaide Richard uit en moest snel een hapje eten.
Eén uur zou ik onderweg naar het station, Koen ontmoeten om met hem verder te fietsen naar hun (samen met Maartje) nieuwe onderkomen.
Ik heb het gered en had een geweldige middag. Achteraf hoop ik, dat Koen nog oren overhad, ik heb ze er bijna vanaf gepraat. Wat had ik dit even nodig.
Als Koen mij opzoekt, is hij aan de beurt. Ik duim, dat hij niet te lang wacht.
21 Maart 2021
Zondag. Ik schrik, als ik op de wekker kijk. 9.45 uur. Heerlijk geslapen. M’n hele beddengoed ligt alle kanten op, wat heb ik gedroomd, of beleefd?
Niet over nadenken, het was fijn er erg rustig overal. Waarschijnlijk is de zondag hier mede schuldig aan.
Maar zien, wat de dag brengt, ik voel me goed, vannacht geen pijn gehad, dat is ook weleens lekker.
Wat zou het heerlijk zijn, dat we weer kunnen winkelen. Ik kan voor iets kleins de hele stad afstruinen en voel me dan al blij als een kind.
Inmiddels MOET ik voor Anne om kleding. Je gelooft het of je gelooft het niet.
Hij GROEIT.
En z’n pyama’s moeten aangevuld. Het groeien heeft meer met z’n broeken van doen, maar toch, Corona...wanneer donder je eens op. Je maakt ons allemaal ongelukkig. De winkeliers en de kopers.
Wanneer mogen we weer los?
22 Maart 2021
Maandag, mijn hulp is er en we hebben elkaar weer veel te vertellen. Zij is eentje van het echte schoonmaakwerk en ik zie er zo tegenop. Dat kan nog wel, als het weer buiten wat warmer is.
Ik schijn iedere nacht onrustig te zijn, mijn bed is ‘s morgens een puinhoop en ..... ik ben onschuldig.
We hebben de koffie er alweer in en vanmiddag zou ik graag even naar Dirk willen. Dirk van der Broek ofzo. Die heeft heerlijke kleine mueslibroodjes, mooi klein en net genoeg voor mij.
Ronald gaat vanmiddag naar Anne en brengt de was hier, dus zie ik hem nog even, dat is fijn. Vorige week is onze woensdag niet gelukt. Deze week hopelijk wel weer. Johanna was jarig.
Voor hem hoop ik, dat Johanna meegaat en zo niet, misschien mag ik dan mee en loop terug. Anne heeft mij gisteren nog gezien en hij was weer een stuk ontspannender.
Dan kan ik beter woensdag gaan, een beetje verdelen.
Hoe ik erin sta? Als het Anne goed gaat, ben ik ook goed. Heeft Anne probleempjes, wil ik het oplossen. Dat gaat dus niet, maar wil ik wel vaker naar hem toe.
Het/hij blijft mijn zorgenkindje.
FrAn
No comments:
Post a Comment