Zomaar een dag...

 30 Juli 2023

Niet echt fit pakte ik me toch tesamen en zei tegen mezelf: "Als je het niet probeert, zal je niet weten of het je lukt..".

En ging ik op weg naar de supermarkt. 

Het is me gelukt, maar oh oh oh, wat was het benauwd. Onweer op komst. 

Terug besloot ik de kortste weg te nemen, de weg door het bos langs het speelweiland. 

Een groepje jongens van, ik schat, 14 jaar, iets jonger misschien. 

Ze hadden het druk met praten en ik viel hen op en ik reageerde  met een: "Dag jongens"...In koor zeiden ze me vriendelijk dag en liep ik door. 

Ineens fietste een van de knapen me voorbij en ik zeg: "Mooie fiets heb jij..". Dankuwel en ik vind uw rollator heel mooi". Van binnen geniet ik dan en loop door. 

Vraagt het ventje me te stoppen want achter mij zou een kunstje tot uitvoer worden gebracht. Ik stop en kijk om. 

Het kunstje was al gedaan en ik laat mijn teleurstelling merken. Zonder te twijfelen zal een der jongens een nieuwe poging doen en ik blijf vol verwachting staan. 

Gaat me dat joch achterover over de kop! Ik voelde even angst, maar dat was overbodig. 

Zonder moeite maakte de knul een sprong achterover en belandde weer op de grond. 

GEWELDIG...Ik denk niet na en begin te klappen, waarop ze allen volgden. PRACHTIG!

Het maakte mijn dag goed. Ik zwaaide nog even en probeerde mijn weg te volgen. 

Ze fietsten met z'n allen langs mij en riepen super vrolijk: "Dag mevrouw, plezierige wandeling...". Of iets in die strekking. 

Ze gingen rechtsaf en ik vervolgde mijn weg links. Dit alles voelde ZO GOED voor mij, dat ik vergat, dat ik deze middag zo akelig vond. 

Fitter werd ik er niet van, maar zo blij. Dankjewel jongens. 

Nog even gezwaaid en ging met een goed gevoel richting mijn huis. 

Dit moet ik even delen. Zo kan het ook...

èFVé

Tygo en Bayo

17 Juli 2023

Tygo en Bayo.

Doordat ik mijn man bezoek in Kloosterakker loop ik vaak langs Groenrijk naar huis. De weg is glad/vlak, hoe je het maar wilt noemen, dus met de rollator....een juweeltje.

Maar even vaak kom ik er juweeltjes tegen, zo ook deze keer.

Een jongeman Tygo genaamd, liep met zijn mooie ....Herder voor een toiletgang en wel met zijn ...fantastische... mooie ....Herder.

Sorry, ik vergeet snel namen, zo ook deze keer.

Maar ik was zo brutaal het gesprek aan te gaan en te gaan vragen, hoe zijn hond heette en uiteindelijk beloofde hij mij een foto te sturen van Bayo zonder zijn baasje Tygo.

Dat was niet alles. Ik hoorde, dat hij hele mooie grote poezen had, waar helaas eentje was overleden.

Ik werd helemaal warm van binnen...poezen? 

Ik ben dol op poezen en hij beloofde me een foto of meerdere te sturen.

Hij vertelde er nog bij, dat al zijn dieren een Y in hun naam verborgen hadden.

 Een leuk idee. Ik ken de namen nog niet, maar de foto’s zijn het resultaat van een prettig gesprek. Zomaar vlakbij Groenland op het fietspad.

De hele weg met groen gras langs het fietspad, wat iedere dag wel weer een soort WC is voor de hondengangen.

Ik zie ze dagelijks, maar pik wel de mooiste eruit.

Dankjewel Tygo.

Deze blog zal ik je sturen, maar dat kan nog even duren.

Mijn hulp- en toevertrouwde dame woont in Australië en is nu niet thuis. Maar heus, ze is bijna onderweg en er zijn al een paar blogs in te halen.

Geduld is een goede zaak.

XXX èFVé

 

Zo mooi...

17 Juli 2023

Iets dat ik heel graag wil melden. 

Een kunststuk, gemaakt door mijn dochter, mat als titel ...Ode aan de Vrouw...

Het heeft weinig of geen tekst nodig, alleen de foto’s zijn genoeg. Dit alles gemaakt van oud speelgoed, maar wel met een betekenis. 

Hier eerst de foto, zo het was in eerste instantie:

Daarna de foto met de voorkant verzilverd.

En tot slot de achterkant, waarop ik vooral heel trots ben, de hoofdletter F van ... Froukje.

Welke Moeder zou daar geen speciaal gevoel bij krijgen?

Liefje, ik vind ‘m geweldig en hoop ooit, dat ik ‘m hier mag hebben, maar moet toegeven, het heeft bij jou een prachtig plekje.

D A N K J E W E L, liefs, van je mam.