Zomaar een dag...

 30 Juli 2023

Niet echt fit pakte ik me toch tesamen en zei tegen mezelf: "Als je het niet probeert, zal je niet weten of het je lukt..".

En ging ik op weg naar de supermarkt. 

Het is me gelukt, maar oh oh oh, wat was het benauwd. Onweer op komst. 

Terug besloot ik de kortste weg te nemen, de weg door het bos langs het speelweiland. 

Een groepje jongens van, ik schat, 14 jaar, iets jonger misschien. 

Ze hadden het druk met praten en ik viel hen op en ik reageerde  met een: "Dag jongens"...In koor zeiden ze me vriendelijk dag en liep ik door. 

Ineens fietste een van de knapen me voorbij en ik zeg: "Mooie fiets heb jij..". Dankuwel en ik vind uw rollator heel mooi". Van binnen geniet ik dan en loop door. 

Vraagt het ventje me te stoppen want achter mij zou een kunstje tot uitvoer worden gebracht. Ik stop en kijk om. 

Het kunstje was al gedaan en ik laat mijn teleurstelling merken. Zonder te twijfelen zal een der jongens een nieuwe poging doen en ik blijf vol verwachting staan. 

Gaat me dat joch achterover over de kop! Ik voelde even angst, maar dat was overbodig. 

Zonder moeite maakte de knul een sprong achterover en belandde weer op de grond. 

GEWELDIG...Ik denk niet na en begin te klappen, waarop ze allen volgden. PRACHTIG!

Het maakte mijn dag goed. Ik zwaaide nog even en probeerde mijn weg te volgen. 

Ze fietsten met z'n allen langs mij en riepen super vrolijk: "Dag mevrouw, plezierige wandeling...". Of iets in die strekking. 

Ze gingen rechtsaf en ik vervolgde mijn weg links. Dit alles voelde ZO GOED voor mij, dat ik vergat, dat ik deze middag zo akelig vond. 

Fitter werd ik er niet van, maar zo blij. Dankjewel jongens. 

Nog even gezwaaid en ging met een goed gevoel richting mijn huis. 

Dit moet ik even delen. Zo kan het ook...

èFVé