Mens en dier...

18 Juli 2023

Héél héél lang geleden had ik een breivriendin. Eigenlijk had Anne, mijn man, voor die hem nog niet kennen van naam, had een vriend via contacten over en weer met Garage VW.

Een keer ging ik met Anne naar die garage in Borger, ontmoette de mevrouw en je raad het al, we werden vriendinnen.

Waren beiden verknocht aan breien en hadden zodoende leuke ervaringen over en weer.

Ik weet nog, dat ze een hond hadden, een Bouvier, al erg oud met een speciaal geurtje. Ik ben niet dol op speciale geurtjes, vooral van honden niet. 

Ik heb hem dan ook nooit de aandacht gegeven, die hij misschien wel zou hebben verdiend.

 

De hond bleek oud en ging redelijk snel, nadat de breivriendinnen elkaar gevonden hadden, hemelen en na verloop van tijd kwam er een nieuwe hond, Lesley genaamd.

Een mooie Herdershond. Jonge beesten trekken toch altijd meer aandacht en ik kon er dan ook niet omheen, hem die aandacht te geven. Ik geloof trouwens, dat hij een meisje was.

Onze breicontacten bleven en steeds zag ik Lesley en hij mij. Steeds toonde hij/zij meer interesse en ik kon er niet onderuit, kon het niet negeren.

Ik weet, ze zijn het niet, allebei, zo jammer dat mij een foto ontbreekt. Maar het was niet in die tijd normaal om foto’s te maken.

Ik ging van dat beest houden en hij van mij. Het breien ging gewoon door...

Ooit nam ik hem wat lekkers mee, hij mocht gelijk er wat van hebben en ik, sufferd die ik was, ging naar hem toe en wilde vragen, of het lekker was en Lesley begon gevaarlijk te grommen.

Ik heb hem nooit meer iets mee genomen. 

Maar we bleven van elkaar houden.

Een keer hadden we weer zo’n brei sessie en na onze ontmoeting, Lesley was als eerste, gingen we voor wat beweging van de hond wandelen in een strook bos vlak bij hen.

Wij hielden het pratende en Lesley rende om ons heen, tussen ons door en ging weer spelen.

Niet veel later kwam hij/zij aangerend en wilde weer tussen ons door en dat werd even eng. Hij bleek een enorme tak te hebben gevonden, had ‘m dwars in de bek en zo probeerde hij in volle vaart tussen ons door te rennen. Ik hoor ons nog gillen. Ik geloof, we zijn niet gevallen, maar dat was me toch een optater.

Lesley was de onschuld zelve en na gelachen te hebben, maakten we onze wandeling af. Speelkwartier was voorbij, WC-gang voor Lesley ook en weer naar huis.

Lesley werd ouder, maar niet rustiger.

De familie wilde een ander huis laten bouwen op de plaats van die, waar ze woonden.

Er kwamen twee stacaravans en ook toen kwam ik met breitas en al op visite. Lesley sliep, lag op de schoot van zijn baasje en na een kopje thee moest de baas weer werken en legde voorzichtig die inmiddels grote hond op zijn stoel. Lesley heeft er weinig van gemerkt.

Tussen hem en mij zat een salontafel, daar was mijn stoel met mij erin uiteraard.

Lesley werd wakker, keek rond, zag mij en jankend sprong hij van zijn stoel over de tafel, zo in mijn armen.

Leuk, erg leuk, ware het niet, dat de stoel het extra gewicht niet aankon en achterover ging, samen met mij en Lesley. Wat heb ik gegild. Zoooooooo blij was hij/zij mij te zien. Ik heb met hem geknuffeld tot we onze rust terug gevonden hadden.

Ik was enorm verbaasd en vroeg mijn breivriendin, hoe dit kon gebeuren.

Zij kwam met de oplossing. Zij had hem heel opgewonden verteld dat Froukje kwam en Lesley was daar zo mee bezig. Ze had ‘m dus zo wild gemaakt. Zijn baasje had ‘m weer rust gegeven, door hem op zijn schoot te laten slapen.

Ik vergeet het nooit weer.

Lesley werd ouder, wij ook, maar Lesley werd ziek en zieker en toen kreeg ik een telefoontje van mijn breivriendin. Ze klonk zo anders, ik voelde, dat er iets ergs was.

Ze vertelde, dat Lesley was gaan hemelen en dat ik daar vast heel verdrietig van zou zijn.

Ik weet niet meer, hoe ik reageerde, maar was behoorlijk van slag.

Ik nam voor, nooit weer zo dol op een hond te gaan worden en dat heb ik tot nu toe vol gehouden. Oké, sommige zijn lief, meer dan lief, maar verder gaat het niet.

Na Lesley kregen ze weer een nieuwe herdershond, maar nee, ik niet weer en werd het een normaal mens en dier begrip.

Zover kan het dus gaan, de liefde tussen mens en dier.

Ik voel het nog...

èFVé