Gouden taxi...

15 March 2024

De taxi is goud waard.

Gisteren was het weer zo'n middag - 2 uur was the planning, het liep heel goed, 2 uur ging ik. 

Deze keer was het Natalie die me haalde en onderweg pikten we nog iemand op. Toevallig kom ik deze mevrouw bijna alle keren tegen in de taxi en we leren elkaar steeds beter kennen. 

Een heel mooi mensje met prachtige bruine ogen. Ook met rollator. Maar, ik heb altijd plannen, dus alleen de taxi doen we samen. 

Deze keer sprak ik in de stad af met kleindochter Anouk en het werd een tof zamenzijn. 

We kochten voor haar een horloge, ze was er blij mee, nog voor haar verjaardag.

Ik bracht haar naar de winkel waar ze vrijwilligerswerk doet. Kleding...mooie kleding, niet nieuw. 

Gelijk zag ik natuurlijk iets, wat ik broodnodig had en Anouk hielp me met vallen en opstaan. Grapje, het lukte goed, maar de prachtige, pauwblauwe broek was te wijd bij mijn bovenbenen, billen zogezegd. Zooooo jaamerrrr...

Ik raad het iedere dame even aan bij fa. Pluim een kijkje te gaan nemen. De moeite waard. 

Anouk en de dame in de winkel gegroet en daar ging ik weer. Verder de hort op. 

Nog even rondgesneupt in de Oudestraat en Scapino naar de rode schoenen gezochte. Niks natuurlijk. 

Maar ik ben een volhouder, ik blijf kijken in alle zaken. Inmiddels was er alweer tijd voorbij gevlogen en ging ik de boodschappen halen bij Dirk v.d. Broek. 

Ik mag alvast korting vragen na deze reclame. Ik kom er graag. Alles gekocht wat ik nodig was, verder geen bekenden gezien. Maar dat kan gauw. Als ik echt mensen wil herkennen, moeten ze even blijven stilstaan, want echt, ik herken niemand...

Reageer alleen op mijn naam en...die is niet genoemd. Op naar de Hema, daar begint mijn benenwerk en eindigt het ook. Het duurde niet lang, daar kwam mijn reisgenootje ook alweer aan en teutten we de tijd weer aan elkaar. 

Voor we het wisten waren we weer thuis en dan plof ik in mijn luie stoel en ben blij dat ik mijn eten al had voorbereid. 

Wat heel gezellig is, ik deel met een buurvrouw/vriendin nogal eens een hapje. Niks op de weegschaal, maar voor alleen eten koken wordt vaak teveel. Gelukkig genieten we er beiden erg van en ook leren zelfs van elkaar, wat lekker is en waar het te koop is. 

Of ik me weleens verveel? Ben je gek, ik kom tijd tekort. Bovendien was het een prachtige zonnige middag. 

En Anouk...we doen het nog eens over? De armbandjes houd je tegoed. Knuffels voor jouw, groetjes voor de dame van de thee..

Over en uit...

XXX FV