Vandaag en gisteren...

28 Juli 2022

Gisteren was ook een alles behalve normale dag, die zit achter ons.

Vandaag is een nieuwe dag en daar ga ik even over schrijven.

In alle rust opgestaan, nog appjes beantwoord en nieuwe ingevoerd.

Voor de middag waren er nieuwe plannen. Op mijn driewielfiets naar Anne.

Zo gezegd zo gedaan. Met een beetje tegenzin verlaat ik dit huis, stap op mijn driewieler en ga heeeeeeeel voorzichtig de afrit af.

Ik mag hopen, dat niemand het gezien heeft, want de angst straalde er vanaf.

Richting de Vaart en ik had het weer te pakken. Zulke geplaveide wegen? Kom maar op. Het liep als een driewieler hoort te gaan.

Toen naar Anne. Net als altijd zit hij weer naast zijn vriendin Sonja en .... hij slaapt. Slechte nacht gehad? Wie zal het zeggen.

Het gaat steeds niet zo goed met mijn zorgenkind.

Ik maak hem wakker en hij veert op, zo te zien heeft hij er zin in/aan.

Samen verblijven we maar net in zijn kamer of hij moet hoesten en krijgt, zo ik dacht, slijm in zijn mond en hij gebaart, dat het niet goed gaat.

Ik breng hem naar het toilet en hij moet enorm spugen. Dus weer mis, terwijl, als ik bel, goeie berichten krijg.

Ik vraag het Nicky, een stageloopster en zij dacht ook, dat hij de nacht goed was doorgekomen. We laten het maar zo.

Wel wijst zij mij erop, dat op de stoel onder de tafel een bak staat om spuug in op te vangen.

Ik had Anne er al naar gevraagd, hij had heel andere gegevens gegeven.

Dommerd die ik ben, hij verzint immers alles ter plekke.

Nicky zal het doorgeven en ik krijg Anne weer in zijn luie stoel en ook het voetenbankje erbij. Hij valt gelijk in slaap.

Was het een goeie nacht? Ik ga twijfelen.

Ik blijf zitten tot ik er ongeveer anderhalf uur ben geweest en word ook al slaperig.

Anne wordt wakker van mij en we overleggen.

Hij vraagt nog even, waar ik woon en ik vertel hem dat.

Breng hem inmiddels weer naar de huiskamer en dan zit er ene Aly.

Ook haar ken ik niet, dus doe weer mijn verhaal. Alles zal genoteerd worden. Wel doen hé?

Ik laat het los, ga naar de lift, kijk nog, geen Anne voor het raam.

Beneden gekomen, samen met een dame met de fiets, niet fietsend in de lift natuurlijk. Dat zou je bijna kunnen denken.

Beneden nog even een gesprek met een man en vrouw, wachtend op iemand die hen komt halen en ik vertel, dat ik boodschappen ga doen en wijs op mijn fiets, dat dat de mijne is en ik zo terug ben.

Ik was zo terug, mijn rollator missend, dus de boodschappen in een doosje en zo kom ik toch heel over en doe de handel in de fietstas.

De meneer helpt me de deur open te houden, want dat is en blijft een toer met die enorme driewieler.

Ik ga naar buiten, groet de mensjes en fiets naar huis.

Dit is de eerste tocht zonder gebreken geweest. Ik moet nog aan bepaalde geluiden wennen, ik houd het in de gaten.

En nu koken, Froukje. Bloemkool deze keer, met aardappelen, gehaktbal en jus.

Weer voor twee dagen. Misschien komt Annie toevallig langs, of Aukje. Zou ook wel heel toevallig zijn.

Achteraf was gisteren een moeilijker dag, maar die houd ik voor me.

Vandaag is vandaag en dit moest ik even kwijt. 

Hoe gaat het nu verder met Anne? Hij is al zo’n poos van slag.

Niet klagen, maar dragen? Morgen maar weer bellen.

èFVé