De verzopen kat...

Assen, 31 Juli 2022

De verzopen kat.

Vandaag zelfs met regen op de radar naar Anne gegaan. Ik dacht het goed uitgerekend te hebben, wilde niemand lastigvallen, maar helaas.

Iedereen heeft zo z’n of haar zondagse plannen.

Onderweg ernaartoe geen mens/dier tegen gekomen, logisch, maar ik stapte dapper voort.

Op de Vierakkers waren de dames Gea en Anja super-lief en kregen we thee met een gevuld koekje.

Anne was erg goed vanmiddag, we konden over van alles praten, maar vraag me niet, wat er bedoeld werd, voor mij abracadabra. Maarrr we hadden het goed samen.

Hij woonde er prima, sliep er goed, het eten was lekker. Zelden zulke goeie berichten gehoord uit Anne’s mond. Ik ben tevreden.

Ben er ruim een uur geweest, wilde nog naar de Lidl en alles was goed, wat ik wilde.

Nog snel de post mee en een knuffel, Anne zijn lievelingsafscheid en ging hij keurig weer naar de huiskamer.

Ik denk Sonja, mede cliënt, zat al op hem te wachten, knikte naar mij.

Vriendin Biena was er niet, maar is vaak in de weekenden naar haar familie.

Goed verhaal? Ja, goed verhaal. De Lidl was ook niet druk bezocht, dus gekocht, wat ik dacht nodig te hebben en terug naar huis.

Anderhalve kilometer gegaan en nu opnieuw anderhalve kilometer te gaan.

Maar, wat volgens de buienradar zou moeten kloppen, klopte niet. De regen kwam, ging en kwam in meervoud terug en als een verzopen kat haalde ik één der Viaducten en nog twee fietsers, ook behoorlijk nat.

Wat ze niet hadden moeten doen, ze vroegen me de weg.

Via een beeld op de telefoon volgden we, waar ze langs zouden moeten en wat ik dacht, dat het zou moeten zijn, die kant heb ik hen opgestuurd.

Wel met de mededeling: “Als ik het goed heb, herinner me, maar zit ik fout, vergeet me”. 

Lachend verlieten we elkaar en ik hoop van harte, dat het goed was, wat ik hen verkondigde.

Dit was mijn middag en ik ben blij weer thuis te zijn. Voor drie uur op pad gegaan en vijf uur weer thuis. Doorweekt, dat wel.

Even drogen en ik ben weer het dametje.

èFVé