25 November 2020
In het verleden kocht ik een fiets over van de moeder van een vriendin.
Een klein fietsje.
De grootte van de fiets deed onze kleindochter, ongeveer 12 jaar, denken aan haar fietsje en ze riep: “Oma heeft een kinderfiets”.
En voor de tweede keer koopt deze oma wéér een kinderfiets. Ik zit bijna boven op m’n fietstas. Maar als ik wil blijven fietsen, zal ik het me zo gemakkelijk mogelijk moeten maken.
Toch moest ik even aan dat leuke kleine meisje denken, mijn kleindochter. Inmiddels is ze al een grote meid.
Nog vergeten te melden, kreeg bij de aankoop van de fiets een prachtige bos bloemen. Zo komt Froukje Splinter door de winter.
Vanmiddag op de nieuwe fiets naar Anne. Het is even weer wennen hoor, het is alsof ik een computer aan het stuur heb.
Ben ik altijd wat angstig voor, bang, dat ik iets fout doe.
Het fietsen was geweldig en bij Anne aangekomen was het niet zo moeilijk
hem mee te lokken voor een wandeling.
Zelfs Luik-Bastenaken-Luik gefietst met succes. Dat is dan een goed voorbeeld. Ook nog een bergetappe in Frankrijk.
Dus al snel gingen we richting mijn fiets. De kleur viel hem tegen, maar vond wel, dat ik een nieuwe fiets moest hebben, dus duidelijk een akkoord.
Een leuk wandelingetje daarna kon nog net, de zon was al rap verdwenen en tevreden gingen we weer naar zijn kamer.
Niet lang daarna vond hij het tijd voor mij om te gaan, het zou snel donker worden vandaag en zodoende kon ik even een boodschap doen.
Iets na vijf uur arriveerde Ronald, zoals iedere week en hij is nog maar net foetsie. Kwart na zes. Het is altijd beren-gezellig en alles komt aan bod.
Nu ga ik mij nog even wat lekkers koken, deze keer met spekjes.
De laatste keer, beloofd, ze zijn inderdaad te vet, maar weggooien terwijl ik het ook nog eens heerlijk vind? Nee toch?
Dit is het weer voor vandaag, met vriendelijke groeten....
FrAn
No comments:
Post a Comment