Gisteren en vandaag...

8 November 2019

Gisteren kregen we visite van een aardige mevrouw.

Zij probeert voor ons/Anne een tuinman te vinden, die Anne gaat helpen de tuin winterklaar te maken. De tuin is nu niet om aan te zien.

Het kostte enige moeite om Anne zover te krijgen, iemand toe te laten in zijn denken en doen. Het liefst blijft hij alles zelf doen. Geeft het weer de schuld of tijdgebrek. Hij kan nog niet aanvaarden, dat het hem werkelijk niet meer lukt of gaat lukken.

Gelukkig kwam er een heel aardige mevrouw, Ina genaamd. Zij begreep de situatie helemaal, het werd zelfs super-gezellig. Ze mag weerkomen. We wachten met nieuwsgierigheid af of iemand zich geroepen voelt om mijn bijna 88 jarige man een handje te helpen met de tuin.

Voor z’n spierziekte proberen we te blijven lopen, maar gisteren was buienradar ons niet goed van dienst.

We hebben het niet aangedurfd. 

Sinds onze dochter me heeft voorzien van die dienst, kijk ik altijd alvorens we de kuierlatten onder doen.

Gisteren is dus niet gelukt. Toch verliep de dag op rolletjes en ‘s avonds kwam er nog afleiding. Onze zoon en z’n vrouw en zelfs onze kleinzoon kwamen ons visiteren.

Dat was fijn. Geen moeilijkheden verder die dag en voor je het dan weet, is de nacht daar. Ook die verliep vlekkeloos. 

Uitgerust stonden we dus op en dan is het altijd weer heel rustig beginnen, dingen vaker uitleggen, alsof het de eerste keer is en net toen we klaar waren en in de wachthouding zouden gaan zitten voor het busje, kwam het als geroepen.

Even snel handelen, Anne is dan altijd supersnel, niemand mag op hem wachten, snel door de kou, nog een smok en daaaag Anne.

Dus...mijn Anne is weer op weg naar de Vierackers, op weg naar z’n vrienden en vriendinnen en mij staat iets leuks te wachten.

Ik heb een afspraak met onze kleinzoon.

Ik ben niet ontevreden over gisteren en tot nu toe ook niet over vandaag. Alles loopt gelikt.

Vrijheid......blijheid voor iedereen.

FRAN