Zondag? Nee.....

17 November 2019

Na de zaterdag komt....de zondag, juist.

Als we ‘s avonds naar bed gaan, vertel ik altijd aan Anne wat de volgende dag zal zijn. Niet dat het helpt, maar proberen mag. De krant komt en dan leest hij het. Anne slaapt beneden, dus heeft de krant het eerst. Voor half vijf ligt ie in de bus.

En Anne z’n hondje is net zo lastig als die van mij, dus ziet de krant in de bus hangen. 

Pik...ik heb je.

Maar na de zaterdag de zondag? Oh nee. ‘s Avonds, als ik hem toestop in z’n bed in de kamer, vertel ik, dat het de volgende morgen zondag is, ik even langer mag blijven liggen en of hij het ermee eens is. Jazeker, hij is het ermee eens.

Lukt dat? Welnee, meestal spookt hij alweer vroeg door de beneden-verdieping en probeer ik toch wat langer te kunnen liggen.

Vanmorgen werd het Anne te gek. Onder aan de trap roept hij: “Froukje, ben je ziek? “.

Op zich heel lief en moet ik er ook om lachen. Het is dan goed acht uur. Dan ben ik op normale dagen altijd beneden, vandaar.

Ik roep terug: “Het is ZONDAG, Anne”. “Nee hoor”, roept Anne terug, “dat was gisteren”.

Ik denk na.... Anne wacht niet langer en zegt: “De krant is er al”. Dat bedenkt hij dus ter plekke, er is geen krant op zondag. Dus ik zeg: “Nee Anne, geen krant vandaag, niet op zondag”.

Anne voelt zich waarschijnlijk gepakt en verdwijnt naar de kamer. Ik blijf nog even nadenken en kan niet anders dan glimlachen. Weer niet gelukt, maar het is goed zo. Bijna een uur later dan normaal ( 7.15 uur), dus goed acht uur ga ik naar beneden en tot mijn verbazing ligt Anne weer in bed.

Weer moet ik lachen, wat een type. Mijn Anne. 

Ik maak alles voor de wasbeurt klaar en roep hem en onze dag is begonnen. Het ontbijt en pillen, overal is aan gedacht en zitten we samen aan het ontbijt. Nadien wil ik me graag douchen, maar door eigen schuld lukt dat nog steeds niet naar behoren.

Zo begint onze zondag, ik doe de donkere was in de machine en gebruiken we ons ontbijt met alles erop en eraan.

Het is ZONdag lieve mensen en hij schijnt...

Inmiddels hangt de was, de andere wacht op bed om opgevouwen te worden.

Straks dan maar. Vorige keer m’n rug over belast, nu dus meer nadenken.

Vanavond voor het naar bed gaan kan het ook nog, kan ik daarna gelijk liggen.

Onze koffie met koek is naar binnen gewerkt en ik tik naar waarheid dit verhaaltje.

Even een lunch gebruiken met Anne en daarna wandelen?

Anne vindt het koud, ik ook, maar....wandelen moet.

FRAN