Griepspuit

19 November 2019

De griepspuit is weer aan de beurt, of liever gezegd, wij zijn aan de beurt voor de griepspuit.

Het fijne is, onze zoon heet, net als wij, van der Meulen en moet ook deze dag en bood ons aan met hem te gaan. 

Helemaal goed, hoef ik nergens aan te denken.

Vandaag belde Nellie, onze doktersassistente, met de vraag of zij Anne weer zou moeten prikken, zodat wij geen bijzondere dingen hoeven te regelen.

Heel lief, maar ik vertelde haar, dat mijn Anne kan lopen als een Kieviet. Achteraf denk ik, wel achter de rollator, een Kieviet achter een rollator, maar dat ziet ze dan wel.

Ik zeg: “Nellie, we komen er gemakkelijk dit jaar en ik zal je een kushandje bezorgen”. Was ze wel mee ingenomen, of ..... ze vindt me stapelgek, alles is mogelijk. Tot dan Nellie.

Er komt nog even een vervolg.

De nacht was slecht....Anne hoestte erg en ook was ie kort van adem.

De griepspuit heb ik dus afgezegd, die van mij ook, want....ik mag Anne niet alleen thuis laten en zo snel iemand te vinden, die in de late middag hier even wil oppassen?

Onmogelijk. Nu maar hopen, dat de assistente van de arts, Nellie genaamd, ook mij thuis wil prikken.

Anne is wel naar de Vierackers gegaan, hij is er graag en volgens mij bij de dames ook geliefd. Ik heb hen al op de hoogte gebracht.

Zo snel alles kan veranderen. Ik slaak een diepe zucht.

Een zware nacht doet veel met oudere mensen...

FRAN