7 Mei 2020
Met een
prachtige ochtendstond heeft goud in de mond begint deze dag. Niks geen
moeilijkheden, wat een verwennerij.
Jammer
dat I care pas half elf Anne komt wassen, dan is de ochtend bijna alweer
voorbij.
Dan is er
een gezegde: “Je kunt niet alles hebben”, maar krijgen wel, is mijn antwoord.
Pauline
kwam Anne wassen en onderwijl kreeg ik een fantastisch telefoontje.
Anneke
van de Vierackers belde en bracht groots nieuws. Liesbeth komt aanstaande
maandag Anne een poos vermaken en ik mag wieberen (fietsen, boodschappen doen,
alles wat ik zou willen).
Wat een
fijne gedachten. Scheelt onze dochter ook een hoop werk.
Wel
jammer zou zijn, dat we Sonja dan niet meer zullen zien, dat kan toch niet? In
de tehuizen mogen de mensen hun kinderen weer ontvangen en wij ineens niet
meer?
Ik ben
blij, maar ook verdrietig als dat laatste zo zou gaan.
Even
ademhalen en weer doorgaan.
Mooi weer
vandaag, niet meer nadenken. De was draait en vanmiddag zijn we weer
voortvluchtig. Het was een goeie nacht, ik voel me fit en Anne oogt ook fit.
Ik
ben weer Froukje 1 en ben geknuffeld.
Doré
kwam, zag en overwon, mocht ook weer. De Fysio’s mogen weer los. Zo fijn om
haar weer te zien en te horen. Tot volgende week.
Ons
broodje zit erin, een kopje soep erbij. Even was ophangen, daarna even rusten
en dan lopen we onze voeten/benen onder ons gat vandaan.
Ik voel
me nog niet helemaal blij, maar ik ben de baas, dus laat m’n blijheid komen.
Wie weet, wat we allemaal weer onderweg beleven....
Ach, echt
beleven, we tippelen er wat aan af, moe maar voldaan thuis gekomen. Zelfs nog
even vuilniszakken gehaald. En jif/cif, was namelijk op.
Anne zou
graag een bak ijs mee naar huis nemen. Ik denk niet, dat we dat bevroren thuis
krijgen, dus niet gedaan. Jammer, maar helaas.
Froukje
gaat eten koken, deze keer worteltjes, aardappelen en karbonade. Wie doet je
wat.
FRAN
No comments:
Post a Comment