Foute start en verder een prima vervolg...

2 Mei 2020

Vanmorgen was Anne al vroeg zich aan het scheren en druk met water in de weer. Ik probeerde er niet aan toe te geven en mijn wekker in acht te nemen.

Eindelijk ging de wekker en ik maak me klaar voor de start. Kom beneden, zit Anne met de jas aan. Er gaan allerlei gedachten door me heen, maar reageer niet goed op deze aanblik.

Anne boos, ik, niet wetend hoe dit te herstellen, ga naar de WC.

De klad zit er al in. Froukje, Froukje, waarom nu zo te reageren, de man is niet een normaal baasje. Ik weet het, maar schrik van mezelf, hoe snel ik oordeel. Ik dacht even, dat ie wilde ontsnappen.

Hij voelt zich koud, de verwarming staat op 20 graden. Volgens Anne is dat maar een getal aan de muur.

We ontbijten in alle stilte, medicijnen zitten erin.

Enfin, we zijn een poos verder, de radio is aan, het fotolijstje geeft leuke foto’s, de krant is er en Anne valt in slaap.

Dus...voor mij een nieuwe kans? We proberen het opnieuw. Ene Linda komt Anne wassen, ik heb er geen gezicht bij. Misschien was ze hier eerder, dan al wel lang geleden.

We wachten af, ik maak snel m’n bed op, werp nog een blik in de spiegel en ga met een ander gevoel naar beneden, alsof de dag nu pas begint.

Altijd een tijd om opnieuw te beginnen, toch? Ik maak eerst de puzzel.

Die is gereed, de was-juffrouw is geweest. Een nieuwe deze keer, een nog jonge vrouw, die zich een flexer noemt. 

Misschien schrijf ik het verkeerd, dat zal haar niet boeien, denk ik.

We zitten midden in ons koffie-uurtje en genieten er nog even van. Radio aan. Eigenlijk snap ik niet, dat ik ooit zonder kon, zo gezellig.

Vandaag genoten van Supertramp en door Neef Gerrit-Jan nog meerdere muziek toegestuurd gekregen, waarvoor mijn hartelijke dank. Familie, altijd fijn om te hebben.

Nu gaan we lunchen om daarna een wandelingetje te proberen.

Deze lunch leek me wel lekker, maar helaas niet te realiseren.

Een simpel broodje met geitenkaas en een cracker met kaas was mijn deel. Anne had salami op brood, kaas en jam tussen de krentenbol.

We wilden wandelen, maar het weer verandert per minuut.

Ik bedacht, dat Anne wel mocht gaan kleuren. Samen hebben we een prachtige plaat uitgezocht.

Ik vond de vlinder nog mooier, Anne is de baas. Hij is in ieder geval weer bezig en kon ik dit verhaal afmaken.

Ik denk nog even na over ons zaterdagsmaal, maar kan niks verzinnen. Straks nog maar even m’n hersenen pijnigen.

Misschien helpt het.

Een soepje heb ik bedacht. Ik heb nog shoarmavlees en daar kun je zo’n lekker soepje van koken. Verder zou ik het niet weten. Of een opwarmertje pasta. Ik laat Anne kiezen.

En daarna zit deze dag er weer helemaal op...

Maar....we hebben gewandeld en wel een best eind. Hier vandaan richting het Lariks-bos en dan erdoor en via het Teer-pad richting de Lange Dijk en zo via de Vaart weer richting ons huis.

En .... de sokken erin.

Weer thuis en dan is er thee met een koekje.

Tot morgen, hier stopt het.

FRAN