30 Mei 2020
Met de zon hoog aan de hemel en fluitende vogeltjes sta ik op.
Had al wat extra tijd genomen, zo kan ie wel weer.
Even wat zomers aangetrokken, ook daar word ik vrolijk van. Snel naar beneden.
Anne ligt nog in diepe slaap. Even schrik ik dan, dit komt zelden voor, z’n
ademhaling is duidelijk zichtbaar, dus weg schrik.
Op m’n tenen sluip ik door het huis, dek de tafel en ben nu weer boven.
Zo ongelijk. Gistermorgen sjouwde hij al voor zes uur door de keet en
was heel laat gaan slapen. Wat een zegen, zo’n nacht er achteraan.
Straks komt iemand van I care Anne wassen, ik zal ‘m nu toch moeten
wekken.
Met een goed gevoel loop ik de trap af en ga ‘m wekken met een knuffel.
Afgesproken.
Alvast fijne Pinksterdagen, voor ik het vergeet.
Alles gaat/loopt op rolletjes. We zijn alweer uren later. Anne heeft de
was-beurt doorstaan.
Ina was de gelukkige. Vriend Henk uit Australië heeft
gebeld. We aten gebakken koekjes bij de koffie van Jeanette.
Het leven is zo gek nog niet en bovenal, Anne doet het heel goed. Fit en
vrij is ie alweer aan het gardening (tuinieren).
Laat ik dan ook lief zijn en bak een hamburger op brood tussen de
middag.
Deze wordt het, ooit aten we dat ook in Portugal, misschien ietsje
anders, maar toch......
Een goed idee is het halve werk.
Dat zal lekker smaken? Hap hap hap.
Hoe goed ik probeerde Portugese koks na te doen, de hamburgers waren te
dik en beide eieren, ieder eentje, vielen er vanaf.
Ik heb er foto’s van gemaakt en naar hier verzonden, maar tot op heden
zijn ze niet binnen gekomen. Niet dat het wat zal hinderen, want ze waren verre
van mooi.
Ze smaakten goed en daar ging het om. Ik wilde zo graag het
Portugal-gevoel weer naar boven halen. We zijn er wel 25 jaren lang met de
caravan naar toe gereisd. Ik noemde het ons tweede Vaderland.
Uiteindelijk kwamen ze binnen, de mislukte lekkernij.
Pas nog naar het Larix-bosje gelopen en kwamen onze ex-buurvrouw Aukje
met onze (ex)klusjesman tegen. De Corona hield ons ver van elkaar, toch even
een woordenwisseling. Het gaat hen goed, ons dus ook.
Voor nu vind ik het genoeg, de keuken is warm, warmer, heetst. Daarna
zit ik en komt me niet veel meer uit m’n handen, dus zeg maar dag met je handje
Mijn gevoel van en over deze dag is nog steeds een goed gevoel.
Goed hé?
Zo kan het dus ook...
FrAn
No comments:
Post a Comment