Iedere dag opnieuw beginnen...

6 Mei 2020

Iedere dag opnieuw beginnen...

Toch is er iets over gebleven van gisteravond, Anne wil geen goedemorgen-knuffel.

Ik probeer te bedenken welke Froukje ik ben, dan kan ik een beetje begrijpen, wat er speelt. We zijn erg stil samen, maar las in een tijdschrift, dat in de meeste gevallen het verloop zo gaat.

Het is een eenzaam bestaan voor de mantelzorger, als ze de hele dag en nacht alleen om gaat met haar partner/patiënt/cliënt. De avonden zijn het moeilijkst.

We beginnen dapper overnieuw. Nu even om de hoek kleding die niet gewenst is in de Rode Kruis-bak deponeren. Gewoon, eventjes een wandelingetje bedenken, het weer proeven en daarna lunchen. 

Vanmiddag zien we wel weer.

De kleding is gedumpt, het broodje zit erin en de lucht is zo schoon en blauw. Het lijkt Portugal wel, ons tweede Vaderland in het verleden. Jammer genoeg weet Anne er weinig of niks meer van.

We hebben een aardig traject gewandeld en gerust op een bankje tussen prachtige bloeiende bomen. Peukjes geteld, niet omdat we dat geweldig vonden. We hadden er 18 stuks. Toch zijn wij er niemand tegen gekomen.

Een mooi verscholen plekje des avonds voor een jong stelletje. Nu zaten wij er overdag als stel, oud en versleten.

Dan is er wederom Thee met een koekje en daarna rijst met van alles als diner. Misschien dat ik vanavond nog iets tik, we zullen het zien en beleven.

Ronald kwam nog even om een hoekje en ik er gelijk bovenop, had iets te vragen over de computer.

Ronald zou Ronald niet zijn als het niet opgelost zou worden, alles weer oké.

We aten daardoor wat later, maar toch wel lekker. Rijst met kruiden, gehakt en Ratjetoe, oftewel ratatouille. Ik heb gesmuld, Anne at er twee keer van zodat ik ook aanneem, dat hij smulde.

Nog geen avond, toch ben ik benieuwd welke Froukje ik mag zijn.

Het ging goed vandaag, weinig gepraat, het is mij stil genoeg.

Gelukkig dat Ronald nog even kwam...

FRAN