Vierackers in beeld en I care...

11 Mei 2020

Het begint hier weer een beetje beter te gaan.

Er wordt schone lucht ingeblazen door de Vierackers in de persoon van Liesbeth.

In ieder geval geldt het voor mij als een grote opluchting, dat ik weer even de benen mag nemen en alleen mezelf als ballast meeneem.

Het was een prima dag en ook vanavond liep alles goed op wat schoonheidsfoutjes na.

We gaan slapen, we zijn moe. (liedje van vroeger in m’n jonge jaren)

Trusten allemaal...

Na een prima nacht weer vrolijk opgestaan en nu in afwachting van Dora, de was-dame. Het is de dag van/voor de verzorgers en laat ik daar even niet aan gedacht hebben, nu ik zelf ineens losgelaten werd gisteren.

Toevallig noemde ze iets, waar we al eerder over hadden gesproken en kon ik haar toch nog blij verrassen.

Dora is een kanjer en ze komt donderdag weer. Misschien mag ik dan een foto maken samen met Anne.

Zou leuk zijn.

Het weer is wild en zo zijn wij. We willen zoooooooo graaaaaaaag vanmiddag even wandelen.

Wie houdt ons tegen? Vanmiddag proberen we even een rondje te lopen.

We moeten het onderhouden, anders MOETEN we weer overnieuw beginnen.

Wat lekkers bij de thee kan altijd. Thee? Ja thee, Dora drinkt thee. Alles kan, niks moet.

Dora hadden we al een poos niet gezien, een goedlachs persoon, we zien en horen haar graag.

Nog even wat krachtvoer, zijnde een bruin broodje met een mini hamburgertje. En dan gaan met die banaan.

Toevallig ook nog bananen gehaald, keurig aan de regels gehouden en handen gereinigd. 

Mooie nog niet echt rijpe bananen.

Zo kan ik de rest van de boodschappen bij Lidl halen aanstaande maandagmiddag. Ik verheug me er nu al op.

Simpel hé? Nou EN !!!!!!!!

FRAN