Maandag/Dinsdag/Woensdag

20 Mei 2019

Maandag vandaag. Ilona helpt me door m’n werk, vooral de vloeren, die leveren me rugpijn.

Moet je niet willen.

Nicht Yvonne is weer terug in Amerika en nicht Greet is in Nederland gearriveerd.

Ik zie wel, hoe en wanneer er iets met m’n blog kan gebeuren. Voorlopig doen we rustig aan.

Vanmiddag rondje Kloosterveen voor boodschappen en daarna? We zien wel.

We zien wel, schreef ik. Komt er bij de post een overlijdensbrief. De bovenste laag in onze vrienden/kennissenkring wordt één minder. De opa van onze kleinkinderen is overleden. De eerste zover ik me kan herinneren voor onze kids.

Even slikken en weer doorgaan.

FrAn

21 Mei 2019

Badder-dag, geen Badr Hari. Gewoon een grote beurt voor Anne. Ik denk/hoop dat Tsjerk komt. Meestal op de dinsdag en het is dinsdag.

De dagen worden steeds moeilijker voor Anne. Gisteren was het alweer vrijdag, vandaag vraag ik maar niks. In de keuken hangt een bord met alle bijzonderheden en de dag, de juiste dag springt eruit met een enorme groene stip. Morgen verschuift ie weer naar een dag later. Het zou eenvoudig kunnen zijn, maar het lijkt er meer op, dat het bord ook al te moeilijk is.

Inmiddels half elf. Nog geen I care gezien. Soms zijn ze vroeg en soms niet. Zal een reden hebben, vast en zeker.

Hij kwam, zag en overwon. Onze Tsjerk, een beetje/boel laat, dat wel, waste Anne vol overtuiging en hij/het is goedgekeurd. We kunnen weer verder.

Vandaag een spannende dag. Nicht Greet/Grytsje verdiept zich in m’n verhaal: “Leve Amerika”. Ik ben zo benieuwd. Teveel foto’s denk ik.

Nog voor ik afsluit, het is haar gelukt.

Everybody happy? Jeeeeeeh.

FrAn

22 Mei 2019

Anne is alweer opgehaald. Weer alleen kereltjes in het busje. Of ik mee ga? “Jongens, een andere keer”.

Ze houden me eraan. Maar zoiets moet voorbereid, ook bij I care. Ik heb het nu beloofd. Jeetje, een hele dag tussen de jongens. Zij zijn de enigen die het willen. Allemaal zulke lachende kopjes. Hele kleine tengere mannetjes.

Tenger is die van mij ook, maar een stuk langer. En ook voorin zit de man die altijd weer vraagt of ik meega en die is forser. Ook de chauffeur is oké.

En raad eens.....ik doe het (een keer).

Pas nog een compliment over de blog van Amerika. Ook voor Sonja de duim omhoog. Ik schrijf terug: “Sonja is de beste”. Niet te verwarren met alle dames die dag natuurlijk, Sonja is de beste van mijn dochters. Ik heb er maar eentje, goed hé?

Mijn blog-beheerster kwam pas nog binnen via de app. Wat een consternatie. Ik kan met m’n vingers niks en waar is die pen???? ‘t Is gelukt onder veel gelach over en weer. “Grytsje ook jij bent de beste”.

Vanmiddag alle kleine dingen gehaald bij verschillende winkels, de markt voor paprika’s, die zoete wel te verstaan. Nog langs Jo/Ro/Des gegaan, haar pap is weer thuis.

Desmond had met rekenen de tweede prijs gehaald van de hele HAVO. Dat nodigt uit tot een kleine gift en bovendien een frikandel. Onder het mom van ........ kocht ik zelf een kroket.

Desmond was naar de tandarts geweest en was twee kiezen kwijt. Z’n bekkie is te klein voor al die rotzooi. Als baby heb je moeite en pijn om ze te krijgen en later ...... gelukkig wordt het opgelost met een beugel. Niet een leuke periode, maar Desmond is een geweldenaar. Bij de tandarts ook weer gebleken. Hij gaat het redden.

M’n nieuwe horloge nog geshowd aan m’n liefsten en ook hier zet ik de foto onder en sluit voor vandaag af met een tot morgen en gezond weer op.

Via Ilona mijn horloge op de kop getikt en de prijs is het bewijs. 

Raden mag….

FRAN