6 Mei 2019
Wanneer ik dit schrijf, is het zondag.
Mijn dag om ietsje langer te mogen liggen en ook te douchen. Ik verheug
me er vaak erg op en soms mislukt het grandioos.
Ook vanmorgen scharrelde Anne om goed 5 uur alweer rond.
Ik had geluk, het werd weer stil na een poos en vervolgde ik m’n slaap.
Ik geef mezelf een uur extra, dat gaat me nooit lukken. M’n innerlijke wekker
blijft gaan en maak ik m’n verhaal af voor die dag.
Deze morgen liep ik nog in m’n nachtkleding. Die broek is een
beetje/boel opzichtig, dus wilde ik niet de screens omhoog doen in deze
uitmonstering. Anne bood zich aan.
De voorste gaat heel zwaar omhoog. Ik vertrouwde het maar half. Anne
heeft immers last van z’n rechterschouder?!
Geen probleem, ik kon rustig gaan douchen, de screen kwam omhoog en toen
ik vroeg, of het zwaar ging, zei die gozer van mij: “Och, ietsje zwaarder dan
die achterste, maar ik heb er geen moeite mee hoor!”.
Wat een kanjer hé, misschien bescherm ik ‘m te erg? Ik zal erover
nadenken.
De screens zijn tegen de zon, wij gebruiken ze tegen het licht in de
nacht.
Door weersomstandigheden trotseren ze vocht/vorst enz...
Daardoor zijn ze
soms voor mij onhanteerbaar. Geregeld worden ze geolied om het
piepen/kraken/kreunen tegen te gaan.
Dit was de eerste keer, dat ik Anne het liet doen.
Voor herhaling vatbaar?
FRAN
No comments:
Post a Comment