11 December 2021
De mooiste maand?
Voor elk wat wils. Korte dagen, daar moet je van houden. Kale bomen, ook al zoiets. Vogels in nood, ook niet echt fijn.
Maar de Sint maakte vele dromen waar, mag ik hopen, ook al hield Corona hem tegen.
Je kunt de maand natuurlijk zelf leuk maken. Wij, mijn familie en ik, gingen op jacht en dat was weer een topdag.
Eerst koffie met boterkoek, snel allemaal om beurten een plasje doen en ........ op pad. Wel met die mooie auto van neef Gerrit-Jan. Met z’n vieren, wel te verstaan.
Moet ik me schamen, als ik meld, dat we vijf inbreng/kringloop-winkels bezocht hebben? Ik schaam me niet, het is en blijft een goed doel steunen en daar doen we het tenslotte voor.
Vijf stuks, het is veel, ik geef het toe, maar zelfs een klein etentje zit er nog in en waren we niet eens laat terug. Maar, ik geef toe het is rennen, af en toe greep Gerrit-Jan z’n geliefde me in de arm en sleepte me van de winkel naar de auto.
Oh...ik prijs me gelukkig, dat ze dit ouwe mens nog mee willen nemen.
De volgorde ben ik kwijt, maar weet inmiddels wel, dat we bekend staan als de bonte hond. Dit doen we dan ook allang en liefst eens per maand.
Ik was een beetje/boel onzeker over iets wat de maat S droeg, maarrr zo mooi was, dat ik het toch ging passen. Als ik rechtop sta lijkt het nog heel wat, was er toch niet helemaal rustig over, dus keek om de hoek van de paskamer.
Geen familie te bekennen. Zegt een verkoopster, zoekt U iemand? Ik beaamde dat, maar dacht ook, ze kan me niet helpen.
Ze ging dapper verder: “Zal ik even iemand
van uw familie roepen?”.
Ik terug: “Maar dat wordt moeilijk, U kent ze niet”. "Oh jawel hoor”, was haar antwoord en weg was ze en kwam terug met het verhaal, dat ze iemand bij de boeken had gevonden.
Ik begin te lachen en zeg: “Dat is m’n nicht Gerda, zeker weten”. Ze vroeg nog, of ik de moeder of de zuster was van de familie.
“Hun tante”, zei ik en ik zag haar glimlachen en haar antwoord was: “Wat leuk”.
Het juiste woord, het is heel leuk, dat ze dit ouwe mens overal mee heen slepen, maar weten ook wel, dat ze me daarmee heel blij maken.
Mijn kledingstuk werd goedgekeurd, ook al ben ik er zelf nog niet zeker onder, ik ken nog wel wat dunnere mensen en anders mag het kledingstuk voor de zomernachten dienst doen, zo ben ik dan ook wel weer.
Misschien is het niet te proeven, hoe blij ik ben, maar ik weet het zeker.
Ons etentje was ergens halfweg, de tijd was beslissend. Maar ... mijn QR-code liet het afweten. Maar ook daar kent ons ons en mocht ik wel blijven eten. Het zou zo gemakkelijk zijn, maar het ging even anders.
Het etentje...
Lekker gegeten trouwens, al hadden we allen liever bruin brood gehad, het is ons niet gevraagd en wij hebben het niet gezegd. Al doende leert men.
We hebben allemaal wel wat gekocht, maar het liep niet in de papieren.
Nog een Kerstplaatje gescoord, ook al ziet het er achteraf wat dom uit, vooraf was het dikke pret.
En een beetje gek zijn we alle vier wel...
Dat was tevens de laatste winkel en thuis heb ik pas ‘s avonds m’n prooi weer bekeken en ben er erg blij mee.
Nog snel een soort gedichtje geschreven, uit dankbaarheid voor mijn leuke-lieve familie en daar gingen ze weer.
Doei.......tot volgend jaar.
De inbrengwinkel/kringloop
Vandaag
weer een rondje inbreng/kringloop.
Met mijn
familie.
En wat
was daar weer veel te koop.
Echt mijn
domicilie.
Hebben we
veel gekocht?
Daar gaat
het even niet om.
We zijn
er aan verknocht.
Het maakt
ons blij, wat ik je brom.
Deze dag
is weer leuk en goed verlopen.
Ik ben er
blij van geworden,
ook
zonder al te veel te kopen.
Tussen de
middag even wat eten.
Met mijn
familie,
dat mogen
we niet vergeten.
Mijn
domicilie.
èFVé.
Dankjewel lieve-leuke familie, ik ben blij jullie tante te mogen zijn.
Jullie zijn me erg lief, ik ben jullie dankbaar.
èFVé
No comments:
Post a Comment