Zomaar een middag...

23 Augustus 2022

Zomaar een middag en deze keer op maandag.

Trouwens, bijna iedere maandag ga ik met onze zoon naar zijn Pa en ook deze maandag.

Eigenlijk zou ik hier niet over mogen schrijven, ware het niet, dat ik het even kwijt moet.

Meestal zit onze Anne bij de anderen of buiten. Alleen als ie zich niet goed voelt, zit ie binnen op zijn kamer en daar troffen we hem deze middag.

Hij maakte bij ons wel een goeie indruk en probeerden we hem tot actie te laten komen en een rondje te lopen.

Gelijk kwam hij in actie.

Ik weet het niet meer precies, maar zo’n drie rondjes lijken me het zo achteraf wel. Overal buiten op de balustrade zaten of liepen wel mensjes, maar niet zoveel, dan zou kunnen. 

Hier en daar een praatje, maar eigenlijk wel helemaal op onze pa Anne gericht.

Uiteindelijk kozen we voor ons even een bankje vlakbij de ingang, maar nog daarvoor werd er tegen mij geklaagd door mijn (?) vriendin over de chaos die binnen was geweest.

Jut en Jul moesten even uitrusten.

Nooit helemaal zeker zijnde van de verhalen, houd ik me wat op de vlakte. Ik kom voor Anne, dus wij wandelen verder. Mijn (?) vriendin niet weer gezien.

Ronald, onze zoon, moest wat eerder naar huis, dus bleef ik met Anne buiten zitten.

De volgende dame kwam bij me klagen, Anne kroop wat achter mij en ik had niet het fatsoen haar uit de weg te gaan.

Anders mogen ze allemaal hun zegje doen, dus deze keer mocht ik het hele verhaal opnieuw horen. Eigenlijk allebei met de voordeligste kant van zichzelf.

Ik heb zo met hen van doen, maar wil er ook niks mee te maken hebben en heb het aangehoord en af en toe een aanvulling gemaakt, maar toch de boel de boel gelaten.

Binnen zat de dame, die meestal naast Anne te vinden is, wie wie opzoekt, maakt niet uit, het valt op.

Haar verhaal wilde ik liever niet horen en koos, om zonder verder te luisteren naar huis te gaan.

Ik kan hier niet alles melden, zonder mensen te beschadigen, dus stopt het hier.

Mijn middagje Anne was een verdeeld middagje, maar wandelen met Anne en Ronald was fijn geweest.

Tot de volgende keer Anne, late het dan weer vrede zijn, oorlog is er genoeg om ons heen.

Een knuffel en Anne naar de huiskamer begeleiden, waar de borden al op de tafel stonden, liep ik zwaaiend naar iedereen het gebouw uit en keek nog één keertje, bijna bij de lift.

Dan zie ik zelf echt niks meer, maar zwaai altijd in geval die ogen beter zijn dan de mijne en vriendelijk zijn is nooit teveel.

Thuis nog lang nagedacht, wat ik beter had moeten doen, maar heb het uiteindelijk naast me neer gelegd.

Jammer dat onze o-pa-Anne het zich aangetrokken heeft. Hij heeft er niks over gezegd en eigenlijk weet ik, dat hij het echt heel snel vergeten is.

Dat is dan het enige voordeel van zijn ziekte.

Ik heb gezegd...

èFVé

Bijzonder dagje...

18 Augustus 2022

Een bijzonder dagje.

Vandaag ging alles anders dan anders en dat was even wennen.

Alle zorgen even opzij zetten en de middag beter beginnen. Even naar Anne, wie kent ‘m niet?

Mooi weer, dus op de fiets, ware het niet, dat de ketting er weer af was en ik er wel gewoon op zou kunnen fietsen, maar dat is niet de bedoeling van een e-fiets.

Gebeld naar de jongens van Fa. Slager. Direct geregeld, Michel kwam meteen. Daar heb ik dan ook nooit klachten over.

Hij vroeg: ,,Wanneer? “Nu”, zei ik, gewoon een antwoord, wat ik altijd zeg, soms zeg ik gisteren, maar vandaag wilde ik ook graag, dat ze kwamen, want waarschijnlijk rekent Anne op mij, zo dacht ik.

Het duurde maar even en daar was de bestelbus.

Mijn fiets erin, daarna de rollator. Ik wilde echt niet weer met de fiets terug. Laten ze de fiets zelf maar eens goed uittesten.

Geen probleem, daarover heb ik niet te klagen, ze komen meteen en zo kon ik te voet terug.

Ik was dus al met al een stuk later dan anders en misschien had dat ermee te maken, dat Anne al op de uitkijk stond en me tegemoet kwam.

 Wat een hartelijk welkom.

We zijn buiten gaan zitten en Anne had enorm veel beleefd en legde me uit, hoe druk hij het weer had gehad en dat het verdiende geld hem was af gestolen.

Je zou het bijna geloven...

We teuten nog even door en we praten over het eten. 

Anne nodigde me uit, bij hem te komen eten, maar ik had andere plannen en vertelde net, dat ik nog een lekker hapje van Sonja had en ik zelf nog boodschapjes moest halen.

En wat verbaasde me? Dochter Sonja kwam aanlopen.

Nog leuke gesprekken, ook met medebewoners en de leiding en dan is het weer tijd voor mij naar huis te gaan.

Geen lekke band met de rollator, mooi weer en de boodschapjes snel gehaald en nu is dit ouwe mens weer thuis. Ietsje nat van transpireren of mag ik het lui zweet noemen?

En wat eten we, ik dus? Ik kan nog kiezen, dus misschien meld ik dat een volgende keer.

Is er iemand onder jullie die een drie-wiel-e-fiets wil kopen? Ik heb een hele mooie. 

Dit was vandaag....

èFVé